Έχουν ωραίο στυλ οι Morlocks. Χάρη στο στυλ και στην εξυπνάδα τους, καταφέρνουν και τιμούν το γνήσιο garage punk, παρότι ξεκίνησαν την πορεία τους το 1984. Και στο Κύτταρο, στην πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα, μας χάρισαν ένα άψογο, σφιχτό και ολοκληρωμένο live, το οποίο στ' αλήθεια δεν σου άφηνε χώρο για ενστάσεις και αμφισβήτηση.
Τη βραδιά ζέσταναν με ωραίο τρόπο οι After Midnight Popular Music, ένα εγχώριο συγκρότημα το οποίο έδειξε ότι κατέχει τον rock κώδικα που προϋπήρξε της σύγχρονης αντίληψης περί DIY. Η πειθαρχία τους επί της σκηνής, επέτρεψε να υπηρετήσουν αξιοπρεπέστατα την πληθωρικότητα των πρωτόλειων ψυχεδελικών γκρουπ που προφανώς θαυμάζουν, με ρολαριστά τραγούδια και με γενναιόδωρα ανεβαστικούς ρυθμούς.
Λίγο μετά το πανάξιο opening act, η σκηνή κατακτήθηκε από τον εντυπωσιακό frontman των Morlocks. Ο Leighton Koizumi ανήκει σε εκείνους τους αδόξαστους ήρωες του rock, όσους φέρνουν στο μυαλό τη βινυλιακή μυρωδιά των ιστορικών Nuggets. Του είδους που φτιάχνει «αμόλυντη», ανεξάρτητη μουσική, ανέγγιχτη από τις αλλοτριώσεις των μοντέρνων ραδιοφωνικών αναγκών.
Με τραγούδια όπως το "Sex Panther" και το "Killing Floor", οι Morlocks πάτησαν γκάζι και απέδειξαν ότι το «φτωχό πλην τίμιο» ύφος όχι μόνο δεν γίνεται άλλοθι κακοτεχνίας, αλλά ίσα-ίσα αναδεικνύει το πάθος, καθώς δεν ακυρώνει τις βασικές συνισταμένες του τραγουδιού. Ο Koizumi πατούσε πάνω στις ρυθμικές κιθάρες που έφερναν στο μυαλό συγκροτήματα όπως τους Seeds, τους Flamin’ Groovies, ακόμα και τους Stooges. Ήξερε πότε να αστειευτεί και πότε να ουρλιάξει, με αποτέλεσμα να είναι ουσιαστικός και απολαυστικός· σαν (ντυμένος) Iggy Pop με εξωτικό παρουσιαστικό και έκφυλη κίνηση στη σκηνή.
Το συγκρότημα παίζει ακριβώς εκείνη τη μουσική που θες να στήσεις στον τοίχο και να χλευάσεις ως αναμασήματα. Δεν μπορείς όμως να το κάνεις, γιατί ποτέ δεν σου δίνεται το πάτημα. Εκτελεσμένα ζωντανά, τόσο τα παλιότερα, όσο και τα καινούρια τους τραγούδια, σε έφερναν κοντά στους λόγους που πρωτογοητεύτηκες από το rock του 1960. Η πρώτη τους λοιπόν εγχώρια εμφάνιση έμοιαζε με ανέμελη vintage περατζάδα σε όλους τους σταθμούς που δοξάστηκαν με την ψυχεδέλεια, χωρίς την εξαλλοσύνη του acid και χωρίς την αυτοκαταστροφή του πρώιμου punk, αλλά στην πιο γειωμένη και χορευτική μορφή του σαγηνευτικού garage. Αυτήν ακριβώς την ενέργεια κατόρθωσαν να διοχευτεύσουν στο κοινό, καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε μια χαρά στο νεο-παραδοσιακό τους rock 'n' roll και άπαντες εισέπραξαν τη βαθιά αίσθηση ότι η «φάση» των Morlocks, ακόμη και αν δεν σου γυρίσει τον κόσμο ανάποδα από άποψη πρωτοτυπίας, έχει να σου πει πολλά.
{youtube}2nN5tv2fymA{/youtube}
