Στενά δερμάτινα παντελόνια, φριζαρισμένο μαλλί, γιγαντιαίες κιθάρες, eyeliner, πόζα και ντεσιμπέλ όρισαν το λεγόμενο hair metal, το μπάσταρδο παιδί της pop με το σκληρό ροκ, που οδήγησε αρκετές μπάντες στην κορυφή, είτε αυτές το άξιζαν (κακά τα ψέματα, οι Def Leppard αποτελούνταν από σπουδαίους μουσικούς) είτε όχι: θυμάται κανείς σήμερα τους Poison και το “every rose has it’s thorn”;
Του Άκη Καπράνου
Αν πάντως θέλετε να επιστρέψετε σ’ αυτή την εποχή, αν δηλαδή η νοσταλγία σας βαράει κόκκινο και ανήκετε στη γενιά εκείνη που κοπανιόταν με το “You give love a bad name” και, στα γυμνασιακά πάρτι, περίμενε να μπούνε τα «μπλουζ» για να χορέψει το «Love bites», το «Ροκ για πάντα» είναι πιθανότατα η ταινία σας. Γιατί το hair metal χαρακτηρίζεται από την ίδια υπερβολή που συναντάμε στα πιο οργιώδη μιούζικαλ – και μιούζικαλ σημαίνει υπερβολή: ένας φουκαράς τρώει μαχαιριά στη πλάτη και αντί να πέσει να πεθάνει, αρχίζει να τραγουδάει.
Το “Rock of Ages” βασίζεται στην θεατρική επιτυχία του Broadway που κέρδισε 5 υποψηφιότητες στα θεατρικά βραβεία Τόνι. Η παράσταση συνεχίζει να ψυχαγωγεί το κοινό στο Great White Way, στην Νέα Υόρκη, περιοδεύοντας παράλληλα σε όλο τον κόσμο.Ο πατέρας του σκηνοθέτη του «Rock of Ages», Άνταμ Σάνκμαν ήταν μουσικός μάνατζερ. Το γραφείο του ήταν στην Sunset Strip, όχι μακριά από το The Bourbon Room. Γνώριζε από μικρός πολλούς καλλιτέχνες της εποχής εκείνης. Όπως λέει, «Το 1987, έκανα χορογραφίες σε μουσικά βίντεο. Ήταν ένας κόσμος που καταλάβαινα και αγαπούσα. Έτσι το να γυρίσω το χρόνο πίσω ήταν μια ευκαιρία που δεν μπορούσα να αρνηθώ.»Το ταξίδι για τον Σάνκμαν ξεκίνησε όταν πήγε να δει το “Rock of Ages”, στο θέατρο. Θυμάται, “Ο κόσμος περνούσε καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο show είχα δει. Ήξεραν όλοι τους στίχους από τα τραγούδια, τραγουδούσαν όρθιοι, περνούσαν υπέροχα. Αυτός ο ενθουσιασμός, το καθαρό συναίσθημα, με έπεισαν να κάνω την ταινία.” Και η ταινία η ίδια απευθύνεται μονάχα στους πιο ακομπλεξάριστους των θεατών: είναι θορυβώδες κι αστραφτερό, σε βαθμό υστερικό. Ένα τέτοιο ξεδιάντροπο φιλμ μπορείς μονάχα ή να το αγαπήσεις (παρά τα ελαττώματα του) ή να το απορρίψεις (εξαιτίας αυτών).
Το “Rock of Ages” ξεκινά στο Λος Άντζελες τηε δεκαετίας του ’80, όπου νεαρά και νεαρός που εργάζονται στο νο.1 συναυλιακό στέκι της πόλης, γνωρίζονται και ερωτεύονται κυνηγώντας παράλληλα τα όνειρα τους για καριέρα στο heavy rock – και όλα αυτά διανθισμένα με τη μουσική των Whitesnake, Def Leppard, Bon Jovi, Foreigner, Poison, Twisted Sister και λοιπών. Από τα ονόματα των συγκροτημάτων καταλαβαίνετε το κλίμα.
Προσθέστε όμως στην όλη χάβρα έναν εκπληκτικό Τομ Κρουζ και ξαφνικά η ταινία απογειώνεται: στον ρόλο του ροκ σταρ Στέισι Τζαξ, ο Κρουζ δίνει μια ερμηνεία που δείχνει πλήρως παραδομένη στο ναρκισσισμό, μέχρι να αντιληφθούμε δηλαδή πως ο ηθοποιός τον χρησιμοποιήσει ως όπλο δραματουργικό για να σμιλέψει έναν απολύτως αξιομνημόνευτο χαρακτήρα – έχοντας πιθανότατα ως πρότυπο τον Axl Rose.
Και το Avopolis εξασφάλισε συνεντεύξεις με τους συντελεστές που θα ακολουθήσουν σε αυτή τη σελίδα, οπότε keep in touch καθώς μετά από αυτές των Κάθριν Ζετα Τζοουνς και των Ντιέγκο Μπονέτα και Τζούλιαν Χιου, θα ακολουθήσουν, μέσα στην ημέρα, και οι επόμενες με τους Ράσελ Μπραντ, Πολ Τζιαμάτι, Μελίνα Άκερμαν, Μαίρη Μπλάιτζ και με τον σκηνοθέτη Άνταμ Σάνκμαν!
{youtube}QRqsvZ1iRmY{/youtube} {youtube}0ml3cIKFOSU{/youtube} {youtube}dXRHQ4T6iaE{/youtube}
