ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΟΣ ΚΑΡΑΦΩΤΙΑΣ
Ποιός το φανταζόταν ότι μόνο μερικούς μήνες μετά από την εμφάνιση του στο Ρόδον, ο αγαπητός τρελός Screamin’ Jay Hawkins θα μας άφηνε χρόνους. Όχι ότι ήταν δα και μικρός, τα 71 κλεισμένα τα είχε, αλλά κάτι το πρόσφατο της εμφάνισης και κάτι η μαρτυρία της ενέργειας που είχε ακόμα δεν μας κάνει να το πιστέψουμε. Ο θάνατος του οφείλεται σε χειρουργικές επιπλοκές μετά το πέρας μίας επέμβασης για την θεραπεία σε ένα ανεύρυσμα σε νοσοκομείο του Παρισιού. Σε μία πόλη που ο ίδιος αγαπούσε πολύ έμελλε να αφήσει έναν κόσμο που τον χαρακτήριζε πολλές φορές τρελό, ακόμα περισσότερες περίεργο και σίγουρα όμως συμπαθή.
Ο Jalacy Hawkins, όπως ήταν το κανονικό του όνομα, γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1928 στο Cleveland των Η.Π.Α. όπου και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, το πρώτο μάλιστα από αυτά σε ορφανοτροφείο. Η οικογένεια του ήταν αρκετά μεγάλη, με μία μητέρα (φυσικά), έξι ακόμα αδέλφια και αρκετούς εως πολλούς πατεράδες. Η μητέρα του είχε κληρονομήσει αρκετά χρήματα και εκτός αυτού υπήρχαν κάποιοι Hawkins συγγενείς στην Washington οι οποίοι ήταν τρελά πλούσιοι, χωρίς όμως να ξέρει κανείς από που προέκυψαν τόσα χρήματα. Μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του, ο Jay δόθηκε σε μία οικογένεια Ινδιάνων στην οποία και ανατράφηκε. Στα 14 του, άρχισε να ασχολείται με την ερασιτεχνική πυγμαχία και δύο χρόνια αργότερα στα 1947 ανακηρύχθηκε πρωταθλητής του τουρνούα “Χρυσά Γάντια” ενώ στα 1947 πήρε τον τίτλο του πρωταθλητη στα μεσαία βάρη.
Εκείνη την χρονιά ηχογράφησε και για πρώτη φορά μία ballad-οειδή εκτέλεση του I put a spell on you για την Grand Records, δίσκο στον οποίο για πρώτη φορά αναφέρεται το καλλιτεχνικό Screamin’ Jay Hawkins. Πώς πήρε αυτό το όνομα? O ίδιος θυμάται: “Είχα πάει σε ένα bar στην δυτική Virginia το οποίο λεγόταν Nitro, κάπου στα 1950. Στη γωνία στεκόταν μία πολύ χοντρή γυναίκα η οποία κατέβαζε σκωτζέσικο ουίσκυ και Jack Daniels ταυτόχρονα και οποιαδήποτε στιγμή με κοίταγε φώναζε: Scream baby, scream”
 |
Tην κλασσική εκτέλεση του I put a spell on you, η οποία είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του, την ηχογράφησε για λογαριασμό της R&B εταιρίας Okeh στα 1956. Το κομμάτι έπρεπε να μονταριστεί για το ραδιόφωνο μιας και όλες αυτές οι κραυγές και τα βογγητά παραήταν προκλητικά για την εποχή.
Αν όμως το αμερικάνικο κοινό μπορούσε να σοκαριστεί από τα τραγούδια του Jay, τότε τι θα μπορούσε να πάθει αν τον έβλεπε να δίνει τις ξακουστές συναυλίες του? Η είσοδος του γινόταν σχεδόν πάντα σε φλεγόμενα φέρετρα και οι επιρροές των voodoo μαγισσών από την Nεα Ορλεάνη ήταν πασιφανέστατες τόσο στο ντύσιμο όσο και στην παράσταση.
Στα late 50’s και στα 60’s ο Jay συνέχιζε να ηχογραφεί αν και έβλεπε ότι το κλίμα δεν τον σήκωνε. Ο αποσαφηνισμός του rock’n’roll άνοιγε τελείως ένα διαφορετικό τοπίο από αυτό στο οποίο ο Jay ξεκίνησε να παίζει μουσική, αφήνοντας τον δυστυχώς έξω από τα πράγματα. Οι δίσκοι δεν πούλαγαν σχεδόν τίποτα. Όλα αυτά όμως μέχρι τα 1969. Τότε ο Jay υπόγραψε συμβόλαιο με την Phillips Records και μαζί ηχογράφησαν ίσως τον καλύτερο του δίσκο , το Constipation Blues. Ο δίσκος δεν παίχτηκε σχεδόν καθόλου στο ραδιόφωνο άλλα όλοι συμφωνούν ότι είναι αναπόσπαστο μέρος του θρύλου που έχει δημιουργήσει μέχρι σήμερα. Λίγα χρόνια αργότερα έκανε μία μικρή καριέρα στον κινηματογράφο κερδίζοντας θετικές κριτικές και στα 1980 έπαιζε support για τους Rolling Stones. O ίδιος ο Richards μάλιστα του πρότεινε να ξαναηχογραφήσουν μία καινούργια version του “I put a spell on you” πράγμα το οποίο και έκαναν. Το τραγούδι είναι ένα κειμήλιο της αμερικάνικης σύγχρονης μουσικής και έχει διασκευαστεί από χιλιάδες μουσικούς.
Το ταλέντο του Jay αποδιδόταν κυρίως στους χιουμοριστικούς και εύστοχους στίχους που έγραφε. Αλλά οι κατα καιρούς ατάκες του ήταν αυτές που κέρδισαν τον κόσμο. “O Λευκός είναι ανώτερος και ο Μαύρος βρωμάει. Δεν έχω δει ποτέ μου μία μαύρη μασχάλη σε διαφήμιση αποσμητικού παρά μόνο λευκές”. Σάτιρα, υπαινιγμοί, χιούμορ αλλά και σοβαρότητα ήταν τα χαρακτηριστικά του. Σίγουρα απηυδισμένος από τον ρατσισμο πέταγε πότε πότε σκληρές κουβέντες. Πάνω από όλα όμως έβαζε την μουσική. Κάποτε του είχε ζητηθεί να ορίσει τον όρο blues. Ο ίδιος τότε είχε πει : “Blues είναι το να πεινάς, να σου έχουν κάνει έξωση, να σε έχει αφήσει η γυναίκα σου για έναν άλλο άντρα και τα παιδιά σου να τον φωνάζουν “μπαμπά”.
Mία όμως ατάκα
θα παραμείνει μαζί του για όσο καιρό θα τον θυμόμαστε - και πρέπει να είναι μεγάλο αυτό το διάστημα. Θα την μεταφέρω ακριβώς όπως την είπε χωρίς να την μεταφράσω για να καταλάβετε καλύτερα το μοναδικό του ύφος. Με αυτήν την ιστορική ατάκα κλείνουμε και το αφιέρωμα-επικήδειο σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη που έζησε μία μεγάλη και γεμάτη ζωή προσφέροντας μας πολλές στιγμές διασκέδασης. "When I go, I don't want to be buried. I've been in too many damn coffins already!"
