Pearl Jam: Spin The Black Circle
από το άλμπουμ Vitalogy (1994)
Ίσως η επιλογή που θα μαντεύατε με τα μάτια κλειστά ότι θα βρισκόταν σε αυτήν τη λίστα. Ο Eddie Vedder και η παρέα του κάνουν τραγούδι την αγάπη τους για τους δίσκους των 33 στροφών, αλλά μιλάνε στην πορεία με έξυπνο τρόπο και για τον εθισμό. Και βέβαια θυμούνται διάφορα αγαπημένα τους ακούσματα στην πορεία, αφού εδώ είναι και ο Johnny Thunders πίσω από τα παιξίματα του Mike McCready, αλλά και οι Hüsker Dü. Υπήρξε μία από τις επιτυχίες των Pearl Jam πίσω στα 1990s (Η.Π.Α. #18, Βρετανία #10).
{youtube}O8v09-wlFiM{/youtube}
The Alarm: 45 RPM
από τον δισκο In The Poppy Fields (2004)
Εκτός από τον μεγάλο δίσκο των 33 στροφών, ένα μεγάλο μέρος της rock 'n' roll εποποιίας γράφτηκε στα μικρά (7ιντσα) singles των 45 στροφών. Τα οποία και τιμώνται εδώ από αυτήν την ουαλική μπάντα που γεννήθηκε εν μέσω της punk καταιγίδας των 1970s, μα σταδιοδρόμησε τελικά στον θρυμματισμένο new wave κόσμο τον οποίον άφησε πίσω της. Το συγκεκριμένο ωστόσο κομμάτι προέρχεται από μεταγενέστερο reunion, όταν επέστρεψαν στο προσκήνιο με ένα τρικ, παριστάνοντας ότι ήταν μια νέα μπάντα, ονόματι The Poppy Fields, κάνοντας έτσι μια ηχηρή δήλωση απέναντι στον αγγλοσαξονικό μουσικοδημοσιογραφικό κόσμο, που λειτουργεί συχνά με όρους «old» και «new», αντί να προσέχει την ίδια τη μουσική. Top-30 επιτυχία στη Βρετανία (#28), φυσικά βγήκε και σε 7ιντσο!
{youtube}xMnbHbmMD6k{/youtube}
Aerosmith: Big Ten Inch Record
από το άλμπουμ Toys In The Attic (1975)
Πριν από τις 33 στροφές, πριν και από τα 45αράκια, ο κόσμος είχε γραμμόφωνα (με τα συνοδευτικά χωνιά) και οι δίσκοι στα μέρη μας αποκαλούνταν «πλάκες». Το δικό τους μέγεθος ήταν 10 ίντσες, έπαιζαν στις 78 στροφές και ήταν εκεί όπου αποτυπώθηκε ο τεράστιος πλούτος όσων μουσικών άνθισαν πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι «πλάκες» άντεξαν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και οι Aerosmith είναι το πιο διάσημο όνομο που έχει αναφερθεί σ' αυτές, μέσω της παρούσας διασκευής σε μια παλιά R&B ηχογράφηση του Bull Moose Jackson. Εδώ, βέβαια, οι προπολεμικές μπλουζ ηχογραφήσεις μπλέκονται με ...άλλα πράγματα («seems she don't go for nothin', 'cept for my big 10 inch»), νομίζω όμως ότι Steven Tyler δίχως σεξ δεν γίνεται. Και δεν θα το θέλαμε και να γίνεται, έτσι;
{youtube}00zuDUNTeXM{/youtube}
Νίκος Καρβέλας: Σα Δίσκος Παληός
από το άλμπουμ Σα Δίσκος Παληός (1986)
Από τότε που την είδε, ο Νίκος Καρβέλας ξανάρχισε το τσιγάρο και το μυαλό του κολλάει διαρκώς, σαν τους παλιούς του δίσκους στο πικάπ, που δυσκολεύουν τη βελόνα του. Από τους όμορφους φόρους τιμής που έκανε πίσω στα 1980s στις μουσικές με τις οποίες μεγάλωσε.
{youtube}yNXC3xVmS-A{/youtube}
Στράτος Διονυσίου: Ένας Δίσκος Η Ζωή Μου
από το άλμπουμ Μόνο Οι Ερωτευμένοι (1984)
Στράτος Διονυσίου στο ερμηνευτικό του ζενίθ, σε ένα τραγούδι του Θανάση Πολυκανδριώτη με βαριά λαϊκά χρώματα, σε στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου. Στη μία «όψη» του δίσκου βινυλίου με τον οποίον παρομοιάζεται η ζωή του πρωταγωνιστή του άσματος η αχαριστία, στην άλλη η κενωνία η μπαμπέσα με τα λέγε-λέγε της.
