Προθερμαινόμαστε για την τελετή που θα δούμε ζωντανά την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου από τα κανάλια Novacinema!
Η φετινή απονομή των Όσκαρ, που θα δούμε ζωντανά την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου από τα κανάλια Novacinema, απέκτησε μεγαλύτερη δημοσιότητα εξαιτίας ενός παντελώς παρανοημένου μποϊκοτάζ που οφείλεται στην απουσία μαύρων συντελεστών από τις υποψηφιότητες, παρά τον αδιαμφισβήτητο ανταγωνισμό μεταξύ μεγάλων ταινιών. Ωστόσο, το παιχνίδι των προβλέψεων και η χλιδή μιας μεγάλης τελετής, πάντα έχει ξεχωριστό ειδικό βάρος και μεγαλύτερο ενδιαφέρον από κάθε άλλη τελετή απονομής όλη τη χρονιά, πόσο μάλλον από όσα γίνονται κατά τη διάρκεια της award season.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένουμε την εισαγωγή του Chris Rock, που μπορεί να μην διαθέτει τον ιδιοφυή, σνομπ κυνισμό του Ricky Gervais ή την πλαστική εκφραστικότητα του Billy Crystal ή ακόμα και το πνεύμα των Late Night Hosts, αλλά η εμπειρία του στο stand-up comedy μας προδιαθέτει για απολαυστικές ρίψεις βιτριολιού στην παράδοση του Richard Pryor, ενώ όλοι θα κρέμονται από τα χείλη του για τον τρόπο που θα σχολιάσει το φετινό σάλο με το φημολογούμενο μποϊκοτάζ.
Το παιχνίδι των προβλέψεων
Από το παιχνίδι των προβλέψεων και των εκτιμήσεων δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, ειδικά αν παρακολουθεί τα Όσκαρ από παλιά. Στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας της χρονιάς, η μάχη δίνεται μεταξύ της καταγγελτικής σάτιρας The Big Short και του δημοσιογραφικού δράματος Spotlight, με επίκεντρο τα σκάνδαλα παιδεραστίας που συγκαλύπτει η Καθολική εκκλησία. Σαν τρίτος υποψήφιος ακολουθεί το The Revenant, αν και το δράμα επιβίωσης του κυρίου Ινιαρίτου αντιπροσωπεύεται κυρίως από την ερμηνεία του Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Αξιοσημείωτες είναι οι υποψηφιότητες της οικογενειακής κατασκοπείας δια χειρός Στήβεν Σπίλμπεργκ στο Bridge of Spies, τη μεταναστευτική ιστορία μιας οικογένειας Ιρλανδών στο Brooklyn, αυτή της διαστημικής ιστορίας επιβίωσης The Martian του Ρίντλει Σκoτ, αλλά και το ανεξάρτητο (και γλυκύτατο) Room. Τη λίστα ολοκληρώνει η οργιαστική περιπέτεια Mad Max: Fury Road, ταινία της χρονιάς για πολλούς. Όλες οι ταινίες είναι εξαιρετικές (7 από τις 8 υποψήφιες θα παίξουν, μάλιστα, αποκλειστικά από τα κανάλια Nova Cinema), τα πράγματα είναι αρκετά αμφίρροπα αλλά το The Big Short έχει το προβάδισμα, καθώς κέρδισε το βραβείο των παραγωγών της Ακαδημίας, οπότε είναι το ασφαλέστερο στοίχημα.
Στο τσεπάκι το έχει το βραβείο ο Έννιο Μορικόνε
Θα ξεκινήσουμε, ως κυρίως μουσικό (και δευτερευόντως κινηματογραφικό) site, την εκτίμησή μας για την κατηγορία Καλύτερης Μουσικής. Θυμίζουμε ότι η βράβευση υπολογίζεται με κινηματογραφικούς όρους - κατά πόσο καλά λειτουργεί το score στην ταινία δηλαδή και όχι σαν ολοκληρωμένο soundtrack που θα αφορούσε στις ορχηστρικές κατηγορίες των Grammy. Υποψήφιος είναι ο Τόμας Νιούμαν με το The Bridge of Spies ο οποίος προτείνεται για 13η φορά, χωρίς να έχει κερδίσει ποτέ ως τώρα. Επίσης το δραματικό, ρομαντικό θέμα του CAROL που υπέγραψε ο Κάρτερ Μπέργουελ, το υποτονικό score του SICARIO που ανήκει στον Γιόχαν Γιόχανσον - ήταν υποψήφιος πέρσι για το «Η θεωρία των πάντων» αλλά το έχασε από τον Αλεξάντρ Ντεσπλά στο «Grand Budapest Hotel». Τέλος, έχουμε τη μάχη δυο αιωνόβιων, σπουδαίων συνθετών, του Τζον Γουίλιαμς με το Star Wars: The Force awakens (η 50ή!!! Υποψηφιότητά του) και του Έννιο Μορικόνε που έντυσε το The Hateful Eight του Κουεντίν Ταραντίνο. Είναι η έκτη υποψηφιότητα του Μορικόνε, ο οποίος δεν έχει βραβευθεί ποτέ. Δεν "διακρίθηκε" στο είδος του Σπαγγέτι Γουέστερν ο Μορικόνε, όπως ούτε ο σκηνοθέτης Σέρτζιο Λεόνε, που είχαν αφήσει εποχή. Φέτος όμως έχει το βραβείο στο τσεπάκι και δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ μουσικής.
Για νέο θρίαμβο πάει ο Αλεχάντρο Ιναρίτου;
Στη σκηνοθεσία τα πράγματα έχουν ενδιαφέρον. Ο Άντι Μακ Καίη επέλεξε την ιστορία για την οικονομική κρίση, που εστιάζει στα παιχνίδια των Τραπεζών και του Χρηματιστηρίου που οδήγησαν στη χρεωκοπία του 2008, να την αφηγηθεί με ανάλαφρους όρους σάτιρας και αυτή η επιλογή λειτούργησε. Πρώτη υποψηφιότητα για έναν σκηνοθέτη που, επειδή προέρχεται από τον χώρο της κωμωδίας, ίσως αντιμετωπίσει την περιφρόνηση της Ακαδημίας. Το ίδιο θα συμβεί με τον Τζώρτζ Μίλερ και το καταιγιστικό Mad Max: Fury Road που ενώ έχει βραβευτεί στην κατηγορία κινουμένου σχεδίου, το 2007 για το Happy Feet, στα ενήλικα θεάματα αντιμετωπίζεται ως αξιοπερίεργο, ενώ με την φετινή του επίδειξη βιρτουοζιτέ απέδειξε την προσωπική και καλλιτεχνική του ωρίμανση. Ο Λένυ Άμπραχαμσον με το Room θα αρκεστεί στην υποψηφιότητα καθώς με τον εσωτερικό ρυθμό που έδωσε στο έργο του απέσπασε τον θαυμασμό όλων. Το ίδιο πέτυχε και ο Τζων Μακάρθυ με το Spotlight. Πρόκειται για σεναριογράφο που σκηνοθετεί με λιτή αφήγηση που προέβαλλε το ζόρικο και ευαίσθητο θέμα του, εστιάζοντας στην έρευνα και αποφεύγοντας βιωματικές κορώνες όπως το παλιότερο Sleepers. Ο Μακάρθυ δύσκολα θα βραβευθεί, ενώ αντίθετα ο Αλεχάντρο Ινιαρίτου που αντιμετωπίζεται σαν ιερό τοτέμ πλέον και εδώ έχει την τρίτη του σκηνοθετική υποψηφιότητα πάει για νέο θρίαμβο. Είναι ο περσινός νικητής για το Birdman ενώ ας μεν ξεχνάμε ότι έχει και δυο υποψηφιότητες στην κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας με το «Amores perros» (2001) και το «Biutiful» (2011), για τα οποία δεν κέρδισε.
Το Revenant μάλλον θα θριαμβεύσει και στην κατηγορία της φωτογραφίας καθώς ο Εμανουέλ Λουμπέζκι πάει να κάνει το ρεκόρ και να πάρει το τρίτο συνεχόμενο Οσκαρ. Πραγματικά η δουλειά του κορυφαίου φωτογράφου είναι αριστουργηματική και δύσκολα θα χάσει.
