Petros Klampanis - Latent Info (Enja/ΠΚmusic)
Τι είχαμε πει για την αισθητική πρόταση του Κλαμπάνη επ’ αφορμής του προηγούμενου Tora Collective; «(…) το «δικό» μας κατανοητό επανεγγράφεται ως συγκινητικά νέο πια, ενώ ταυτόχρονα ηχεί ακαταμάχητα εξωτικό σε ένα ξένο αυτί. (…) κατεργάστηκε τις άυλες μνήμες ώστε να ευδοκιμήσει κάτι πέραν του τουριστικού “world ethnic jazz” μπούσουλα.» Στο Latent Info, πλάι στον Εσθονό Kristjan Randalu (πιάνο) και τον Ισραηλινό Ziv Ravitz (ντραμς), ο ECM/Enja ήχος τοποθετείται στις καταβολές και τον ορίζοντα περί παράδοσης των εμπλεκομένων, ποντάροντας στη μελωδικότητα, δίχως την όξυνση και τις οργανωμένες γωνίες που συναντήσαμε στο Tora. Κοντοστάθηκε εδώ ο Κλαμπάνης, επέλεξε/αν-με κατακτημένη τεχνική - μια απέρριτη θεώρηση στις αναπαραστάσεις των δικών του τεσσάρων συνθέσεων, και στις δύο των συνοδοιπόρων του. Το "Falling Grace” του Steve Swallow αλλά και το “Day Breaks” ( το «Ξημερώνει» του Μίκη Θεοδωράκη από το Ραντάρ του 1981), συμπληρώνουν τα οκτώ θέματα της «λανθάνουσας πληροφορίας» του κοντραμπασίστα, ενός contemporary jazz συλλογισμού που ίσως και σκόπιμα αφήνει αποσιωπητικά.
The VoCults - Knock Out Flow (The VoCults)
Σωστά το γράφουν και στο δελτίο τύπου τους οι VoCults από το Βόλο (DJ Mestre στην κονσόλα και Skematik στις ρίμες) πως το μέλημα είναι ο κλασσικός hip hop ήχος. Από το εναρκτήριο scratching είναι σαφής η «οπισθοδρόμηση», με το «είδος προς εξαφάνιση» soulful groove να προσθέτει coolness σε στιγμές («Πεντάμορφη»), και τελικά αυτό είναι που κερδίζει σε σημασία στο πυγμαχικό σχήμα που έστησαν. Το ότι ακόμη και σήμερα, μια sample επιλογή όπως πχ του “Is It Because I’m Black” του Syl Johnson στο «Θεσσαλός» ή του “Hercules” του Aaron Neville («Γιορτή») μπορεί ναι μεν να λογιστεί ως παρωχημένη, όμως τελικά δείχνει μια αισθητική συνέπεια που σε τελική ανάλυση δείχνει ζήλο, μεράκι και ξεψάχνισμα.
Vangelis Vrachnos Quartet - Astrografia (PKmusic)
Σε τούτο το κουαρτέτο, μόλις διαβάζει κανείς τα ονόματα, ανακαλεί την περίπτωση των Yako Trio. Κι αυτό γιατί πρόκειται για τους Βαγγέλη Βραχνό (double bass), James Wylie (alto sax, kamancheh) και Γιώργο Κλούντζο (drums) που τους συναντούσαμε εκεί, ενώ στην “Astrografia” βρίσκουν τον Θωμά Μελετέα (oud) προς επίρρωση της παραδοσιακής καταβύθισης. Κι ενώ στην αρχική εντύπωση φαίνεται το αναπτυξιακό βάρος να δίνεται όντως στο παραδοσιακό κομμάτι, παρά στην contemporary jazz, στις τρεις τελευταίες συνθέσεις κατορθώνουν να μη δεσπόζει το ένα κομμάτι έναντι του άλλου, συγκεράζοντας τελικά ασκήσεις με ρυθμό αλλά και αξιόλογες συνθετικές ιδέες (“Moonrise”).
The Storyville Ragtimers - High Society (Storyville Ragtimers)
Ένα μικρόφωνο κι ολάκερη η παρέα στη μέση, τουτέστιν “one microphone recording” όπως τη δεκαετία του ’20, ήταν η κεντρομόλος για το δεύτερο High Society. Όσοι έχετε κυκλοφορήσει μεταξύ του Ορφέα της Κυψέλης, της Αλμαγέστης ή εσχάτως από το Minnie The Moocher και την Egalite, μια ιδέα για τους Storyville Ragtimers την έχετε, οι λοιποί, εξ΄ονόματος την αντιλαμβάνεστε. Οι Γιάννης Καραγιαννάκης (τρομπέτα), Κωστής Βαζούρας (σοπράνο σαξόφωνο), Βασίλης Παναγιωτόπουλος (τρομπόνι), Βασίλης Τζαβάρας (πιάνο, φωνή) Μελέτης Πόγκας (κιθάρα/μπάντζο), Μάνος Λούτας (κοντραμπάσο) και Θοδωρής Χριστοδούλου (τύμπανα) είναι η μπάντα που παίζει σαφώς dixieland/ragtime/blues, οπότε αν οι τίτλοι “Make Me a Pallet On Your Floor” ή “Potato Head Blues” σας παραπέμπουν στον Louis Armstrong, στον Jerry Roll Morton και την Ethel Waters, στα γεννοφάσκια του swing και στη Νέα Ορλεάνη, να ένα δισκάκι βάλσαμο!
