ΚΕΙΜΕΝΟ:ΗΛΙΑΣ ΠΥΚΝΑΔΑΣ
Εάν ζούσαμε σε έναν ιδανικό και δίκαιο κόσμο πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ο στρατός στην Ελλάδα θα ήταν υποχρεωτικός και για τις γυναίκες, ο Steve Buscemi θα ήταν ο Νο. 1 star του Hollywood, η Celine Dion θα τραγουδούσε μόνο στο μπάνιο της, ο Γκουσγκούνης θα είχε ανακηρυχθεί εθνικός ευεργέτης, ο Πανιώνιος θα κέρδιζε τουλάχιστον έναν τίτλο σε κάθε άθλημα κάθε χρονιά και εγώ θα πληρωνόμουν για να γράφω άρθρα σε Rolling Stone, Uncut, Mojo και Q (σημ. αρχισυντάκτη: καλά τα προηγούμενα, το Q τι το ήθελες??). Αλλά επειδή ο κόσμος είναι άδικος οι Pavement δεν είναι το Νο1 σε πωλήσεις group στον κόσμο. Όμως, όσον αφορά στην καλλιτεχνική τους αξία και τις live εμφανίσεις τους, για όλους εμάς, είναι το καλύτερο group στο πλανήτη Γη και ίσως και παραπέρα.
Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή….
Το βράδυ της 19ης Νοεμβρίου, βρέθηκα στο Academy του Manchester μαζί με όλο σχεδόν το team του Avopolis στην Μεγάλη Βρετανία, για να απολαύσουμε ίσως το σπουδαιότερο Indie Rock group της Αμερικής αυτή τη στιγμή. Η βραδιά ξεκίνησε με ένα περίπου 40λεπτο set από τους Salako με τραγούδια κυρίως από το τελευταίο album τους “Musicality”. Με εμφανές επιρροές τους Beach Boys, τους Stereolab και την σύγχρονη LoFi σκηνή, το group κέρδισε την εκτιμησή μας αλλά δεν φάνηκε να ενθουσιάζουν κανένα.
Στη συνέχεια, αν και όλοι περιμέναμε τους Pavement, χωρίς να έχει ανακοινωθεί τίποτα, στη σκηνή εμφανίστηκαν οι Pram. Με ένα συμπαθητικό αλλά μικρό set, αποδείχθηκαν πολύ καλοί μαθητές των Stereolab. Μελωδικά πλήκτρα, πνευστά, κρουστά και μια συμπαθέστατη κοπέλα που, σε ρόλο πασπαρτού, πέρασε σχεδόν από όλα τα μουσικά όργανα του group.
Και ενώ το Academy είχε γεμίσει προς μεγάλη έκπληξη των αγαπητών μου συνεργατών, οι Pavement εμφανίστηκαν στην σκηνή για να μας αποδείξουν αυτό που όλοι πιστεύαμε πριν από τη συναυλία: Οτι ανήκουν στην ελίτ της σύγχρονης rock μουσικής. Και το απέδειξαν με ιδιαίτερη ευκολία. Ο Stephen Malkmus και οι υπόλοιποι του group ξεσήκωσαν το Academy για τα καλά με τον δεμένο δυνατό ήχο τους, την εξαιρετική σκηνική παρουσία τους, όλα τα μέλη του group με πολύ χαρούμενη διάθεση, καθε άλλο παρά attitude macho rock group, και ένα set κομμένο και ραμμένο για όλους τους fans.
Μέσα σε 1 ½ ώρα οι Pavement έπαιξαν κομμάτια από όλα τα καταπληκτικά albums τους. Κορυφαίες στιγμές για εμένα προσωπικά ήταν το ειρωνικό “Cut Your Hair” (αφιερωμένο στον μακρυμάλλη αρχισυντάκτη μας), “Trigger Cut”, “Shady Lane”, “Father to a Sister of Thought”, “Carrot Rope”, “Passat Dream” και “Billie”, τραγούδια που αμφιβάλλω αν υπήρχαν πολλοί που δεν ήξεραν τους στίχους τους, ειδικά οι die-hards των πρώτων σειρών έμοιαζαν με αφηνιασμένα άλογα. Τραγούδια που θα ήθελε πάρα πολύ νά είχε γράψει ο Damon “είμαι-καλλιτέχνης-και-όχι-pop-star” Albarn, αλλά που ποτέ δεν θα τα καταφερει, τραγούδια που για πολλούς από εμάς, θα μας θυμίζουν στο μέλλον, την δεκαετία που σβήνει σε λίγες μέρες.
Εκπλήξη για όλους ήταν η στιγμή όταν ο Stephen Malkmus ανέλαβε τα drums και ο Steve West, o πληθωρικός drummer του group, ανέλαβε τα φωνητικά για το εκπληκτικό “Two States” , από το πρώτο τους album, καθώς και το κομμάτι που μας επεφύλαξαν για το τέλος του encore, μια απίστευτα χιουμοριστική αλλά και ταυτόχρονα καλή διασκευή του “Brimful of Asha” των Cornershop, το οποίο μας έκανε να κοιταχτούμε και να λυθούμε στα γελια. Μόνο αν την ακούγατε θα καταλαβαίνατε τι εννοώ.