Στην κατηγορία του μοντάζ όμως τα πράγματα θέλουν σκέψη. Το The Big Short έχει για ατού τον ιλιγγιώδη ρυθμό και το μοντάρισμα στακάτων συνομιλιών. Οι διάλογοι του σεναρίου είναι γραμμένοι για να ακολουθεί το μοντάζ και να «κόβει» πάνω στο τέλος της ατάκας. Το Mad Max ποντάρει στη φρενήρη αίσθηση κυνηγητού στην απέραντη έρημο, με χειροποίητες ανατινάξεις και γκαζωμένα «εφέ». Στο The Revenant το μοντάζ είναι αόρατο και προσδίδει όραμα και επικές διαστάσεις στην ποιητική αλληγορία των σκληρών εικόνων. Στο Spotlight το μοντάζ σκαλίζει τις αποκαλύψεις και ξεδιπλώνει το σκάνδαλο με τα μάτια των δημοσιογράφων. Τέλος στο Star Wars μιλάμε για μοντάζ ενός καθαρόαιμου blockbuster χωρίς το προσωπικό όραμα του Mad Max. Ο μοντέρ του JJ Abrams έχει για δουλειά να οργανώσει τον χαμό από ειδικά εφέ και να τα σερβίρει με ελκυστικό τρόπο, τιμώντας την ψυχαγωγία. Επενδύστε στο Big Short.
Κανείς δεν θα νικήσει τον Ρόκι Μπαλμπόα!
Στην φετινή πεντάδα του Β’ ανδρικού ρόλου τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Ο Κρίστιαν Μπέιλ σε άλλον έναν αβανταδόρικο ρόλο, ενός «παίκτη» του Χρηματιστηρίου στο Big Short. Ο ολοένα ανερχόμενος Τομ Χάρντι με το Revenant, σε ρόλο μοχθηρού αντίβαρου του Ντι Κάπριο. Ο σταθερά καλός Μαρκ Ράφαλο στον ρόλο ενός από το δημοσιογραφικό team της εφημερίδας «Boston Globe» στο Spotlight με το οποίο αποσπά την τρίτη του υποψηφιότητα, ήταν ξανά υποψήφιος με το «Τα παιδιά είναι εντάξει» (2011) και με το «Foxcatcher» (2015), ενώ δεν έχει κερδίσει ποτέ. Τέλος στην κατηγορία υπάρχει ο Μαρκ Ραυλανς από Bridge of Spies στο ρόλο ενός Σοβιετικού πράκτορα που καταδικάζεται και αποφασίζεται η ανταλλαγή του. Κανείς όμως δεν θα νικήσει τον Ρόκι Μπαλμπόα. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε είναι σχεδόν σίγουρος για το όσκαρ για έναν ρόλο ζωής για τον ίδιο, στην 7η φορά που τον ερμηνεύει. Το βραβείο θα λειτουργήσει και σαν ένα παράδοξο lifetime achievement award για έναν παρεξηγημένο ηθοποιό που (δικαίως) ποτέ δεν έχαιρε σοβαρής εκτίμησης από τους συναδέλφους του.
Στην πεντάδα πρώτου ανδρικού, απέναντι στον Μπράιαν Κράνστον που υποδύθηκε τον εξορισμένο από τον Μακαρθισμό σεναριογράφο Ντάλτον Τράμπο, τον Ματ Ντέιμον που βαριεστημένα καλλιεργούσε πατάτες στον Άρη στο Martian του Ρίντλει Σκοτ, τον Μάικλ Φασμπέντερ που υποδύθηκε με σθένος και πυγμή τον γκουρού της τεχνολογίας Steve Jobs, σε ένα θεατρικών απαιτήσεων σενάριο, και τον Έντι Ρέντμαιν που με φιλότιμο απέδωσε τον gender bender συναισθηματισμό του The Danish Girl, θριαμβευτής θα βγει ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο για την Επιστροφή (The Revenant). O Λίο θα σπάσει την κακή παράδοση με τον θεσμό και λογικά θα στεφθεί νικητής μετά από αρκετές χασούρες. Βέβαια η ερμηνεία του βασίζονταν σε αποτύπωση πρωτόγονων ενστίκτων επιβίωσης και όχι σε κάτι σύνθετο και απαιτητικό όπως μας έχει συνηθίσει σε ταινίες όπως το The Wolf Of Wall Street.