{youtube}m5dClmvbj9I{/youtube}
Ian Hunter: Old Records Never Die
από το άλμπουμ Short Back 'N' Sides (1981)
Τον Άγγλο τραγουδοποιό τον μάθαμε οι περισσότεροι ως frontman των Mott The Hoople (1969-1974) και ως τη φωνή του "All The Young Dudes". Εδώ σε μεταγενέστερα χρόνια, σε ένα κομμάτι που μιλάει για τη θεραπευτική δύναμη του τραγουδιού στις δύσκολες στιγμές της ζωής, τονίζοντας τη δύναμη που κρύβεται σε εκείνους τους παλιούς δίσκους.
{youtube}FBzp32NUWCY{/youtube}
Corinne Bailey Rae: Put Your Records On
από το άλμπουμ Corinne Bailey Rae (2006)
Τα καλοκαίρια της Αγγλίδας τραγουδοποιού έχουν γεύση κανέλα και είναι γεμάτα με μνήμες από πετροπλυμένα μπλου-τζιν και με ακροάσεις αγαπημένων τραγουδιών από πικάπ: ένα από αυτά, μάλιστα, μας το αποκαλύπτει συνθηματικά στους εναρκτήριους στίχους (είναι το "Three Little Birds" των Bob Marley & The Wailers). Το όμορφο αυτό κομμάτι της χάρισε μια πραγματικά μεγάλη επιτυχία (#2 στη Βρετανία, #64 στις Η.Π.Α.).
{youtube}rjOhZZyn30k{/youtube}
Βασίλης Καζούλης: 33 Στροφές
από τον δίσκο Τρύπια Καπέλα, (1989)
«Σε 33 στροφές μένει ό,τι έχασες, γυρνάει, η μελωδία δεν ξεχνάει». Ο Βασίλης Καζούλης μεγαλώνει και αναπολεί, όσο παίζουν στο φόντο οι αγαπημένες του μουσικές στις 33 στροφές. Από τα όμορφα δείγματα γραφής ενός συχνά εξαιρετικού τραγουδοποιού, μα μάλλον ξεχασμένο, αφού τα ραδιόφωνά μας το αγνοούν (να 'ταν το μόνο, θα μου πείτε, έτσι όπως έχουν γίνει...).
{youtube}Ag3WlTs0VL8{/youtube}
Joe Diffie: Prop Me Up Beside the Jukebox (If I Die)
από το άλμπουμ Honky Tonk Attitude (1993)
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δημοφιλές είναι αυτό το τραγούδι σε κηδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανάμεσα στη γενιά που μεγάλωσε με τα τζουκ-μποξ και τα μαύρα βινύλια (είτε country άκουγε, είτε Bob Dylan και πιο ηλεκτρικά πράγματα). Κάτι βέβαια που το κάνει ελκυστικό στους μπον βιβέρ εκείνης της εποχής, είναι το χιούμορ με το οποίο τα αποδίδει όλα ο Joe Diffie, που απόκτησε μάλιστα και μια μικρή μα δίκαιη εθνική επιτυχία χάρη σε αυτό το άσμα (Η.Π.Α. #122). Τραγούδι και βιντεοκλίπ θα μπορούσαν άνετα, πολύ άνετα να έχουν παίξει σε επεισόδιο των Ντιούκς.
{youtube}vMiEFyTuuh8{/youtube}
Διονύσης Σαββόπουλος: Νέο Κύμα
από το άλμπουμ Τραπεζάκια Έξω (1983)
Αν και εν τέλει μιλάει για άλλα πράγματα εδώ ο εσχάτως λοιδορημένος Σαββόπουλος, εκείνο το μπάσιμο με τους στίχους «Μες στα δισκάδικα όταν βρίσκω πελάτες άγνωστους ν’ ακούν δικό μου δίσκο, νιώθω μυστήρια ταραχή, και φεύγω αμέσως από 'κει» φτάνει και περισσεύει για να συσχετίσει το κομμάτι αυτό με τα βινυλιοτράγουδα. Από τα μικρά, πιο «αθόρυβα» αριστουργήματα ενός τραγουδοποιού που, επιτέλους, θα έπρεπε ορισμένοι να μάθουν να αγαπούν χωρίς κανόνες και «αλλά» για τα τόσα τα οποία μας έχει χαρίσει, χώρια από τα νεύρα που (πράγματι) δημιουργεί με τις εκάστοτε δηλώσεις του. Γιατί άλλο η κριτική, άλλο η κακία κι άλλο εν τέλει η μαλακία.
{youtube}wojaHn5k5us{/youtube}
