Τι κάνεις όταν ο τραγουδιστής σου Dave Padden, ο οποίος είναι μαζί σου από το 2004 και έχετε κυκλοφορήσει 5 δίσκους παρέα, ανακοινώνει ότι αποχωρεί, λίγο πριν την έναρξη των ηχογραφήσεων ενός νέου άλμπουμ; Η προφανής λύση, είναι ότι βρίσκεις άλλον τραγουδιστή. Εάν λέγεσαι όμως Jeff Waters, πετάς ένα «δεν γαμιέται» –καθώς ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία– και, αφού μια ζωή όλα μόνος σου τα έγραφες, αναλαμβάνεις ξανά τα φωνητικά. Όπως είχες κάνει δηλαδή και στα King Of The Kill (1994), Refresh The Demon (1996) και Remains (1997).
Αυτή είναι και η μοναδική διαφορά του Suicide Society σε σχέση με τις 5-6 προηγούμενες κυκλοφορίες των Annihilator, μαζί ασφαλώς με τους τίτλους των νέων κομματιών. Το πρώτο τραγούδι, το ομότιτλο, είναι πιο Megadeth πεθαίνεις. Αφού σε τρώει ρε Jeff Waters, κάνε ένα project με τον Mustaine και παίξε εκεί το Megadeth-meets-Annihilator στυλ... Για να μην αφήσει πάντως παραπονούμενους και τους Metallica, κοπιάρει σε αρκετές στιγμές τα φωνητικά του Hetfield· ειδικά στο “Break, Enter”, στους στίχους του οποίου μας διηγείται τι έγινε όταν μπήκαν διαρρήκτες σπίτι του και τους πήρε στο κυνήγι. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, το “My Revenge” –με ένα από τα ριφ να θυμίζει «έντονα» το "Damage Inc." των Metallica.
Ποιους άλλους έχει μείνει να κοπιάρει; Θα έπαιρνα όρκο ότι το ριφ του "The Fun Palace" το χρησιμοποιεί εδώ για πολλοστή φορά, ενώ η εισαγωγή στο "The One You Serve" θα μπορούσε να προέρχεται από τραγούδι των Judas Priest. Εάν μάλιστα δεν είχα βαρεθεί με αυτά που άκουγα, είμαι σίγουρος ότι θα ανακάλυπτα πολλές ακόμα ομοιότητες, με διάφορα επιπλέον συγκροτήματα. Ακόμα και τα σόλο του Waters, τα οποία σε άφηναν κάποτε με το στόμα ανοικτό, πλέον ηχούν παράταιρα: είναι τελείως ασύνδετα με τα τραγούδια του καινούριου δίσκου, απλά υπάρχουν επειδή τα συγκεκριμένα κομμάτια χρειάζονται και σόλο.
Αρκετές κριτικές βέβαια σχεδόν αποθέωσαν το Suicide Society, φτάνοντας να το αποκαλούν «θριαμβευτική επιστροφή» για τους Annihilator. Ομολογώ ότι, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έδωσα στο άλμπουμ παραπάνω ακροάσεις, δεχόμενος ότι κάπου μπορεί να κάνω λάθος. Εκτός όμως από την αψεγάδιαστη παραγωγή (που για να είμαστε δίκαιοι ανήκει στον Waters) και 2-3 σημεία στις ρυθμικές κιθάρες, δεν βρήκα κάτι άλλο καλό. Ίσα-ίσα, το Suicide Society αφήνει την εντύπωση ότι βγήκε απλά γιατί έπρεπε να κυκλοφορήσει ένας νέος Annihilator δίσκος. Πιστεύω έτσι ότι σύντομα θα λησμονηθεί, όπως γρήγορα ξεχάστηκαν και οι 5-6 προκάτοχοί του.
{youtube}BDDdAugQZxs{/youtube}
