Ο Θανάσης Καρανίκας, επαγγελματίας DJ, τρελαίνεται για συναυλίες, όπως κι εσείς, όπως κι εμείς. Η διαφορά μας είναι ότι όταν εμείς επιστρέφουμε από μία συναυλία -και ειδικά από τότε που καταργήθηκαν τα χάρτινα εισιτήρια- μένουμε με τις αναμνήσεις μας και τις φωτογραφίες μας, ενώ εκείνος γυρίζει σπίτι με άλλο ένα item για τη συλλογή του. Ένα λευκό χαρτί A4 (συνήθως), άλλοτε ψηφιακή εκτύπωση, άλλοτε χειρόγραφο, με τη setlist, τα τραγούδια που ακούστηκαν δηλαδή ζωντανά στο live, στη σειρά, φυσικά, με την οποία ακούστηκαν. Με αφορμή την έκθεση μεγάλου μέρους της συλλογής του στο It's a Βίλατζ της Κυψέλης και αφού τον πιάσαμε «στα πράσα», με το χαρτί στο χέρι, σε πρόσφατη συναυλία στην Αθήνα, του ζητήσαμε να μας αφηγηθεί την ιστορία γύρω από αυτό το ασυνήθιστο αλλά αξιοθαύμαστο φετίχ του.
"Δειλά-δειλά ξεκίνησα να μαζεύω setlists από το 2008 περίπου, αλλά η πραγματική μανία ξεκίνησε από το 2014 και μετά, όπου πιάνοντας ένα setlist των Arcade Fire στο Βερολίνο, πίστεψα πως πραγματικά, είναι κάτι που... γίνεται!
Η πρώτη-πρώτη δεν θυμάμαι ποια ήταν αλλά πιθανότατα από κάποιο live του Θανάση Παπακωνσταντίνου που παρακολουθώ φανατικά από πιτσιρίκι.
Οι πιο πρόσφατες που κατάφερα να αποκτήσω ήταν τη Δευτέρα στους Tindersticks και την Κυριακή στους Arab Strap. Από Arab Strap μάλιστα τσίμπησα και το χαρτί που πέταξε ο Aidan με τους ατέλειωτους στίχους του "The First Big Weekend". Είναι να σε θέλει!
Mαζεύω εμμονικά το οτιδήποτε σχετίζεται με μια συναυλία. Ακόμα και κομφετί από τους Tame Impala έχω! Αλλά ένας λόγος που με έχει παρακινήσει στο να θέλω ακόμα περισσότερο να αποκτήσω τη setlist, είναι και το γεγονός πως σπάνια πια τυπώνονται φυσικά εισιτήρια. Αξίζουν πολλά μπράβο στη διοργάνωση του Release, που στην είσοδο μοιράζουν αναμνηστικά hard copies".
"Μου δίνει ένα "high" όλο αυτό, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Απλά θεωρώ ότι είναι το πιο υπέροχο αναμνηστικό που μπορεί να έχεις από μια συναυλία. Το ότι αυτό το χαρτί ήταν πάνω στη σκηνή και ανήκε στο τάδε μουσικό, η αίσθηση του να βλέπεις και να θυμάσαι τι τραγούδια παίχτηκαν, οι σημειώσεις που μπορεί να έχουν πάνω... Δε συζητώ καν όταν είναι και χειρόγραφες. Γενικά είμαι κάπως "nerd" με όλα αυτά και το αναγνωρίζω. Θυμάμαι σε όλα τα live που έχω πάει τι τραγούδια ακριβώς έχουν παιχτεί, ειδικά αν η μπάντα μου αρέσει πολύ. Σίγουρα πάντως δεν το κάνω για συλλεκτικούς λόγους με σκοπό να πουλήσω κάποια στο ebay, για παράδειγμα, όπως κάνουν αρκετοί.
Με τον καιρό και την εμπειρία έχω βρει τρόπους να τις τσακώνω πιο εύκολα (και δεν σκοπεύω να τους αποκαλύψω)! Πάντως σε γενικές γραμμές δεν κάνω κάτι περισσότερο από άλλους, απλά έχω θράσος, πολλή θέληση και επιμονή. Βοηθάει και το ότι στα περισσότερα live είμαι στο κάγκελο, έτσι κι αλλιώς. Πάντως το «σπορ» αυτό δεν είναι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα, αντιθέτως στο εξωτερικό γίνεται σφαγή!
Περισσότερο καμαρώνω για τις δύο από την καλύτερη μπάντα του κόσμου (τους Radiohead). Και μιλάμε για συναυλίες των 40 και 50 χιλιάδων θεατών.
Συναισθηματικά, πιο σημαντική είναι η setlist από το φετινό live των The Smile γιατί στο τέλος μου την υπέγραψε ο Thom Yorke. Ακόμα δε το πιστεύω. Και η πρώτη απ’ τις τρεις των Arcade Fire που μου πέταξε ο ίδιος ο Win Butler"
"Έχει συμβεί αρκετές φορές να με προλάβει άλλος, όπως φέτος τον Σεπτέμβρη στους Tame Impala στο Μιλάνο, που ενώ ήταν επική συναυλιάρα, έφυγα με ένα μικρό κενό μέσα μου, που δε κατάφερα να την πάρω. Η κατάστασή μου είναι σοβαρή!
Έχουν συμβεί και διάφορα αστεία και σουρεάλ σκηνικά όλα αυτά τα χρόνια... Για τους Radiohead για παράδειγμα, έχω βουτήξει μέσα από τα κάγκελα μόλις την είδα να πέφτει στο δάπεδο, αψηφώντας τους security, κι έχω ματώσει το πόδι μου. Στους Last Shadow Puppets μια παρέα από πιτσιρίκια με βρίζανε, λες και την πήρα από αυτούς. Το αστείο επίσης είναι πια ότι αρκετοί Έλληνες καλλιτέχνες που γνωρίζω πια, μου τις δίνουν κι από μόνοι τους"
"Πάω σε 40 περίπου συναυλίες τη χρονιά, υπολογίζω. Επίσης προσπαθώ να κάνω 4 με 5 ταξίδια το χρόνο, κι αν συνδυάζονται περισσότερα live στο ίδιο ταξίδι, ακόμα καλύτερα. Σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα είναι εύκολο να δεις 3 δυνατές συναυλίες μέσα σε 5 μέρες και το έχω κάνει και αυτό. Δεν πολυπροτιμώ τα μεγάλα φεστιβάλ, έχω πάει σε λίγα.
Αγαπημένα μου live όλων των εποχών -δύσκολο- θα έλεγα όλα των Radiohead και των Arcade Fire που είναι και οι αγαπημένες μου μπάντες έτσι κι αλλιώς. Νομίζω πως αν ξεχώριζα ένα, θα ήταν το φετινό των Arcade Fire στο Μιλάνο. Απίστευτα vibes, μεγάλα singalongs από τον κόσμο ακόμα και σε όλα τα καινούρια τραγούδια, η μπάντα σε μεγάλη φόρμα. Τους θεωρώ απλησίαστους στο live, απίστευτη ενέργεια, ένα party από feelings, ότι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Και οι Ιταλοί επίσης, εξαιρετικό κοινό.
Για την ώρα έχω μόνο ένα μακρινό συναυλιακό πλάνο στο εξωτερικό, τον Μάιο Φρανκφούρτη για Arctic Monkeys. Αλλά σίγουρα μέχρι τότε θα έχω βρει κι άλλα.
Μεγαλύτερο συναυλιακό απωθημένο μου είναι οι LCD Soundsystem. Επίσης θα πέθαινα να υπήρχαν ακόμα οι Wild Beasts που στεναχωριέμαι πολύ που δεν πρόλαβα να δω. Τους θεωρώ σπουδαίους και πολύ αδικημένους.
Δε συλλέγω μόνο setlists. Έχω πάρα πολλά CDs, και αρκετά βιβλία και βινύλια. Λόγω και επαγγέλματος (DJ) έχω πολύ μεγάλη επαφή με τη μουσική γενικότερα. Το δωμάτιό μου, θα 'λεγε κανείς πως είναι σαν μουσείο, ...και έτσι ευελπιστώ μια μέρα να μοιάζει και το ολοδικό μου σπίτι".
Στην έκθεση PAPERS ON STAGE στο It’s a Βίλατζ (Κυψέλη, Πλατεία Αγίου Γεωργίου) μπορεί κανείς να δει ένα πολύ μεγάλο μέρος της συλλογής των setlists του Θανάση Καρανίκα, συνοδευόμενες από φωτογραφίες, χειρόγραφες σημειώσεις, fun-facts, QR codes με λίστες στο Spotify και διάφορα άλλα μουσικά αναμνηστικά και αντικείμενα. Η έκθεση θα διαρκέσει εώς το βράδυ της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου.
