Στην Πειραιώς 260 χθες στη γενική πρόβα του Youthquake δεκατέσσερις έφηβοι μας πήραν την ψυχή. Ξεκινώντας από τον «Δεκέμβρη του Αλέξη» και τα επεισόδια που ακολούθησαν, τις οικολογικές πορείες σε όλο τον κόσμο και τις «Παρασκευές για το Μέλλον», το #Blacklivesmatter και το Occupy Wall Street πέρασαν βήμα -βήμα στη δυστοπική πραγματικότητα που χτίζουν η κλιματική αλλαγή, η εκμετάλλευση, ο εγκλεισμός, η πανδημία, το αέναο κυνήγι του χρήματος, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το έλλειμμα δημοκρατίας, η αποψίλωση των δασών, η εξαφάνιση των ζώων, η μόλυνση του αέρα, του νερού, η βία, η εικονική πραγματικότητα, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, η μαζοποίηση, η ομοφοβία, η αλλοτρίωση. Παραπονέθηκαν σιωπηλά, δήλωσαν ότι φοβούνται, ότι δεν θέλουν άλλο αυτή την πραγματικότητα, ύψωσαν φωνή σε γονείς, ηγέτες, ούρλιαξαν, μας παρέσυραν στο τραγούδι τους, στον χορό τους, στη διαμαρτυρία τους.
14 έφηβοι καταγγέλλουν τη σύγχρονη ζωή μέσα από την Τέχνη, τον χορό, το τραγούδι, την πρόζα, το θέατρο με όπλα τα πατίνια τους, ένα σκοινάκι, ένα hoverboard, δυο lipstick, ένα φουσκωτό ντόνατ, ένα φρίσμπι, ένα μπάσο, ένα αρμόνιο, μια φωτεινή επιγραφή κινητού κειμένου που ανάμεσα στις ενημερώσεις για τις καθημερινές μετρήσεις φυσικών μεγεθών , όπως της θερμοκρασίας και των μποφόρ, αναγράφει τον δείκτη δυσφορίας -που μετριέται κι αυτή σε βαθμούς- και την ποσότητα αέρα ή μας προειδοποιεί σχετικά με το τι να αποφεύγουμε -τις υψηλές συγκινήσεις.
Βγάζουν τα ρούχα τους, μας δείχνουν τα πανέμορφα εφηβικά σώματα τους, τη δίψα τους για ζωή την αγωνία τους και φωνάζουν πως δεν θέλουν να χάσουν τη σκέψη τους, την ελπίδα, τις απόψεις τους, την όρεξή τους για ζωή. Σώματα γεμάτα ανάγκη για έρωτα, ειρήνη και διάθεση για ζωή μιλούν για σημάδια, όπλα στην καρδιά, πληγές, όνειρα που χάνονται. Χορεύουν, παίζουν μπάσκετ, αγωνίζονται να πετύχουν τους στόχους τους, προπονούνται, γράφουν, τραγουδούν, σκέφτονται να διαμαρτυρηθούν με ένα άγαλμα που θα συμβολίζει τον έρωτα, στη θέση του αγάλματος του Τρούμαν, του γηπέδου του Παναθηναϊκού, ή έξω από τη Βουλή και την πλατεία στην Ομόνοια, καπνίζουν, τσακώνονται, ουρλιάζουν γιατί χάνουν το παραμύθι.
«Πίτερ παν πού είσαι;» αναφωνούν κι εμείς από κάτω δακρύζουμε. 14 έφηβοι λένε «όχι» στην trap, το τικ τοκ, τα τσιγαριλίκια στις τουαλέτες των σχολείων, hashtags τύπου #skingoals #makeuptutorial, τα πάρτι που κλείνουν με αναίσθητα σώματα και χαρά καμιά. Είναι οι έφηβοι του «Youthquake» που ξέρουν ιστορία, αγαπούν την τέχνη και τους νοιάζει η ζωή και έξω από το σχολείο. Στην πόλη τους, στις πόλεις, στα χωριά, στον κόσμο.
Η Γιώτα Αργυροπούλου δουλεύει από τον Ιανουάριο με 14 εφήβους-φωτιά σε ένα πολύπλευρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα εφήβων στο πλαίσιο του Open Plan για να παρουσιάσει στο φεστιβάλ Αθηνών μια παράσταση-έκκληση, να λυγίσει κάθε ανάλγητο ενήλικα και να σκουντήσει κάθε εφηβική ψυχή. Παρέα με την Ίριδα Καραγιάν στη χορογραφία, την Μαριλένα Ορφανού στη μουσική, την Πουλχερία Τζόβα στη σκηνογραφία που χτίζει ένα λιτό σκηνικό με ένα καναπέ, μερικούς ξύλινους πάγκους, μια φωτεινή επιγραφή κι ένα δέντρο, και την ίδια στην ευρηματικότατη σκηνοθεσία που στρέφει ένα ολόκληρο θέατρο ανάποδα στο κάλεσμα των νέων να αλλάξουμε θέση- και τι ωραία αλληγορία θα πω εγώ- δημιουργούν μια αναπαράσταση της πραγματικότητας για να ξυπνήσουν όσους παρακοιμήθηκαν.
Σε μια στιγμή ένας έφηβος λυγίζει και φωνάζει: «Mέσα σε αυτό το χαμό, πόσες φορές μπορεί να γλιτώσει το παιδί;” και μόνο του «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα» του Παύλου Σιδηρόπουλου μπορώ να σκεφτώ. Η παράσταση κλείνει με μια μεγάλη αγκαλιά 14 εφήβων και την εικόνα του ήλιου που πάντα σημαίνει φως, ελπίδα, αλήθεια, ζωή.
14 έφηβοι στη Πειραιώς 260 επί τρεις μήνες συναντιούνταν για τέσσερις ώρες κάθε Σάββατο με τους ενήλικους συνεργάτες της θεατρικής ομάδας blindspot ανάμεσα σε φροντιστήρια, δραστηριότητες, διαγωνίσματα, αθλήματα για να μας παρουσιάσουν την αλήθεια τους. Την αλήθεια. Την αληθινή πραγματικότητα. Λίγο πριν σκορπιστούμε σε νησιά, ξαπλώστρες και stories καλοκαιρινά στο Instagram, 14 έφηβοι στην Πειραιώς 260 μας έδωσαν τροφή για σκέψη.
Νιώθεις ασφαλής;
Αυτό που ζούμε είναι η ευτυχία ή «το μικρό μου δέντρο στο χωριό»;
https://aefestival.gr/festival_events/youthquake/
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2022
Γιώτα Αργυροπούλου – blindspot theatre group
YOUTHQUAKE
Πειραιώς 260 – Χώρος E
19-21 Ιουλίου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σύλληψη / δημιουργία – Σκηνοθεσία Γιώτα Αργυροπούλου
Σχεδιασμός & σύνθεση ψηφιακής εικόνας Μιχάλης Κωνσταντάτος
Δραματουργία Igor Dobricic
Επιστημονική σύμβουλος – θεατροπαιδαγωγός Μυρτώ Πίγκου-Ρεπούση
Μουσική Μαριλένα Ορφανού (Someone who isn’t me)
Χορογράφος Ίρις Καραγιάν
Σκηνογράφος Πουλχερία Τζόβα
Ενδυματολόγος Βασιλεία Ροζάνα
Σχεδιασμός φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Graphics AP
Βοηθός σκηνοθέτη Παρασκευή Λυπημένου
Εκπαιδευόμενος βοηθός ενδυματολόγου Νίκος Βεκράκος
