Μπορεί το κινηματογραφικό genre του τρόμου να βιώνει τα τελευταία χρόνια κρίση ως προς την ποιότητά του, ο Ti West κατάφερε ωστόσο με τη δουλειά του να αποτελέσει φωτεινή εξαίρεση, κάνοντας μάλιστα ξανά relevant ένα από τα μάλλον ξεχασμένα για χρόνια υποείδη του: αυτό του slasher. Με τα απολαυστικά Χ και Pearl να έχουν καταστήσει την πρωταγωνίστριά τους Mia Goth (αυτό κι αν είναι όνομα για καριέρα στο horror!) σε ένα από τα πιο καυτά ονόματα όχι μόνο του αμερικανικού indie κινηματογράφου αλλά ολόκληρου του Hollywood, η έλευση του μεγάλου φινάλε της τριλογίας ήταν ένα από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά ραντεβού του φετινού καλοκαιριού. Ήταν όμως το MaXXXine η ολοκλήρωση που άξιζε στο franchise που θα κάνουμε rewatch με ευχαρίστηση για πολλά χρόνια;
Το MaXXXine μας γυρνά πίσω στα μέσα της δεκαετίας του ’80, έξι χρόνια μετά τα γεγονότα του X, της ταινίας που άνοιξε δηλαδή την τριλογία. Εκεί συναντάμε τη Maxine Minx (Goth) όσο εκείνη καταβάλει προσπάθεια… μεταγραφής από τις ταινίες πορνό στις οποίες έχει γίνει πια διάσημη, δοκιμάζοντας τον εαυτό της στον mainstream κινηματογράφο. Αυτό μέσα από μια ταινία τρόμου δια χειρός Elizabeth Bender (Elizabeth Debicki).
Αποφασισμένη να τα καταφέρει πάσει θυσία – όπως είχε αποδείξει άλλωστε από την αρχή της ιστορίας εξασφαλίζοντας την επιβίωσή της μετά το μακελειό – η Maxine δεν θα αφήσει τίποτα να μπει στο δρόμο της – από τον μυστήριο ιδιωτικό ντετέκτιβ που ερμηνεύει ο ταλαντούχος Kevin Bacon, μέχρι έναν serial killer που παραμονεύει στους λόφους του Hollywood για το νέο του θύμα. Το οποίο τυγχάνει μάλιστα να είναι συνήθως κάποια ανερχόμενη starlet από τον κύκλο της.
Εν αντιθέσει με το πρώτο μέρος της τριλογίας που αγκαλιάστηκε για την πρωτοτυπία του και τα κινηματογραφικά του Easter eggs κυρίως από τη δεκαετία του ‘70, το MaXXXine περιορίζεται σε αναφορές που παραπέμπουν στην ‘80s video και sequel culture οι οποίες καμιά φορά μπαίνουν με το ζόρι σε μια υπόθεση που εξελίσσεται με μια κάποια γραφικότητα και εντελώς προβλέψιμα ως meta-κριτική στο αέναο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου και της αλλαγής παραδείγματος στο Hollywood εκείνης της εποχής. Περιορισμένα chills σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες που αγαπήθηκαν για το πλούσιο gore περιεχόμενό τους και μια γενικευμένη αίσθηση έλλειψης έμπνευσης αιωρούνται πάνω από την ατμόσφαιρα του MaXXXine, που τελικά τερματίζει τελευταίο πίσω από τις προηγούμενες παραγωγές του franchise.
Για να μην είμαστε ωστόσο άδικοι, η Mia Goth δίνει και πάλι ρέστα στον ρόλο της Maxine, αποδεικνύοντας πως ένα μόνο βλέμμα της στην κάμερα είναι αρκετό για ανατριχίλες και πως το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος της ταιριάζει γάντι. Ακριβώς όπως ταιριάζει η μουσική υπόκρουση του “Bette Davis Eyes” της Kim Carnes προς το τέλος, κλείνοντας το μάτι στο εναρκτήριο quote της ταινίας.
Όσοι και όσες λατρέψατε το Χ και Pearl θα αντιληφθείτε σίγουρα τις ελλείψεις του, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρόκειται για μια απολαυστική ταινία ενός δημιουργού που σίγουρα αγαπά πολύ τον Brian De Palma και φροντίζει ώστε αυτό να φαίνεται. Σίγουρα θα το ξαναδούμε σε rewatch ολόκληρης της τριλογίας και μακάρι back-to-back σε κάποια χειμερινή αίθουσα.
Δείτε το trailer της ταινίας:
