Μια γεύση από Amsterdam σας δίνει το σημερινό Avopolis. Εμπειρίες από ένα σύντομο ταξίδι αποστολή μιας παρέας στα coffee shops του Amsterdam...
"Don't drink and drive, smoke and fly"
Δεν έχει περάσει και πολύ ώρα από την άφιξή μας στην πόλη του Αμστερνταμ και μια καρτ-ποστάλ μας φροντίζει να ενισχύσει την εικόνα που έχουμε σχηματίσει κατά το σχεδιασμό αυτού του ταξιδιού. Ξέρετε, τα περί "sex, drugs & rock'n'roll" που συνοδεύουν το όνομα της πρωτεύουσας της Ολλανδίας. Οι αμφιβολίες μας δικαιολογημένες. Αλλωστε το Αμστερνταμ είναι μια πόλη όπου όλα είναι νόμιμα - άρα ενδιαφέροντα μόνο για τον "πεινασμένο" επισκέπτη.
Βγαίνοντας από το αεροπλάνο και κατευθυνόμενοι μέσω σύραγγας στο κτίριο του αεροδρομίου της πόλης δεν μπορώ να πω ότι διαπιστώνουμε κάτι το ιδιαίτερο. Εχοντας ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις έχουμε από καιρό ξεχωρίσει την ελληνική οργάνωση από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές και έχουμε πάψει να συγκρίνουμε τη βούρτσα με το λάστιχο του ψυγείου!
Δεν περνά αρκετή ώρα και βρισκόμαστε πλέον στους δρόμους της πόλης συγκεντρώνοντας τις πρώτες εικόνες. Είναι 12:30 το μεσημέρι...
Ελάχιστα αυτοκίνητα (και taxi λόγω κόστους και μετρό), τραμ με καταπληκτικό artwork στους δρόμους, σε ειδικές ράγες χωμένες στην άσφαλτο, τουρίστες, γιαπωνέζοι με κάμερες, αργόσχολοι και μη, κουστουμαρισμένοι με χαρτοφύλακες σε ποδήλατα παλιάς τεχνολογίας (μάλιστα υπάρχουν ειδικά σίδερα στα πεζοδρόμια για να κλειδώνει κανείς το ποδήλατό του) και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Τι συμπέρασμα να βγάλεις... Αφού χαζέψαμε για λίγο τον κόσμο όπως συνηθίζουμε στα μέρη που επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά, μπήκαμε στο ψητό...
"Stoned Free Amsterdam" ή αλλιώς "άντε σου παράδεισου την πόρτα, μεγαλώσανε τα χόρτα"!
Stoned Free Amsterdam. Γνωστό συνθηματάκι που "παίζει" στο μυαλό πολλών επισκεπτών της πόλης, αλλά και πολλών ενημερωμένων κηδεμόνων που συννεφιάζουν στο άκουσμα της απόφαση του κανακάρη τους για το μεγάλο ταξίδι.
Μπορεί να καταβάλλετε ιδιαίτερες προσπάθειες για να πείσετε γονείς και κηδεμόνες για το ενδιαφέρον σας για τo Rijksmuseum, το Μουσείο Van Gough και το Anne Frank House (ευτυχώς που υπήρχε κι εκείνος ο σκονισμένος τουριστικός οδηγός), αλλά πρέπει να γνωρίζετε εξ' αρχής ότι το έργο σας είναι δύσκολο, με το hype που συνοδεύει τα coffee shops.
Τα τελευταία είναι τα μόνα μέρη όπου μπορείτε να καπνίσετε χορταράκι, όχι αυτό που φυτρώνει στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας (το ερείπιο τέλος πάντων), αλλά το "άλλο".
Μικρά, ζεστά μαγαζάκια απλωμένα σε όλους τους δρόμους της πόλης, με funky προσόψεις, φωτογραφίες του Marley ή rock αστέρων, τάβλι, σκάκι - για όσους είναι σε θέση να "σκεφτούν" - και εύστοχα ονόματα. Αλλοτε μπαράκια αμερικανικού "κοψίματος", κόκκινα, σκοτεινά και με επιγραφές "Drinks required - No Alcohol".
Ούτε ένα ποτάκι, μια μπύρα, ένα κάτι;
Τίποτα. Ευτυχώς, δεν κολλάει και το πάτωμα από χυμένες μπύρες και ποτά. Είναι κι αυτό κάτι...
Εμείς προλάβαμε να βρεθούμε σε πολλά από αυτά, και δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερο ψάξιμο.
Μπορεί τα πιο φημισμένα, όπως τα Bulldog's (αλυσίδα, παρακαλώ, στο κέντρο της πόλης), τα δύο Doors Palace, τα Grasshopers, Bob Marley's, Blue Velvet και White Rabbit, να είναι σχετικά λίγα, αλλά ότι pub, μπυραρία, καφετέρια συναντούσαμε μπροστά μας, στοιχηματίζαμε από μακριά ότι θα έχει και τον τίτλο του coffee shop.
Μέσα ο σερβιτόρος μας έδινε δύο καταλόγους: Ενα κανονικό, με τα ροφήματα και τα γλυκά και ένα με αυτά που λέγαμε προηγουμένως - μάλλον για να μην μπερδεύουμε τα μεν με τα δε, όταν διαβάζουμε π.χ. για "space cakes" (Τα τελευταία, παρεμπιπτόντως είναι ψημμένες στο φούρνο λιχουδιές, οι οποίες μπορεί να μη χορταίνουν, αλλά σε στέλνουν για λίγες ώρες εκεί που υπόσχονται: Στο διάστημα. Προσοχή λοιπόν, καθότι ότι λάμπει δεν είναι χρυσός).
Οσο για τον κόσμο; Μια ματιά στο Blue Bird αποκαλύπτει την ύπαρξη μέχρι και μεγάλων σε ηλικία ζευγαριών!
Βέβαια μέσα στο όλο εμπορικό πανηγύρι που έχει στηθεί γύρω από την όλη ιστορία, ξεχωριστή θέση έχουν και τα Mushrooms stores που πουλάνε από εργαλεία χρήσιμα για το κάπνισμα των ουσιών ως "παραισθησιογόνα μανιτάρια", τα οποία τρως και μπαίνεις σε παρόμοιο trip μ' αυτό του space cake.
Τέλος, must είναι και το "Hash & Marijuana Museum", το οποίο θα σας δώσει μπόλικες δικαιολογίες για δύσκολες ώρες. Τα πρώτα jeans δημιουργήθηκαν από κάνναβη αγαπητές μου...
Από τον Hendrix στο Paradiso!
Οπως όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, το Αμστερνταμ δεν κάνει διακρίσεις στα γούστα των bars και των clubs.
Ή για να ακριβολογούμε η διασκέδαση ακολουθεί τις διακρίσεις που πρώτα κάνει το κοινό - τουλάχιστον ποσοτικά.
Αλλά έτσι κι αλλιώς υπάρχουν μαγαζιά για κάθε γούστο: Από Classic rock (Doors palace) και reggae (μαντέψτε: Bob Marley's) μέχρι modern rock (Bob Youth Hostess) και ηλεκτρονικούς, dance ήχους (Grasshoppers). Και πάντα με την ανάλογη διακόσμηση.
Στο Doors Palace, για παράδειγμα, οι τοίχοι είναι γεμάτοι με δεκάδες αποκόμματα εφημερίδων που αναφέρονται σε γεγονότα της ζωής των Jim Morrisson, Jimi Hendrix, Santana, Led Zeppelin, Black Sabbath και άλλων. Κομμάτια της ζωής τους και της θρυλικής καριέρας τους, σπάνιες αφίσες, t-shirts με στάμπες τους στο ταβάνι, βινύλια και ψυχεδελικά χρώματα σε χαμηλό φωτισμό και 100% cool ατμόσφαιρα.
Live group βέβαια δεν είδαμε σε κανένα μαγαζί αν και στα περισσότερα υπήρχαν όργανα σε κάποια γωνιά.
Και ναι, περάσαμε και από τεράστιο Paradiso που έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν ονόματα που ανήκουν στην ιστορία (Nirvana, Soundgarden), πλέον όμως κυριαρχούν τα beats και ο ασταμάτητος χορός από 3.000 και βάλε άτομα.
Σάββατο βράδυ: Λουνα-παρκ και μεθυσμένοι στα κανάλια!
