Ο Martyn Jacques με το μελοδραματικό φαλσέτο στη φωνή στο ακορντεόν και στο πιάνο, ο Jonas Golland στα jazzy τύμπανα και ο Adrian Stout στο κοντραμπάσο και το θέρεμιν, χάρισαν στο κοινό μια τρυφερή και μελοδραματική βραδιά, με πηγαίο συναίσθημα. Ίσως το συμπλήρωμα 30 χρόνων στη δισκογραφία να έδωσε στους «αιώνιους πλανόδιους» λίγη παραπάνω γλυκύτητα, την οποία είχαν ανάγκη να τη μοιραστούν με όσους γοητεύονται από τις τσιγγάνικες στην ψυχή, ροκ οπερέτες τους.
Για άλλη μια φορά, ο Jacques αναβίωσε την παρακμή του Μεσοπολέμου και έδωσε ζωή στη «βρώμικη» πλευρά της αισθητικής των καμπαρέ, κλασικοποιώντας με το στυλ του τις γλυκές μελωδίες του γκρουπ, χωρίς υπερθετικούς βαθμούς και χωρίς ίχνος αλαζονείας. Οι Tiger Lillies μπορούν και εκφράζουν πολλές αντιφάσεις, κάτι που τους κάνει ενδιαφέρον θέαμα. Δεν είναι δηλαδή ζητούμενο ούτε το σκελετωμένο μακιγιάζ, ούτε το αραχνιασμένο look, αλλά η σύνθετη φύση τους. Είναι αληθινά φρικιά οι Tiger Lillies και αυτό και μόνο με κάνει να τους σέβομαι απεριόριστα.
Οι μελωδίες κάθε τραγουδιού που έπαιξαν, συντονίστηκαν άψογα με το συναίσθημα που ήθελαν κάθε φορά να εκπέμψουν. Η ατμόσφαιρα γινόταν φιλική, ευάλωτη, στοχαστική, πλούσια, γενναιόδωρη, αλλά και απόκοσμη. Η βραδιά ήταν κάθε άλλο παρά μονοδιάστατη και επίπεδη, επομένως: τα πάντα βρήκαν τον στόχο τους. Η δε υποψία glamour που έφερναν τα έντονα και μονόχρωμα φώτα στη σκηνή (κυρίως βαθύ μπλε και εκτυφλωτικό λιλά), δεν ξεγέλασε κανέναν.
Δεν είχαμε λοιπόν να κάνουμε με προσποιητό, «έντεχνο» μελόδραμα για κλαίουσες καρδιές που «βασανίζονται». Αυτό που είχε σημασία στο σόου, ήταν η συντροφιά στον μοναχικό ακροατή, μέσα από όμορφα, καλοσχηματισμένα, μελωδικά τραγούδια. Πάντα βέβαια με την κατάλληλη ενορχηστρωτική μεταχείριση, η οποία αναδείκνυε τους έντιμους καημούς του συνεπούς συγκροτήματος.
Οι Tiger Lillies βάζουν μεθοδικότητα και περίσκεψη στη δουλειά τους και αυτό φάνηκε στην εμφάνισή τους. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε θερμά και οι ψίθυροι ήταν ελάχιστοι (ευχάριστη έκπληξη), αν και κάποιος έμπειρος παρατηρητής θα στοιχημάτιζε από τις φυσιογνωμίες ότι οι περισσότεροι που βρέθηκαν το Σάββατο στο Fuzz δεν συχνάζουν σε συναυλίες. Έχουν καταφέρει να κατακτήσουν το κοινό τους οι Tiger Lillies –και είναι προς τιμήν τους.
Έκαναν λοιπόν αυτό που ξέρουν καλά. Άφησαν τα τραγούδια τους να «εκτυλίσσονται» στα αυτιά του κόσμου, υποχρέωσαν το κοινό να ακούσει με την καρδιά του και φρόντισαν στη λεπτομέρεια τις αρμονικές τους μελωδίες. Ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν έχει καταφέρει να φτάσει τα 30 χρόνια δισκογραφικής πορείας κατά λάθος.
{youtube}{/youtube}
