Στο πολύ ασφυκτικό εγχώριο οικονομικό πλαίσιο που ζούμε, το να πει κανείς ότι αναμένει φεστιβάλ με δεκάδες ονόματα και μαζί πολλά και μεγάλα acts ως headliners, θα αποτελούσε μια κακόγουστη φάρσα - ουτοπία. Είναι άλλοι οι καιροί, άλλες οι αντοχές του κοινού (πάνε οι καιροί που προγραμματίζαμε ένα μισθό σε καλοκαιρινές συναυλίες) και εδώ αυτά τα φεστιβάλ με μια πιο ευρεία, βαλκανική, ευρωπαϊκή ‒ως γεωγραφικό target group‒ ακτίνα δεν τα είδαμε όταν έπρεπε, θα τα δούμε τώρα; Το Ejekt Festival έχει σταθεί τα τελευταία χρόνια ως βασικός φεστιβαλικός πόλος εν Ελλάδι, χωρίς υπερβολές, αλλά και χωρίς να αναμασά κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Πάντα έχουμε να περιμένουμε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, όπως η εμφάνιση των Kasabian φέτος που -κακά τα ψέμματα- σε μια μουσική βιομηχανία που αναζητεί μετά μανίας rock stars που να γεμίζουν στάδια, έχουν πιάσει με τρία άλμπουμ μόνο μία από τις κορυφαίες θέσεις αυτής της λίστας.
Μας αρέσει το φετινό Ejekt, που λαμβάνει χώρα την Τετάρτη 27 Ιουνίου, καθώς μοιάζει ζυγισμένο: ανάμεσα σε safe επιλογές και προτάσεις, με concept που δεν μοιάζει «ρώσικη σαλάτα» και ένα ξεκάθαρο βρετανικό αέρα. Έχουμε ανάγκη μια φεστιβαλική μέρα, με ωραίες μουσικές και συνευρέσεις με γνωστούς και φίλους. Και όταν φτάσουμε πια το βράδυ να χοροπηδάμε στα ξεσηκωτικά hits των Kasabian, θα συνειδητοποιήσουμε το γιατί έχουμε ανάγκη αυτές τις (μουσικές) μέρες...
Το φετινό Ejekt Festival -που μας προσφέρει το What's Up- είναι ίσως το πιο συνεκτικό, μαζικό, αλλά και με προτάσεις εγχώριο φεστιβάλ για φέτος.
KASABIAN
Αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του φετινού Ejekt Festival θα είναι φυσικά οι Kasabian, τους οποίους είδε (για λογαριασμό του Avopolis.gr) η Μαριλένα Παπακώστα στην περίφημη εμφάνισή τους στην O2 Arena του Λονδίνου, τον περσινό Δεκέμβρη. Και γύρισε κατενθουσιασμένη. Ξεκινώντας με το single “Days Are Forgotten”, το γκρουπ έπαιξε όλες τις επιτυχίες του: από τα ηλεκτρικά “L.S.F.” και “Clubfoot” του πρώτου δίσκου, στα πιο μελωδικά “Thick As Thieves”, “Underdog”, “Where Did All The Love Go”, “Shoot The Runner” και “Fast Fuse”. Φυσικά δεν έλειψε το νέο τους single “Re-Wired”, ενώ η κορύφωση της βραδιάς ήρθε στο τελευταίο τραγούδι, το “Fire”, στο οποίο ο Meighan και ο Pizzorno κάλεσαν τον κόσμο να καθίσει στο πάτωμα μόνο και μόνο για να τους τινάξουν στον αέρα για ένα ακόμα ρεφρέν... Να σημειώσουμε ότι στις 25 του παρόντος μήνα θα κυκλοφορήσουν ένα live album και DVD (σε high definition), με υλικό από αυτή την ακριβώς τη λονδρέζικη εμφάνισή τους.
JAMES
Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται, αλλά τρομάζω και μόνο στη συνειδητοποίηση της αλήθειας ότι οι James κλείνουν 30 χρόνια φέτος ως συγκρότημα. Μεγαλώσαμε μαζί, ειδικά στα 90s, τους απαρνηθήκαμε όταν βρίσκονταν συνέχεια μπροστά μας -με ή χωρίς αφορμές- αλλά ποτέ δεν πήγαμε σε live τους που ήταν αδιάφορο. Ως επιλογή είναι safe θα έλεγε κανείς... σχεδόν αντανακλαστικά, αλλά φεστιβάλ χωρίς τη μαγιά του παλιού και σίγουρου με το νέο και ελπιδοφόρο δεν υφίσταται. Βρετανικό όσο δεν πάει το φετινό Ejekt, έδεσε με μια εμφάνιση στην οποία σχεδόν κάθε κομμάτι θα είναι γνωστό σε όλους. Η εμφάνισή τους πριν δύο χρόνια στο Κλειστό του Tae Kwon Do του Φαλήρου ήταν sold out πάντως ‒ κι αυτό θα βοηθήσει να δούμε φεστιβάλ με ακόμα περισσότερο κόσμο...
MILES KANE
Από τους The Rascals στους λάτρεις των ήχων του Scott Walker, The Last Shadow Puppets, μαζί με τον Alex Turner των Arctic Monkeys, ο Miles Kane δεν είναι άγνωστος στο κοινό. Αν και είχε πιο σημαντική συνεισφορά στις συνεργασίες του, το όνομά του καταγράφηκε στην τεράστια database της μνήμης των μουσικόφιλων κυρίως με τη σόλο δουλειά του που κυκλοφόρησε πέρσι. Μη φανταστείτε, όμως, ότι ξέφυγε και πολύ από τη νοσταλγική ευφορία των Last Shadow Puppets ‒ απλά της έδωσε μερικές πιο ξεκάθαρες Motown αρμονίες, ένα πιο garage-pop τόνο, μια δόση ψυχεδέλειας. Πινελιές, δηλαδή. Ανυπομονούμε να ακούσουμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε τα τελευταία δύο χρόνια, κι αυτό είναι το ευφορικό, uptempo “Rearrange”. Το καλό φεστιβάλ θέλει και λίγο στυλ, αλλά εδώ υπάρχουν και οι μελωδίες. Και το περσινό άλμπουμ, με τίτλο “Colour Of The Trap” είναι γεμάτο από δαύτες. Αδημονούμε να το ακούσουμε ζωντανά...
BAND OF SKULLS
Πρόσφατα καταπιαστήκαμε με το δεύτερο άλμπουμ των Βρετανών που αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες της εναλλακτικής blues-rock σκηνής. «O Ian Davenport (Supergrass) τους χαρίζει μια παραγωγή γεμάτη αντικλείδια για να περάσει ο κάθε τυχαίος ακροατής» έγραφε ο Άρης Καραμπεάζης, αλλά οι ίδιοι έχουν χρησιμοποιήσει έτσι κι αλλιώς όλα τα όπλα της τρέχουσας μουσικής βιομηχανίας ‒ έχουν όμως παράλληλα και μερικά τραγούδια που μπορούν να στηρίξουν αυτή την άνοδο. Το τραγούδι τους “I Know What I Am” ήταν single of the week στο iTunes, μουσική τους έχει συμπεριληφθεί στο soundtrack ταινιών (Twilight: New Moon), σε παιχνίδια, σε διαφημίσεις, σε τηλεοπτικές σειρές (Skins, Gossip Girl, True Blood).
CUSTOMS
Πόσο post-punk μπορούμε να αντέξουμε στα μέτρα των Joy Division; Αν φτάσαμε να θεωρούμε τους Editors βασική αναφορά, φανταστείτε πόση δίψα έχουμε ως κοινό για μια φόρμα την οποία τα γκρουπ εξακολουθούν να «φορούν» στο ίδιο μέγεθος, χωρίς αιδώ και λύπηση, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, και να συνεχίζουν να μας ενθουσιάζουν. Θα πούμε τα ίδια: οι Customs δεν μας έχουν εντυπωσιάσει σε κανέναν από τους δύο δίσκους τους που ξέφυγαν από τα σύνορα του Βελγίου. Όμως, με ένα ποτό στο χέρι και σε φεστιβαλική ατμόσφαιρα (που τόσο μας έχει λείψει) θα θέλαμε να ακούσουμε ένα Interpol-ικό “Your Roses”, ένα “Harlequins” που πατάει στις ράγες του “Why can't I be you” των Cure, ένα “Velvet Love” που μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε κάποτε τους Editors και ένα “Justine” για να χορέψουμε (έστω και με το ποτό στο χέρι) όπως κάνουμε στα ανώδυνα hits των Franz Ferdinand.
WHEATMAN
Αν μη τι άλλο οι διοργανωτές του Ejekt διαθέτουν γούστο. Αν από όλες τις ελληνικές μπάντες που θα μπορούσαν να προσκαλέσουν οι τυχεροί ήταν οι άγνωστοι Wheatman, τότε τους βγάζουμε πραγματικά το καπέλο. Προσωπική τους ανακάλυψη, λοιπόν. Εν αναμονή του πρώτου τους δίσκου που θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι, μπορούμε να πούμε ‒από τα δύο κομμάτια που έχουμε ακούσει‒ ότι αν και τα υπόλοιπα είναι αυτού του επιπέδου (συνθετικά και ως παραγωγή), τότε δεν αποκλείεται να παραμιλάμε. Ο μεστός indie-folkίζον ήχος του “Hiding Place” και η απολαυστική americana του “Heart Shaped Shades” είναι αρκετά για να ξεφύγουν από το μίζερο «καλό, για ελληνικό». Ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες, banjo, γλυκά περάσματα από φυσαρμόνικα και βαρύτονα φωνητικά αλά Sivert Hoyem συνθέτουν το πιο ελκυστικό πακέτο από ελληνικά χέρια που ακούσαμε τελευταία. Για να δούμε πώς θα σταθούν, βέβαια, σε μια μεγάλη σκηνή, έστω κι αν εκείνη την ώρα ο ήλιος λάμπει και οι περισσότεροι θα έχουν διάθεση για κουβέντα, με μια μπύρα στο χέρι...
Εισιτήρια
Την ημέρα του φεστιβάλ, εισιτήρια θα πωλούνται μόνο στα ταμεία του φεστιβάλ προς 45 Ευρώ.
Ο χώρος
Πλατεία Νερού - Ολυμπιακός Πόλος Φαλήρου: Η Πλατεία Νερού βρίσκεται ανάμεσα στο γήπεδο Tae Kwon Do και Beach Volley. Πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο, ανοιχτό χώρο ακριβώς πάνω στη θάλασσα, με θέα στην Μαρίνα Φαλήρου και το Θωρηκτό Αβέρωφ.
Πρόσβαση
Η πρόσβαση στην Πλατεία Νερού είναι πολύ εύκολη, τόσο με τα Μέσα Μεταφoράς, όσο και με το αυτοκίνητο.
Τραμ: στάση Αγ. Σκέπη
Λεωφορεία: στάση Αγ. Σκέπη ‒ όλα τα δρομολόγια που διασχίζουν τη Λεωφόρο Ποσειδώνος (Α1, Β1, Γ1, 101, 130, 217).
Αυτοκίνητα: υπάρχει μεγάλο parking 2500 θέσεων.
{youtube}7isnuwhifds{/youtube}
