Οι Charlatans, από το Northwich, βόρεια του Manchester, δημιουργήθηκαν κάπου μεταξύ τέλους 1988 και αρχών 1989... Η αρχική τους σύνθεση ήταν:
Baz Kettley - vocals/guitar
Rob Collins - keyboards
Jon Brookes - drums (από τους Gift Horses)
Martin Blunt - bass (πρώην Gift Horses και πρώην Making Time)
Για τα πρώτα τους βήματα στο γκρουπ, ο drummer Jon Brookes αναφέρει: "Ο τραγουδιστής μας, Baz Kettley, βρισκόταν περισσότερο από τη μεριά του punk... Παίζαμε πράγματι δυνατά... Οταν όμως παίξαμε μαζί με τους Stone Roses, σκεφτήκαμε ότι ίσως θα έπρεπε να κάνουμε κάτι πιο σύγχρονο, κάτι διαφορετικό... Έμαθα πολλά από τον Roni και μπορώ να πω ότι οι Roses πράγματι μας ενέπνευσαν"... Ο Baz φαινόταν ότι δεν είχε θέση στο γκρούπ... Ο αντικαταστάτης του θα βρισκόταν σύντομα: "Οταν είδαμε τους The Electric Crayons, εντυπωσιαστήκαμε... Ο Tim (Burgess) ήταν τόσο "μέσα" σ'αυτό που έξανε, που μας έκανε να σκεφτούμε πως ήταν ο καταλληλότερος...".
Τώρα η σύνθεση της μπάντας, ήταν έτοιμη ν'αλλάξει... Ο Tim γνώριζε τον Steve Harrison που είχε ένα δισκάδικο στο Northwitch, ενώ παράλληλα ήταν και ο μάνατζερ των Charlatans. Ο Tim "πέρασε" από audition και έγινε ο τραγουδιστής... Στην ομάδα των τεσσάρων, προστέθηκε και ο John Baker (κιθάρα), που άφησε τους Liquid Egg στα κρύα του λουτρού!!!
Η πρώτη τους προσπάθεια, το "Indian Rope", μπήκε στο νο.90 στις 8/2/90... Ηταν φυσικό πια, ότι κάποια μεγάλη εταιρεία θα ενδιαφερόταν... Island και Chrysalis, όπως αναμενόταν, τους έβγαλαν "στο σφυρί...", αλλά προς μεγάλη έκπληξή τους, εισέπραξαν ένα μεγάλο "οχι"!!! Ο τυχερός της υπόθεσης, ήταν μια εταιρεία, από τις χαρακτηριζόμενες "μικρές": Το Μάρτιο του '90 υπογράφουν στην Dead Good Records και κυκλοφορούν ένα κομμάτι που έμελε να γίνει All Time Indie Classic: "The Only One I Know".. Γίνεται μεγάλη επιτυχία και "πιάνει" το νο.9 στη θέση των charts... Χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουν, έρχεται και μια πρόσκληση από το Top Of The Pops... Ολα αυτά σε διάστημα 3 μηνών!!!
Η εταιρεία κάνει παράλληλα προσπάθειες να τους προωθήσει στην Αμερική... Δημιουργούνται προβλήματα με το όνομά τους κι έτσι αυτοαποκαλούνται πια The Charlatans UK, για να μην έχουν νομικά προβλήματα(!)... Το επόμενο single "Then" ακολουθεί κι αυτό την επιτυχία του προκατόχου του, και ο κόσμος περιμένει πια με αγωνία το πρώτο τους άλμπουμ. Το LP "Some Friendly" κυκλοφορεί τελικά τον Οκτωβριο του ίδιου χρόνου και ανεβαίνει στην κορυφή του chart! Ακολουθεί η κυκλοφορία ενός ακόμη single: "Over Rising", το οποίο δεν καταφέρνει να συνεχίσει την επιτυχία των άλλων δύο...
Τώρα αρχίζουν τα προβλήματα... Ο John Baker εντελώς ξαφνικά αποχωρεί από το γκρούπ, όπως ακριβώς είχε κάνει και με το προηγούμενο συγκρότημά του... Αιτία; "Μουσικές διαφορές...", όπως εξηγεί... Οι Charlatans, έχοντας αρχίσει την ηχογράφηση του επόμενου άλμπουμ, μένουν χωρίς τον κιθαρίστα τους... Όπως χαρακτηριστικά είχε ανακοινώσει τότε το MTV, το άλμπουμ ήταν έτοιμο, και έλειπαν μόνο τα κιθαριστικά μέρη. Τα κάστανα έβγαλε από τη φωτιά ο Mark Collins που συνεργαζόταν με τους Inspiral Carpets...
Τα προβλήματα όμως δεν έδειχναν να τελειώνουν. Το αντίθετο μάλιστα: Ο Martin Blunt, υποφέρει από "μανιακή κατάθλιψη" και τελικά μπαίνει σε κλινική... Ο Mark Collins, υποφέρει από διάφορα προβλήματα και το ρίχνει στο αλκοόλ... Παράλληλα, το γκρούπ συνεχίζει την κυκλοφορία των singles με το "Me In Time", το οποίο δεν πάει καλά, όπως άλλωστε και το προηγούμενο.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν. Ο Mark και Martin, ανακτούν τις "δυνάμεις" τους, και καταφέρνουν τελικά να κυκλοφορήσουν το δεύτερό τους άλμπουμ. Παραγωγός είναι ο Flood, ο οποίος παράλληλα δούλευε και το Achtung Baby των U2. Το πρώτο δείγμα, κυκλοφορεί την άνοιξη του 1992, και είναι το single "Weirdo". Οι κριτικοί αλλά και το κοινό έχουν καλά σχόλια... Το άλμπουμ κυκλοφορεί δύο εβδομάδες μετά, ονομάζεται "Between 10th & 11th" και φτάνει μέχρι το νο.12 στα charts. Τα μέλη είναι ψιλο-απογοητευμένα (όπως ισχυρίζονται σε πρόσφατες συνεντεύξεις), αλλά κάνουν πολλές συναυλίες και εμφανίζονται (με διάφορους τρόπους) στα περιοδικά και στις εφημερίδες. Παρόλα αυτά, οι μεγάλες μουσικές εφημερίδες της Βρεττανίας, είναι κάπως απαθείς απέναντι στη δεύτερη αυτή τους προσπάθεια...
Μετά από μια πολύ επιτυχημένη περιοδεία στην Ιαπωνία, o Rob Collins συλαμβάνεται και κατηγορείται ότι οδηγούσε το αυτοκίνητο μέσω του οποίου διέφυγαν κάποιοι που διέπραξαν ένοπλη ληστεία!!! Η ποινή τελικά είναι 8 μήνες φυλάκιση... Οι Charlatans όμως καταφέρνουν να επιβιώσουν, και όταν ο Rob βγαίνει από τη φυλακή (σε μικρότερο -των 8 μηνών- χρονικό διάστημα), ετοιμάζουν το τρίτο άλμπουμ. Το πρώτο single "Can't Get Out Of Bed" (άνοιξη 1994), αποσπά καλές κριτικές από τον Τύπο, και σκορπά ενθουσιασμό στους απανταχού fans του συγκροτήματος... Μετά απο μια μικρή περιοδεία στην Ευρώπη κυκλοφορούν και το δεύτερο: "I Never Want An Easy Life If Me And He Were Ever To Get There" (...ουφ!...). Παραγωγός των δύο κομματιών, αλλά και ολόκληρου του άλμπουμ ήταν ο Steve Hillage (System 7)... Ακολουθούν τα "Up To Our Hips" (top10), "Jesus Hairdo" τον Ιούνιο του ίδιου έτους και με μια εβδομάδα διαφορά μάλιστα! Ενδιάμεσα, ο Tim Burgess βγαίνει στον Τύπο και λέει ότι το "Up To Our Hips" δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο τραγούδι! Ο Steve Hillage δεν φάνηκε και τόσο χαρούμενος με το σχόλιο αυτό...
Το τέλος του χρόνου συνοδεύτηκε με την κυκλοφορία ενός ακόμη single ("Crashin'In"), ενώ το νέο άλμπουμ είχε αρχίσει να ετοιμάζεται... Ο Steve Hillage είχε ελάχιστη συμμετοχή στην παραγωγή αυτή τη φορά, ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτής έγινε από τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος... Την άνοιξη του 1995 κυκλοφόρησαν το πρώτο δείγμα: "Just Lookin'/Bullet Comes", το οποίο αποσπά αρκετά καλές κριτικές, και στο τέλος του καλοκαιριού (και μάλιστα την ίδια ημερομηνία με την κυκλοφορία των: "Roll With It" από τους Oasis και του "Country House" από τους Blur) το "Just When You're Thinking Things Over" που γίνεται το κομμάτι της εβδομάδας για το Melody Maker και μπαίνει στα καλύτερα 10 της Βρετανίας. Δύο εβδομάδες μετά κυκλοφορούν και το τέταρτο άλμπουμ, το οποίο αντιμετωπίζεται με πολύ ενθουσιασμό από τον Τύπο, ενώ καταφέρνει να αγγίξει την κορυφή των charts στις 28 Αυγούστου.
Από τότε οι Charlatans γυρίζουν την Αμερική , την Ιαπωνία , την Ευρώπη και "οργώνουν" την Μεγάλη Βρετανία ως τις αρχές του 1996... Σιγά-σιγά βγαίνουν φήμες για ένα single μαζί με τους Chemical Brothers, αλλά και για 7 ολοκαίνουρια κομμάτια... Ομως η κατάρα του συγκροτήματος δεν λέει να τους αφήσει: Στις 23 Ιουλίου, ο keyboard player Rob Collins, υποκύπτει στα τραύματα του, μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δίπλα στο Rockfield studiο, όπου το γκρουπ ηχογραφούσε το πέμπτο του άλμπουμ. Το μέλλον τους φαινόταν αβέβαιο, καθότι ο Rob αποτελούσε βασικό στέλεχος και κομμάτι του συγκροτήματος. Αλλά δεν το βάζουν κάτω. Μια ανακοίνωση του γκρουπ αναφέρει μεταξύ άλλων: "He lived it like he loved it and he ran out of time. There will be no change. We are fuckin' rock. We've lost our mate."
Αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν τις ανακοινωθείσες εμφανίσεις τους με τους Oasis και τον Paul Weller, όπως είχε σχεδιαστεί αρχικά... Ο keyboard player των Primal Scream, Martin Duffy, προσφέρθηκε να παίξει μαζί τους στις 2 ημερομηνίες... Οι Charlatans συγκινούνται από την προσφορά του... "Διακατέχεται κι αυτός από το ίδιο πάθος για τη μουσική, το ίδιο πάθος που έκανε τον Rob τόσο σπουδαίο...", δηλώνουν... Κατά τη διάρκεια της συναυλίας η συγκίνηση ήταν μεγάλη και πολλοί δεν έκρυψαν τα δάκρυά τους. Ωστόσο εκείνο που έγινε φανερό ήταν ότι το κενό του Rob δύσκολα θα μπορούσε να καλυφθεί... Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσαν ότι ψάχνουν για αντικαταστάτη, που θα λειτουργεί όμως πλέον σαν session μουσικός κι όχι σαν μόνιμο μέλος... Το νέο τους άλμπουμ είναι έτοιμο κατά 75%, και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές του νέου χρόνου...
