Είναι με διαφορά μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές της τελευταίας πενταετίας, έχοντας δημιουργήσει από μόνη της μια νέα και απολαυστική σχολή TV drama με τον πολυτάραχο κόσμο της γαστρονομίας στο επίκεντρό της. Όλο αυτό εκμεταλλευόμενη το Zeitgeist μιας περιόδου όπου η υψηλών προδιαγραφών κουζίνα μοιάζει να αφορά όλο και περισσότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Και φυσικά με το απαραίτητο punk edge που μπορεί να προσφέρει ένα εναρκτήριο επεισόδιο με κομβικό soundtrack το “New Noise” των Refused, αλλά και με έναν εξίσου απαραίτητο λυρισμό και τρυφερότητα κάθε φορά που πατιέται το play σε ακόμη ένα κομμάτι των R.E.M..
Το The Bear μπορεί να έχει σαρώσει τα τελευταία δύο χρόνια στα Emmys στην κατηγορία της κωμωδίας, το μόνο σίγουρο είναι όμως στο ότι ο βάρβαρος κόσμος της επαγγελματικής κουζίνας όπου διαδραματίζεται αποτελεί έφορο έδαφος για μη διαχειρίσιμο στρες, υπερβολικά πολλές επαναλήψεις της φράσης “shut the fuck up” ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της, μπόλικο συναίσθημα, αλλά και κορυφαίες ερμηνείες. Ιδού λοιπόν οι εντυπώσεις που άφησε η τρίτη σεζόν της σειράς που stream-άρει εδώ και λίγες ημέρες στο Disney+.
Η δεύτερη σεζόν της σειράς μας είχε αφήσει στο σημείο όπου ο συμπαθής, πονεμένος μα και εντελώς συμπλεγματικός Carmen Berzatto – που ερμηνεύει το ανερχόμενο rat boy Jeremy Allen White – κάνει το επόμενο βήμα της οικογενειακής του επιχείρησης, μεταμορφώνοντας το μέχρι πρότινος συνοικιακό σαντουιτσάδικο σε ένα fancy και φιλόδοξο για διεθνείς βραβεύσεις εστιατόριο. Στην ίδια σεζόν είχαμε προλάβει να βουτήξουμε ακόμη πιο βαθιά στο δράμα και τις ιδιαιτερότητες της οικογένειας Berzatto χάρη στο εμβληματικό για την τηλεοπτική ιστορία επεισόδιο με τίτλο “Fishes”, στο οποίο είδαμε ίσως το χειρότερο και πιο έντονο συναισθηματικά οικογενειακό δείπνο όλων των εποχών (Bob Odenkirk και Jamie Lee Curtis είχαν συμβάλει τα μέγιστα ως προς αυτό). Ηighlight ανάμεσα στα δέκα επεισόδιά της, αλλά και υπόδειγμα διαδικασίας character development, υπήρξε ωστόσο και το “Forks”, με επίκεντρο τον ξάδερφο Richie (που ερμηνεύει ένας εξαιρετικός Ebon Moss-Bachrach) και με την καλύτερη χρήση μουσικής της Taylor Swift που είδαμε ποτέ στη μικρή οθόνη. Και φυσικά στην πλοκή είδαμε για πρώτη φορά να εμφανίζεται το απαραίτητο ρομάντζο για τον Carmy, η Claire (Molly Gordon). Βέβαια το τέλος της δεύτερης σεζόν θα έβρισκε τον πρωταγωνιστή αντιμέτωπο με τις προσωπικές του φιλοδοξίες και το κόστος αυτών, που δε θα ήταν άλλο από το προαναφερθέν αυτό ρομάντζο (που είχε προλάβει ήδη να εξελιχθεί σε σχέση), αλλά και οι οικογενειακοί του δεσμοί, οι ισορροπίες των οποίων έχουν για ακόμη μια φορά διαταραχθεί.
Όμως με όλα τα παραπάνω να έχουν προηγηθεί, η εξέλιξη της ποιότητας της τρίτης σεζόν του The Bear μοιάζει να ταυτίζεται με την επαγγελματική εξέλιξη του κεντρικού ήρωά της: όπως ο Carmy δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα όνειρά του και τους στόχους του στον κόσμο της γαστρονομίας (ένα Michelin δεν είναι εύκολη υπόθεση), έτσι και η ίδια η σειρά μοιάζει να σκοντάφτει για πρώτη φορά στην τεράστια επιτυχία της. Έτσι λοιπόν, όπως ο ανερχόμενος σεφ επαναλαμβάνει για ακόμα μια φορά τα λάθη του παρελθόντος του, έτσι το The Bear φαίνεται για πρώτη φορά να εγκλωβίζεται κάπως στην επανάληψη (και στο ίδιο το πρόσωπο του Carmy), παρουσιάζοντας μια σειρά επεισοδίων που αν και παραμένουν απολαυστικά, δύσκολα δίνουν κάτι καινούριο στην υπόθεση.
Για ακόμη μια φορά έχουμε συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές στα έγκατα της κουζίνας, πολλούς – πάρα πολλούς – καβγάδες και οριακές καταστάσεις, μια οικογενειακή δυσλειτουργία που τελικά καταπίνει το ίδιο το storytelling και την εξέλιξή του. Όλο αυτό μάλιστα εις βάρος χαρακτήρων που άξιζαν κάτι καλύτερο και φαίνεται να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, με πρώτον και καλύτερο αυτό της Sydney (Ayo Edebiri).
Βέβαια όπως αναφέραμε παραπάνω, η απόλαυση είναι στοιχείο που δύσκολα λείπει από μια παραγωγή όπως το The Bear. Έτσι, για το εν μέρει ατυχές και πληκτικό παρά την έντασή του πρώτο (μονοπλάνο παρακαλώ) επεισόδιο, έρχεται ένα “Napkins” σε σκηνοθεσία της ίδιας της Edebiri να βάλει τα πράγματα στη θέση του, δίνοντάς μας τις απαραίτητες πληροφορίες για το background της sous chef πλέον Tina (Liza Colón-Zayas). Αντίστοιχη κίνηση-ματ είναι και το “Ice Chips”, όπου ξεκινά ο τοκετός ακόμη ενός αγαπημένου χαρακτήρα, αυτού της Nat (Abby Elliott).
Το τρίτο κεφάλαιο του The Bear είναι ένα πρώτο παράπτωμα αμηχανίας μπροστά σε μια επιτυχία που θέλει κουράγιο και κόπο για να διατηρηθεί στα ίδια μεγέθη, αλλά και ένδειξη ότι η επανάληψη μιας επιτυχημένης συνταγής καμιά φορά δεν φέρνει τα ίδια αποτελέσματα. Ανυπομονούμε σε κάθε περίπτωση για το ανανεωμένο μενού της τέταρτης σεζόν, με την ίδια όρεξη για haute cuisine και καλή τηλεόραση που μας γέννησε η πρώτη γεύση.
Δείτε το σχετικό trailer:
