ΟΙ REM ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ... - Οκτώβριος 1996
Καποια στιγμή έπειτα από την ανακοίνωση του ήρεμου, ακουστικού βασικά άλμπουμ Automatic For The Peopleο κιθαρίστας των REM, Peter Buck, αστειεύτηκε ότι η μπάντα θα "έκρυβε" όλα τα μαντολίνα και τα όργανα που είχαν "κατακλύσει" το Automatic και τον πρόγονό του, το Out Of Time, και θα προχωρούσε σε ένα καθαρό rock'n'roll δίσκο, όπως και έκαναν. Το Monster, από πολλούς χαρακτηρίστηκε ώς ότι πιο grungie έχουν κυκλοφορήσει... Για καλή όμως τύχη αυτών που λάτρεψαν τον γλυκό αυτό ήχο του Automatic, η κατάργηση των μαντολίνων, των keyboards και των οργάνων δεν ήταν μόνιμη. Το τελευταίο άλμπουμ των REM, "New Adventures In Hi-Fi", είναι αναμφίβολα ένας κλασικός REM δίσκος.
Πολλά από τα κομμάτια γράφτηκαν, και ηχογραφήθηκαν (!) στο δρόμο, στη διάρκεια της μεγάλης παγκόσμιας περιοδείας τους (που κράτησε ένα χρόνο) για την προώθηση του Monster. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το ότι πολλά από τα κομμάτια έχουν το γνωστό "βρώμικο" ήχο του Monster. Υπάρχουν όμως και οι αναφορές στο Automatic-,έσα σ'αυτές το καταθλιπτικό "Zither" και το jazzy διάλειμμα του Mike Mills στο "How The West Was Won And Where It Got Us" αλλά και στο Fables Of Reconstruction. Το "New Adventures In Hi-Fi" δεν μοιάζει όμως με κανένα προηγούμενο άλμπουμ τους. Αυτα τα κομμάτια αποπνέουν φρεσκάδα, γνησιότητα, αλλά κυρίως το χαρακτηριστικό ήχο, τον ήχο-σφραγίδα των REM. Σε μια εποχή που οι μπάντες-αντίγραφα βρίσκουν "εύκολη" επιτυχία, πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες αναγκάζονται να επαναλάβουν αδέξια τον εαυτό τους, ν'αντιγράψουν τον ήχο που εκείνοι δημιούργησαν, με αποτέλεσμα να γίνονται προβλεπόμενοι, βαρετοί και να χάνονται... Λίγες μπάντες είναι πραγματικά αυτές που μέσα από τις αλλαγές στον ήχο τους έχουν γλιτώσει από αυτή την παγίδα, διατηρώντας παράλληλα το δικό τους στυλ.
Το άλμπουμ αυτό, λοιπόν, "γεννήθηκε" στο δρόμο, μακριά από το "στείρο περιβάλλον του studio", όπως δήλωσε πρόσφατα ο Peter Buck. Πολλά από τα κομμάτια έχουν ηχογραφηθεί κατά τη διάρκεια ζωντανών εμφανίσεων με μικροδιορθώσεις στο studio που έγιναν αργότερα.
Οι στίχοι του Michael Stipe, αντικατοπτρίζουν τον τρόπο ζωής ενός μέλους μεγάλου συγκροτήματος: Ενα κολάζ από απερίγραπτα δωμάτια ξενοδοχίων και ατελείωτες παρελάσεις ένθερμων οπαδών μπροστά από τα μάτια τους. Στο "Departure", ο Stipe μιλάει για το αδιάκοπο τρέξιμο, "βιασύνη να προλάβουν το χρόνο που τρέχει...": "Just arrived Singapore, San Sebastian, Spain, 26-hour trip Solt Lake City, come in Spring", "...I'm carried away", ο μπασίστας Mike Mills τραγουδάει από πίσω... Υπάρχει όμως και η πιο φιλοσοφική πλευρά: Η αναγνώριση της επιτυχίας ενάντια στο κόστος της φήμης. "It's drowning me" τραγουδάει ο Stipe στο "Undertow". Αλλά πριν το κομμάτι τελειώσει παραδέχεται "I am breathing water / You know the body's got to breathe". Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δύναμη που τους "ρίχνει" ψυχολογικά , είναι η ίδια που τους κρατάει: "I can't say I'm fearful/ I can't say I'm not afraid/ But I am not resisting, I can see.". Μπορείτε να το πείτε μοιρολατρεία, είναι όμως η ζωή που διάλεξαν να ζήσουν και είναι φυσιολογικό να το έχουν αποδεχτεί...
Το "E-bow The Letter", είναι το πρώτο single. Συνοδεύεται φωνητικά απο την Patti Smith. Οπως λέει ο Buck, λέξη προς λέξη είναι ένα αληθινο γράμμα του Stipe: "The star thing, I don't get it". Παραδέχεται ότι ξέρει "the taste of fear", ενώ η αγγελική φωνή της Patti απαντά με καταπραϋντική φωνή "I'll take you over there". Σαν ένα απότομο, δυνατό χτύπημα, το "Leave", αποτελει κυριολεκτικά ένα διαμάντι, ένα rock διαμάντι που θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για επόμενο single. Παρόμοια σε δύναμη είναι και τα "Bittersweet Me", "So Fast, So Numb" με τα δυνατά drums του Bill Berry να προωθούν τις μελωδίες...
Το άλμπουμ όμως περιέχει και ερωτικά κομμάτια. Το "Be Mine" είναι μια όμορφη, απλή μελωδία. Στην αγαπημένη του λέει "I wanna be your faster bunny / I wanna be your Christmas tree" και μετά έρχεται με την υπόσχεση "I'll put the tar out of your feathers/ I'll pluck the thorns out of your feet". Μια αποδοχή της παράλληλης συνύπαρξης του καλου με το κακό. Τέλος στο "How the West Was Won", ο Stipe λέει "The story of my life's been told many times", γνωρίζοντας ότι όσο μοναδικός και να είναι ο τρόπος ζωής του, είναι κι αυτό μια ρουτίνα (το ότι είναι μοναδική)... Οπως συχνά λένε τα μέλη του γκρουπ δεν πρέπει να ξοδεύεις πολύ χρόνο, αναρωτούμενος "που πηγαίνεις, αν είσαι πια στο δρόμο για εκεί"...