Στον Β' γυναικείο ρόλο, χαρμόσυνη είναι η πρώτη υποψηφιότητα της υποτιμημένης Τζένιφερ Τζέισον Λι για το The Hateful Eight του Ταραντίνο. Η Τζέισον Λι παίζει όχι απλώς ένα χαρακτήρα γουέστερν αλλά έναν ταραντινικό χαρακτήρα που της δίνει προβάδισμα. Το φαβορί όμως είναι η Ρούνι Μάρα για το Carol που κατά πολλούς έπρεπε να έιναι στην κατηγορία Α’ Γυναικείου αλλά εκτοπίστηκε από την Μπλάνσετ. Η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς για το Σπότλαιτ, η Αλίσια Βικαντερ για το The Danish girl και η οσκαρούχα Κέιτ Γουίνσλετ για το Jobs, απλά συμπληρώνουν την πεντάδα.
Στον Α' γυναικείο ρόλο υπάρχουν καλές πρωταγωνιστικές γυναικείες παρουσίες. Η Κέιτ Μπλάνσετ ήταν αρχικό φαβορί για το Carol αλλά σταδιακά υποχωρεί. Η φετινή είναι η 7η υποψηφιότητά της, ενώ έχει κερδίσει το αγαλματίδιο δύο φορές, βάζοντας στο κατόπι την Μέριλ Στριπ. Η Μπρι Λάρσον είναι η αποκάλυψη της χρονιάς με το Room στην πρώτη της υποψηφιότητα. Παραφωνία θα χαρακτηρίζαμε την Τζένιφερ Λώρενς για το μετριότατο Joy, ενώ τίμια η παρουσία της Σαόρσι Ρόναν για το Brooklyn στην δεύτερη της υποψηφιότητα - είχε προταθεί για β’ ρόλου το 2008 στην «Εξιλέωση» (Atonement). Προσωπική ευχή είναι η νίκη της Σαρλότ Ράμπλινγκ για το αριστουργηματικό 45 Years, έναν αληθινό ρόλο ζωής, σπάνιας εκφραστικότητας και ποιότητας αν και τα προγνωστικά δείχνουν την Μπρι Λάρσον.
Και οι πέντε ταινίες παίζουν στα κανάλια Novacinema, από τα οποία έχουμε συνηθίσει τις πρώτες και αποκλειστικές προβολές βραβευμένων με Όσκαρ ταινιών, λίγο μετά τις κινηματογραφικές αίθουσες και ένα χρόνο πριν από οποιοδήποτε άλλο κανάλι. Και φέτος, η πλειοψηφία των φετινών υποψήφιων ταινιών θα κάνουν πρεμιέρα εκεί! Σ' αυτές ανήκουν σαφώς και τρεις από τις υποψηφιότητες στην κατηγορία καλύτερου Animation (Inside Out, Anomalisa και Shaun The Sheep Movie). Σ' αυτή την κατηγορία επενδύστε άφοβα στο υπέροχο Inside Out που παίζει χωρίς αντίπαλο και στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ θα έπρεπε να πάρει και Όσκαρ καλύτερου σεναρίου απέναντι στο Bridge of Spies, στο εγκεφαλικό sci-fi του Ex Machina, το Spotlight και την βιογραφία των NWA με τίτλο Straight Outta Compton.
Στην κατηγορία Ξενόγλωσσου όσκαρ, το Ουγγρικό Son of Saul είναι η μόνη προφανής επιλογή, σε μια κατηγορία που τα τελευταία χρόνια είναι η πιο δίκαιη.
Τέλος στην κατηγορία καλύτερου τραγουδιού, το καλύτερο είναι το "Earned It" από το Fifty Shades of Grey, αν και δύσκολα θα χάσει από το "Writing’s On The Wall" που ακούστηκε στο φετινό Τζέιμς Μπόντ.
Υπομονή, λοιπόν, μέχρι τη βραδιά της τελετής που θα απολαύσουμε ζωντανά σε λίγες μέρες, αποκλειστικά από τα κανάλια Novacinema. Η πιο λαμπρή γιορτή του κινηματογράφου θα είναι διαθέσιμη στο Nova GO σε tablet, laptop ή smartphone, τόσο live όσο και On Demand, και μάλιστα εντελώς δωρεάν για τους συνδρομητές. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για όλες τις υποψήφιες ταινίες που εξασφάλισαν και αναμένεται να δούμε προσεχώς...