Τα φώτα μας βρήκαν να εξυμνούμε τις αρετές των Pavement, ενός από τα σπουδαιότερα και καινοτόμα αμερικάνικα group των 90’s και ένα από τα καλύτερα live acts. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τους είδα ζωντάνα, αφού όπως έγινε γνωστό από τον ίδιο τον Stephen Malkmus το επόμενο βράδυ στο Λονδίνο, πιθανότατα θα κάνουμε καιρό μέχρι να ακούσουμε νέα από το group. Φαίνεται ότι έφτασε η στιγμή για τα μέλη του group να χωρίσουν και να ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες.
Οι Pavement δημιουργήθηκαν το 1989 και για τα επόμενα δύο χρόνια κυκλοφόρησαν μία σειρά από Eps, τα οποία ξανακυκλοφόρησαν το 1993 στην συλλογή Westing (By Musket And Sextant) . Το 1991 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο album τους Slanted & Enchanted το οποίο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και θεωρείται ένα από τα καλύτερα debut albums της δεκαετίας με κομμάτια που ακόμα και τώρα θεωρούνται από τα καλύτερα που έχουν ηχογραφήσει όπως τα “Trigger Cut”, “Here”, Two States”.
To 1994 κυκλοφόρησαν το Crooked Rain, Crooked Rain που τους καθιέρωσε ως τους κύριους αντιπροσώπους της Αμερικάνικης LoFi σκηνής και που περιείχε ενά από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν ηχογραφήσει, το “Cut Your Hair”. Επίσης οι live εμφανίσεις τους ήταν πλέον θρυλικές.
To 1995 κυκλοφόρησε το τρίτο τους album Wowee Zowee, αυτή τη φορά διπλό και με την ίδια πετυχημένη συνταγή του προηγούμενου album, αλλά με συνολικά καλύτερες συνθέσεις και πιο δυνατούς στίχους. Χαρακτηριστικά του album τα κομμάτια “Western Homes”, “Father To A Sister Of Thought” και “Fight This Generation”.
To 1997 οι Pavement γνώρισαν την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία και αναγνώριση με το τέταρτο album Brighten the Corners. Ένα από τα σπουδαιότερα albums της δεκαετίας, που χάρισε στο group και την καλλιτεχνική αναγνώριση από πολλούς άλλους μουσικούς και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ενα album χωρίς αδύναμα σημεία, με εκπληκτικές συνθέσεις και πάρα πολύ καλή παραγωγή. Τα “Passat Dream”, “Stereo” και “Shady Lane/ J vs S” είναι μερικά από τα διαμάντια που βρίσκει κανείς σε αυτό το καταπληκτικό album.
Φέτος επέστρεψαν με το πέμπτο album τους Terror Twilight που τους βρήκε ξανά σε εξαιρετική φόρμα. Χωρίς να είναι όσο τέλειο όσο το προηγούμενο album, σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 1999. Ισως αυτός να ήταν ο τελευταίος δίσκος των Pavement. Αν αυτό είναι πραγματικότητα τότε η σύγχρονη μουσική θα χάσει ένα από τα πιο σημαντικά group, του οποίου ο χαρακτηριστικός ήχος, που ξέφυγε από κάθε παραδοσιακές φόρμες, στίγματισε τη δεκαετία του 90 και επηρέασε πάρα πολύ πολλά νέα σχήματα.
Σύντομα θα κυκλοφορήσει επίσης σε VHS και DVD το Slow Century, μία συλλογή με όλα τα εκπληκτικά Video Clips του συγκροτήματος από τα πρώτα promotional home videos για τα την προώθηση των πρώτων Eps εώς τo video clip του τελευταίου single “Major Leagues”.
Ελπίζω ότι αυτό το live review που διαβάσατε μόλις τώρα, δεν θα είναι και το τελευταίο που θα γραφτεί για τους Pavement και ότι σύντομα θα έχουμε νέα τους. Εάν βέβαια επιβεβαιωθούν οι φήμες και ο Stephen Malkmus επιμείνει σε αυτό που φαίνεται ως απόφασή του, εύχομαι καλή τυχη σε ότι κάνουν από εδώ και πέρα, αλλά όπως και να το κάνουμε πάρα πολύ δύσκολα θα πετύχει ξανά συνταγή όπως αυτή των Pavement.
PAVEMENT 1989 – 1999 ?
Stephen Malkmus – Guitars, Lead Vocals
Mark Ibold – Bass, Vocals
Bob Nastanovich – Percussion, Moog, Vocals
Spiral Stairs – Guitars, Vocals
Steve West – Drums, Vocals