Μια γεμάτη δεκαετία έχει περάσει αισίως από τότε που το πρώτο κεφάλαιο του True Detective προβλήθηκε από το δίκτυο του ΗΒΟ, ταράζοντας τα τηλεοπτικά νερά εκείνης της εποχής αλλά και των ετών που θα ακολουθούσαν. Βραδύκαυστο, ατμοσφαιρικό και δύσκολο για το ευρύ κοινό, το crime noir διαμάντι κατέκτησε σύντομα μια θέση στο πάνθεο σειρών του είδους του και της golden age της τηλεόρασης, με το ταλέντο του σεναριογράφου και εμπνευστή του, Nic Pizzolatto, να αναγνωρίζεται παγκοσμίως. Τρεις θα ήταν οι σεζόν που το True Detective θα μεσουρανούσε ως μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές εκεί έξω, με πρωταγωνιστές λαμπρά ονόματα όπως οι Matthew McConaughey, Woody Harrelson, Colin Farrell, Mahershala Ali, Rachel McAdams και Carmen Ejogo. Και μετά σιγή. Τα νέα λοιπόν για την επιστροφή της σειράς στους δέκτες μας – πέντε χρόνια μετά την προβολή του τρίτου κεφαλαίου της – θα αποτελούσαν το απόλυτο τηλεοπτικό sensation του 2024. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, έπειτα από ένα μέτριο τελικά comeback που μας ταξίδεψε στο τέλος του κόσμου, δεν άγγιξε όμως ούτε κατά διάνοια το μεγαλείο των προηγούμενων σεζόν του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το True Detective: Night Country είναι η πρώτη σεζόν του franchise χωρίς τον Pizzolatto στο τιμόνι, τη θέση του οποίου αναλαμβάνει η Μεξικανή σκηνοθέτρια και παραγωγός, Issa Lopez. Ο ίδιος φυσικά παραμένει στη θέση του executive producer μαζί με την Lopez, αλλά και τον βραβευμένο με Oscar για το Moonlight, Barry Jenkins. Η πλοκή αυτή τη φορά μεταφέρεται στην ατελείωτη πολική νύχτα του Αρκτικού Κύκλου, στην κωμόπολη Ennis της Αλάσκα, με την Jodie Foster και την Kali Reis να ενσαρκώνουν το νέο πρωταγωνιστικό ντετέκτιβ δίδυμο. Δυναμικές, σκληροτράχηλες και γνώριμα παράξενες όπως τα προηγούμενα ζεύγη ντετέκτιβ της σειράς, οι δυο τους παρουσιάζονται ως δύο χαρακτήρες που μετά δυσκολίας μπορεί κανείς να συμπαθήσει και με τα power dynamics ανάμεσά τους να ευνοούν εμφανώς τον χαρακτήρα της Foster. Οι δυο τους θα κληθούν να λύσουν τον μυστηριώδη θάνατο (ή μήπως στυγερή δολοφονία;) μιας ολόκληρης ομάδας ερευνητών, που εργάζεται απομονωμένη στον επιστημονικό σταθμό Tsalal στην άκρη της πόλης. Και τότε θα ξεκινήσει μια περιπέτεια που θα φέρει στην επιφάνεια εγκλήματα του παρελθόντος - τον μυστηριώδη θάνατο δηλαδή μιας Iñupiaq ακτιβίστριας -, προσωπικά πάθη και μυστικά ολόκληρης της κωμόπολης, με το occult στοιχείο να υπονοείται διαρκώς και την ατέλειωτη νύχτα να εντείνει το μυστήριο.
Τι πήγε όμως στραβά στο πολυαναμενόμενο Night Country; Μπορεί η προσπάθεια της Issa Lopez για μια female dominated και σαφώς φεμινιστική εκδοχή του True Detective να έγινε με τις καλύτερες προθέσεις, στην πραγματικότητα όμως η σειρά εμφανίζει μια σειρά από ελαττώματα που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να αγνοήσει. Τι κι αν οι χαρακτήρες της εμφανίζονται για πρώτη φορά ως ρεαλιστικοί και ανθρώπινοι, το character development πάει τελικά περίπατο και δίνει τη θέση του στην εκνευριστική από ένα σημείο και μετά επανάληψη των ίδιων πράξεων. Ολόκληρες σκηνές και διάλογοι μοιάζουν να επαναλαμβάνονται άχαρα ξανά και ξανά, μόνο και μόνο για να εμπεδώσουν οι θεατές το ποιες είναι φαινομενικά οι ντετέκτιβ Danvers και Navarro. Δύσκολα όμως μπαίνει κανείς στη διαδικασία να ερευνήσει τα κίνητρά τους και το πραγματικό τους backstory. Αναπόφευκτα, αυτή η επανάληψη καταστάσεων οδηγεί σε ένα προβληματικό pacing ολόκληρης της σειράς, όπου οι θεατές νιώθουν σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα για πολλά επεισόδια, για να προκύψει τελικά ένα μεγάλο boom στα δύο τελευταία και να βγάλουν όλα νόημα.
Παράλληλα, η χρήση πολλαπλών συμβολισμών καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, με σπειροειδείς σχηματισμούς, πολικές αρκούδες, το μπλε χρώμα κ.ο.κ., όχι απλά δεν εντείνει την ατμοσφαιρικότητα της σειράς με τον τρόπο που γινόταν στις προηγούμενες σεζόν – όπου η χρήση τους ήταν σπάνια και μόνο κάθε φορά που πραγματικά σήμαινε κάτι – αλλά αποσυντονίζει τελικά το κοινό που αδυνατεί να καταλάβει ή να αισθανθεί το οτιδήποτε γύρω από αυτούς όταν το απαραίτητο context λείπει. Και επειδή συμβολιστική είναι παραδοσιακά και η χρήση της μουσικής σε κινηματογράφο και τηλεόραση, το Night Country καταφέρνει αυτό που έμοιαζε μάλλον ακατόρθωτο: να χρησιμοποιήσει καλή μουσική με τον χειρότερο πιθανό τρόπο. Η χρήση άλλωστε του “Bury A Friend” της Billie Eilish ως theme song στους τίτλους αρχής μοιάζει τόσο forced, που προκαλεί χειρότερη αναστάτωση κι από αυτή του “Twist and Shout” των Beatles στη σκηνή όπου η αστυνομία ερευνά το ερημωμένο Tsalal Research Station.
Το Night Country παρά τις αστοχίες του μπορούμε ωστόσο να το θυμόμαστε και για μερικά καλά χαρακτηριστικά του, που προσθέτουν στο legacy μιας κατά τα άλλα σπουδαίας franchise σειράς. Αυτά δεν είναι άλλα από την άμεση αναφορά του στις native American κοινωνίες – που διαχρονικά έρχονται αντιμέτωπες με καταπατητές της γης τους, μα διατηρούν σαν φυλακτό τη σχέση τους με το περιβάλλον – αλλά και τα Easter eggs της σειράς, που κλείνουν το μάτι σε μια σειρά από pop culture εμμονές μας, από το The Thing του John Carpenter μέχρι τον τρόμο του H.P. Lovecraft. Σημαντικό κεφάλαιό της και οι ερμηνείες, όχι μόνο της εγγυήτριας δύναμης της Foster, αλλά και αυτής της Reis, που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν γνωστή ως επαγγελματίας και πρωταθλήτρια πυγμάχος. Όλα αυτά, ανοίγοντας νέα μονοπάτια για ολόκληρο το True Detective, με τις γυναικείες φιγούρες να αναλαμβάνουν για πρώτη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα genre που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «ανδρικό». Και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.
Το trailer της σειράς:
