Κάθε μουσικός του rock 'n' roll που πεθαίνει πρόωρα, καταλήγει τυλιγμένος στην άχλη ενός μικρότερου ή μεγαλύτερου μύθου. Ο Jeff Porcaro, όμως, δεν κέρδισε και πολλά ως προς αυτό, όταν το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα σαν σήμερα πριν 25 έτη, στα 38 του μόλις χρόνια –υπό συνθήκες μάλιστα που παραμένουν αδιευκρίνιστες, αφού οι συνοδοιπόροι του μιλάνε για αλλεργική αντίδραση στο εντομοκτόνο με το οποίο είχε ψεκάσει τον κήπο του, ενώ ο ιατροδικαστής του Λος Άντζελες αποφάνθηκε ότι έφταιγαν παρενέργειες από τη χρήση κοκαΐνης.
Ίσως αυτό να εξηγείται επειδή είχε ήδη ως τότε (1992) προλάβει να χτίσει τον μύθο του, γενόμενος ένας καθολικά αναγνωρισμένος ντράμερ, ο οποίος άφησε σφραγίδα με το παίξιμό του και έξω από τα πλαίσια όπου δρούσε η βασική του μπάντα, οι Toto. Για χάρη τους μάλιστα, λέει ο μύθος, απέρριψε κάποτε και το 1 εκατομμύριο δολάρια που του έταξε ο Bruce Springsteen ώστε να τον ακολουθήσει ως βασικό μέλος στο δικό του σχήμα.
Σήμερα θα βρείτε το όνομά του σε κάθε (σοβαρή) λίστα με τους καλύτερους ντράμερ στο ευρύτερο rock 'n' roll, παρά ταύτα το πού ακριβώς ακούγονται τα ευφυή παιξίματά του και τα μοτίβα που λέγεται ότι σκαρφιζόταν επί τόπου στο στούντιο –από την πρώτη κιόλας επαφή του με ένα νέο τραγούδι– δεν είναι κάτι τόσο ξεκάθαρο στη συνείδηση του «μέσου» μουσικόφιλου. Η σημερινή θλιβερή επέτειος, λοιπόν, δίνει τη δυνατότητα να ξαναθυμηθούμε 10 τέτοιες στιγμές, σε χρονολογική σειρά.
Steely Dan: Black Friday
από το άλμπουμ Katy Lied (1975)
Μόλις 21 χρονών τότε ο Porcaro, κι όμως έπαιξε πέρα από υποδειγματικά, εν πολλοίς καθορίζοντας τι σήμαινε εκείνα τα χρόνια studio drumming για όποιο σχήμα ενδιαφερόταν να εξερευνήσει τα σύνορα μεταξύ ροκ και τζαζ –κι ας μην ήταν το Katy Lied ανάλογου εκτοπίσματος με το αριστούργημα των Steely Dan, Pretzel Logic (1974). Εδώ, εντελώς δειγματοληπτικά, στο χιτάκι του άλμπουμ, που χάρισε στο αμερικάνικο συγκρότημα ένα #37 στην πατρίδα.
{youtube}I0QhaBW73Sk{/youtube}
Leo Sayer: When I Need You
από το άλμπουμ Endless Flight (1976)
Οι ακροατές που ήταν υπέρ της διάκρισης μεταξύ «σοβαρής» και «ασόβαρης» μουσικής ποτέ δεν χώνεψαν τη διασκευή αυτή στην ερωτική μπαλάντα του Γιβραλταριανού τραγουδοποιού Albert Hammond (πατέρα του Albert Hammond Jr. των Strokes), αφού κατά τη γνώμη τους η παραγωγή του Richard Perry την έκανε ακόμα πιο «σούπα». Το τραγούδι ωστόσο χάρισε μια τεράστια επιτυχία στον Leo Sayer (Βρετανία #1, Η.Π.Α. #1) και έγινε επιτομή του soft rock στυλ της δεκαετίας του 1970. Ο Porcaro δεν είχε βέβαια περίπλοκα καθήκοντα εδώ, δίνει όμως μαθήματα διακριτικού drumming (όπως απαιτούσε το άσμα), ιδιαίτερα στο τμήμα όπου αρχίζει να σολάρει στο σαξόφωνο ο Bobby Keys.
{youtube}vDEambbz2Yk{/youtube}
Pink Floyd: Mother
από το άλμπουμ The Wall (1979)
Ο Nick Mason των Pink Floyd ήταν ντράμερ ολκής, όμως ο Roger Waters του είχε βάλει να παίξει πραγματικά δύσκολα πράγματα στο "Mother", αλλάζοντάς του διαρκώς το τέμπο. Εν τέλει δήλωσε αδυναμία να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του τραγουδιού και συμφωνήθηκε έτσι να πουν στον Jeff Porcaro να έρθει να βγάλει το φίδι από την τρύπα –και το έκανε.
{youtube}lX3uCuFKlqw{/youtube}
Toto: Rosanna
από το άλμπουμ Toto IV (1982)
Από το άλμπουμ αυτό το ελληνικό ραδιόφωνο τιμά συνήθως το "Africa" –αγαπημένο μου κι εμένα τραγούδι από τους Toto, με επίσης υπέροχα ντραμς– εκείνα όμως τα χρόνια μεγάλη επιτυχία τους χάρισε και το "Rosanna", το οποίο εκτοξεύτηκε στο #2 των Ηνωμένων Πολιτειών και στο #12 της Βρετανίας. Εδώ ο Porcaro μπαίνει με τα τσαρούχια στο πάνθεον των μεγάλων ντράμερ δίνοντας τη δική του εκδοχή σε ένα μοτίβο που είχε αναπτύξει παλιότερα ο θρυλικός ντράμερ Bernard Purdie. Έκτοτε αποκαλείται «the Rosanna shuffle».
{youtube}9MtvNZ59OqQ{/youtube}
Michael McDonald: I Keep Forgettin' (Every Time You're Near)
από το άλμπουμ If That's What It Takes (1982)
Ακόμα μία τεράστια στιγμή του Porcaro, με τα τύμπανά του να χαρίζουν εθιστικό γκρουβ σε αυτήν την πρώτη περιπλάνηση του Michael McDonald έξω από τους Doobie Brothers, η οποία τον έφερε στο #4 των Η.Π.Α. και στο #43 της Βρετανίας. Τραγούδι που άντεξε στον χρόνο παρά την αντιπάθεια των κριτικών για τον soft rock ήχο των 1980s, γενόμενο αργότερα σημείο αναφοράς τόσο για χιπ χοπ καλλιτέχνες, όσο και για συγκροτήματα σαν τους Moloko και τους Against Me!
{youtube}cjqOsYRQI0o{/youtube}
Donald Fagen: I.G.Y. (What A Beautiful World)
από το άλμπουμ Nightfly (1982)
Τα ντραμς του Porcaro κόσμησαν όλο αυτό το άλμπουμ, που υπήρξε ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας του 1980, μπάζοντας με το δεξί τον τραγουδιστή των Steely Dan στις σόλο δισκογραφικές περιπέτειες. Ευρισκόμενος στο απόγειο της καριέρας του, ο έμπειρος ντράμερ παρέδωσε πολλά θαυμάσια παιξίματα, με το (μάλλον) πιο γνωστό από τα τραγούδια του Nightfly που ακολουθεί στον σύνδεσμο αμέσως παρακάτω, να μιλάει από μόνο του.
{youtube}sogYgHlNnqo{/youtube}
Michael Jackson: Beat It
από το άλμπουμ Thriller (1982)
4 στα 4 για τον Porcaro εν έτει 1982, καθώς δίνει απίστευτα ρέστα εδώ, συμβάλλοντας τα μέγιστα μαζί με τον κιθαρίστα των Toto Steve Lukather και τον υπερηχητικό Eddie Van Halen ώστε να υλοποιηθεί το όραμα του Quincy Jones και να μπουν τα φωνητικά του Michael Jackson πάνω σε ένα καθαρόαιμο ροκ τραγούδι. Όσοι νεότεροι ακροατές έχουν μπερδέψει τα πράγματα, καλό θα είναι να δώσουν προσοχή εδώ, ώστε να καταλάβουν γιατί διάφορα πράγματα τα οποία ακούν στις μέρες μας δεν είναι ροκ.
{youtube}oRdxUFDoQe0{/youtube}
Al Jarreau: Mornin'
από το άλμπουμ Jarreau (1983)
Στην Ελλάδα τον Al Jarreau τον θυμόμαστε μόνο για το "Moonlighting", επειδή υπήρξε βασικό θέμα της υπερ-επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια, με τον Bruce Willis και τη Cybill Shepherd. Παρά ταύτα υπήρξε μία από τις θαυμάσιες φωνές της «μαύρης» Αμερικής εκείνων των χρόνων, με ευελιξία που του επέτρεπε να μετακινείται με άνεση από την crossover jazz της εποχής στη soul. Το "Mornin" του χάρισε ένα #21 στις Η.Π.Α. κι ένα #28 στη Βρετανία και αποτελεί τυπικό δείγμα των ικανοτήτων του, με τον Porcaro να δείχνει κι αυτός στα τύμπανα πόση άνεση είχε με τις ρυθμολογίες του μαύρου mainstream της δεκαετίας του 1980.
{youtube}kzXNdLVZs3k{/youtube}
Chicago: Stay The Night
από το άλμπουμ Chicago 17 (1984)
Αντικαθιστώντας εκτάκτως τον κανονικό ντράμερ των Chicago, Danny Seraphine, ο Porcaro βάζει το δικό του λιθαράκι στον upbeat χαρακτήρα ενός μεγάλου ραδιοφωνικού hit των 1980s, που χάρισε στους δημιουργούς του ένα #16 στα εθνικά charts των Η.Π.Α.
{youtube}IX0uspBwDw8{/youtube}
Bruce Springsteen: Human Touch
από το άλμπουμ Human Touch (1992)
Η μεγαλύτερη απόδειξη της φόρμας στην οποία βρισκόταν ο Porcaro την εποχή του θανάτου του, είναι τα τύμπανα που έπαιξε για λογαριασμό του Αφεντικού στον συγκεκριμένο δίσκο. Το ομώνυμο τραγούδι (Η.Π.Α. #16, Βρετανία #11) που μπορείτε να ακούσετε εδώ αποτελεί τεράστιο προσωπικό κόλλημα, τα δε ντραμς είναι πραγματικά για να τα χειροκροτάς όρθιος.
{youtube}85cNRQo1m3A{/youtube}
