Περίμενα τεράστιες ουρές στην είσοδο κι έτσι κίνησα νωρίς για το Γκάζι, το βράδυ της Δευτέρας. Φτάνοντας, όμως, ήρθα αντιμέτωπος με μια ιδιαίτερα χαλαρή προσέλευση και ξεμπέρδεψα στο άψε-σβήσε με τα διαδικαστικά. Μπαίνοντας, έπειτα, αντίκρυσα τον μισογεμάτο συναυλιακό χώρο και υπέθεσα ότι μπροστά μου είχα μια άνετη βραδιά. Αλλά δεν κατέληξε ακριβώς έτσι, τελικά...
Ο Ορέστης Ντάντος ανέβηκε στη σκηνή –σε ρόλο opening act– ενώ περνούσα την είσοδο κι ας έδειχνε το ρολόι ένα τέταρτο πριν τις 21:00 (που ήταν η επίσημη ώρα έναρξης). Ξεκίνησε με το “Συνεργεία Παντού” κι όταν αυτό τελείωσε, σύστησε τον εαυτό του και τα μέλη της τριμελούς μπάντας του, εξηγώντας ότι «απόψε ζούμε το όνειρό μας».
Ο πρόσφατος νικητής του Jumping Fish παρουσίασε τραγούδια από τα 3 άλμπουμ του, αποδίδοντας από αξιοπρεπώς και πάνω το υλικό του. Υπήρξαν, βέβαια, διακυμάνσεις στην απόδοσή του: το “Ανοιχτά”, π.χ., μου φάνηκε κάπως διεκπαιρεωτικό ή κουρασμένο ίσως, αντίθετα με το “Θα Πάω Όταν Γουστάρω”, το οποίο βγήκε πολύ καλό. Συνολικά, πάντως, μια χαρά τα έβγαλε τα 45 λεπτά του στο σανίδι ο Ντάντος, «ροκοποιώντας» το καρπαθιώτικο “Στα Μάρμαρα Του Γαλατά”, αφιερώνοντας το “Αναστενάρηδες” στον Γιάννη Αγγελάκα και κλείνοντας με τον “Κόκκινο Στρατό”. Αποδεικνύοντας, στην πράξη, ότι η ελληνόφωνη ποπ/ροκ πρότασή του είναι ιδιαίτερα λειτουργική και προσιτή.
Στο μεταξύ η Τεχνόπολη γέμιζε αργά-αργά, κι έτσι, όταν ήρθε η ώρα του Αγγελάκα (10 λεπτά πριν τις 22:00), ο χώρος ήταν πλέον γεμάτος. Ο Αγγελάκας εμφανίστηκε μέσα σε αποθέωση, συνοδευόμενος από τη νέα του μπάντα, η οποία έχει ιδιότυπη σύνθεση με δύο κιθαρίστες (Λαμπρινή Γρηγοριάδου στην ακουστική, Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική), δύο πνευστούς (Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, James Wylie στο σαξόφωνο) κι έναν ντράμερ (Αναστάσης Βουκυκλαράκης)· ξεκίνησε με ένα «γεια σας παιδιά» και το “Δικαιοσύνη”.
Έγραψα «νέα μπάντα» παραπάνω, όμως ο Αγγελάκας παίζει με το συγκεκριμένο σχήμα έναν χρόνο πλέον. Φαίνεται πάντως πως ακόμα δεν έχουν «κλειδώσει» όλα στη σύμπραξη, κάτι που αποκαλύφθηκε σε διάφορα σημεία. Όπως στην “Άγρια Των Άστρων Μουσική”, ας πούμε, όπου όχι μόνο ο Αγγελάκας ξέχασε τους στίχους, αλλά στιγμές αργότερα αναγκάστηκε να σταματήσει τους μουσικούς λέγοντας: «τα παιδιά είναι καινούργια ακόμα και κάνουν λάθη». Το πλήθος, βέβαια, χειροκρότησε με ενθουσιασμό προς εμψύχωση, όπως έπρεπε. Και είναι σίγουρα προς τιμήν του γερόλυκου της ροκ σκηνής που τολμάει να εμπιστευθεί νέα παιδιά και να επιχειρήσει μία ακόμα ανανέωση του ήχου του, αν και νομίζω ότι οι 100°C δεν έχουν ακόμα πιάσει την ονομαστική «θερμοκρασία» τους.
Κάπως έτσι, η πρώτη ώρα (και κάτι) της συναυλίας αποδείχθηκε ιδιαίτερα ανηφορική: οι πολλοί έμεναν ψιλοαδιάφοροι και μόνο μικροί πυρήνες μέσα στο πλήθος παρέμεναν προσηλωμένοι και τραγουδούσαν όλους τους στίχους. Χρειάστηκε δηλαδή να ακουστούν οι πρώτες νότες του “Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα” για να ανάψει το πρώτο καπνογόνο και να αρχίσει ο κόσμος να ζεσταίνεται. Λίγο μετά ήρθε το “Νεάντερταλ” –ένα νέο κομμάτι– αλλά και μια πολύ όμορφη εκτέλεση στο “Τρένο”, κατά την οποία η συσσωρευμένη ενέργεια χτύπησε κορυφή και απελευθερώθηκε με ορμή, οδηγώντας στη συνέχεια σε ένα λυτρωτικό τέλος, με τη “Γιορτή” να κλείνει ένα μακρύ encore, αλλά με τη συνολική διάρκεια της συναυλίας να υπολείπεται τελικά κατά 10 λεπτά του διώρου. Λίγο πριν, είχα και μια αναπάντεχη συνάντηση με ένα (μισογεμάτο ευτυχώς) ιπτάμενο κουτάκι μπύρας...
Συνολικά, η εμφάνιση του Γιάννη Αγγελάκα στην Τεχνόπολη πιστοποίησε την πολύ καλή δική του φόρμα και διάθεση, εξέθεσε όμως στα αυτιά όποιου ήθελε να προσέξει και το γεγονός ότι στη μετά Από 'Δω Και Πάνω εποχή το υλικό του –μουσική και στίχοι, όπως και ο ήχος του– έχουν μάλλον κυλήσει αρκετά προς τη μεριά της μανιέρας. Χωρίς αυτό να αναιρεί, φυσικά, ένα άλλο γεγονός: ότι η σκέψη και οι προβληματισμοί του παραμένουν προσηλωμένοι στο αδυσώπητο τώρα. Κι αυτό το δεύτερο είναι που μετράει περισσότερο.
Setlist:
Δικαιοσύνη
Γλέντι
Καλά Που Έγινα Σπουδαίος Και Τρανός
Αιρετικό
Τηλεντρόγκες
Είμαι Τυχερός
Ευγνωμοσύνη
Ποτάμι
Άγρια Των Άστρων Μουσική
Πόθοι
Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά
Μαύρη Νύχτα
Από 'Δω Και Πάνω
Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα
Η Γελαστή Ανηφόρα
Νεάντερταλ
Σαράβαλο
Το Τρένο
Σιγά Μην Κλάψω
Ακούω Την Αγάπη
Encore
Όλα Τ' Αστέρια Τ' Ουρανού
Ταξιδιάρα Ψυχή
Θα Ανατέλλω
Δωσ' Μου Λίγη Ακόμα Αγάπη
Γιορτή
{youtube}rQ0lemAUa-Y{/youtube}