Σάββατο βράδυ και τα λούνα-παρκ είναι γεμάτα. Με τους Ολλανδούς στους κουλοχέρηδες και τους τουρίστες σκορπισμένους στα διάφορα παιχνίδια.
Και παράλληλα οι δρόμοι πλάι στα κανάλια επίσης γεμάτοι. Χαμηλός φωτισμός, η μουσική να ακούγεται από παντού, τα τραπεζάκια των μαγαζιών να στέκονται πάνω από τα κανάλια.
Και από κάτω μεθυσμένοι Ολλανδοί και τουρίστες να μετατρέπουν τα τελευταία σε πισίνα του Super Paradise της Μυκόνου. Ξέρετε, μέσα στο νερό, να κραυγάζουν.
Η πόλη τα δίνει όλα. Ωραία εικόνα, ίσως όχι η πραγματική, ένα μέρος της μόνο, αλλά ενδιαφέρουσα. Οταν οι άλλοι τη βρίσκουν μας μένει ένα χαμόγελο.
Οσο για την επόμενη μέρα, όλα νεκρά. Η πόλη ξυπνάει μετά τις 11:30 και νωρίτερα ο καφές είναι πολυτέλεια, καθώς τα πάντα είναι κλειστά κι ελάχιστοι κυκλοφορούν στο δρόμο.
Πορνό με κέρμα και εργαζόμενες γυναίκες με το ΙΚΑ τους
< face="Arial" size="2">Το peep show (πορνό από κλειδαρότρυπα για 10 λεπτά με κέρμα!) είναι ένα μόνο μέρος του sex εμπορίου.
Το άλλο - και περισσότερο γνωστό - μέρος αφορά στις πανέμορφες πόρνες κάθε ηλικίας που συνωστίζονται πίσω από τις βιτρίνες για να επιλεχθούν.Και στο δρόμο οι πλάκες και τα πειράγματα ντόπιων και μη, να δίνουν και να παίρνουν.
Σκεφτόμασταν μετά τα λόγια ενός Ολλανδού που μας μίλαγε για τα δικαιώματά τους - θεωρούνται άλλωστε εργαζόμενες και μάλιστα εξαναγκάζονται να κάνουν εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάτι που "δικαιολογεί" και επικίνδυνες εκτροπές από το "πρωτόκολλο". Τι να διακινδυνέψεις δηλαδή;
Anyway, εκεί πρέπει οπωσδήποτε να βρεθείτε και τη μέρα. Για να δείτε μπλούζες, παπούτσια και εμετούς χύμα στους δρόμους...
Επίλογος: Η άλλη πλευρά...
Μπροστά τεράστιοι κήποι με τουλίπες διάφορων χρωμάτων, sex μουσεία με ανθρώπινες μορφές με "πρησμένα" γεννητικά όργανα, coffee shops με χαλαρούς πελάτες, και από πίσω... η αληθινή ζωή.
Η καθημερινή ζωή, αυτή που δεν μπορεί να ζήσει κανένας τουρίστας που επισκέπτεται κάποιο μέρος, έχοντας ήδη στο στόμα του την πιπίλα με αυτά που πρέπει να δει.
Και δεν μόνο είναι οι ζητιάνοι και οι αρκετοί άστεγοι που φιλοξενούνται στις μεγάλες πυλωτές των εμπορικών κέντρων.
Βέβαια, είδαμε και ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης.
Δεν είναι η πορνεία, η ελεύθερη χρήση ναρκωτικών ουσιών και η ελευθερία σε gays και λεσβίες να παντρεύονται, αυτά που δίνουν στον πολίτη ή επισκέπτη του Αμστερνταμ τον αέρα της ελευθερίας. Τα πάντα εκεί, ειδικά τα κοινωνικά προβλήματα, αντιμετωπίζονται με νέες και μη δοκιμασμένες μεθόδους. Σου φαίνεται απίστευτη η ύπαρξη μιας κυβέρνησης σε κάποιο σημείο του κόσμου που επιτέλους έχει ιδέες και τολμά να προτείνει, να εφαρμόζει, να τεστάρει. Εδώ θα είχε βγει κάθε πικραμένος στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών... Δε βαριέσαι... Κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει...
