Δεν συμβαίνει συχνά ο Χρυσός Φοίνικας στο λαμπερό Φεστιβάλ των Καννών να απονέμεται σε ταινίες όπου το χοντροκομμένο, edgy, ακόμη και σκατολογικό σε πολλές περιπτώσεις χιούμορ να είναι κυρίαρχο. Κι όμως, ο Σουηδός Ruben Östlund φαίνεται πως έκανε και φέτος το θαύμα του, προσφέροντας στο κοινό ένα φιλμ που, ξεκινώντας σαν μια σάτιρα του κόσμου της μόδας, της ομορφιάς και των social media infuencers, εξελίσσεται τελικά σε μια έντονη κριτική της ταξικότητας της κοινωνίας και φυσικά όσων βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας αυτής, μέσα από ξεκαρδιστικές ανατροπές και σκηνές που θυμίζουν πολλές φορές έντονα την κωμική πτυχή του Luis Buñuel και το Μεγάλο Φαγοπότι του Marco Ferreri.
Έχοντας γίνει ήδη γνωστός με δουλειές του όπως το Force Majeure και το Τετράγωνο, που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα το 2017, ο Östlund επιστρέφει για ακόμη μια φορά με μια ταξική σάτιρα που παρατηρεί με λεπτομέρεια τις διαφορετικές πτυχές (και τα σκαλοπάτια αν θέλετε) της υποκριτικής καπιταλιστικής κοινωνίας, ξεκινώντας την ταινία του μέσα από την παρουσίαση ενός ζευγαριού ανερχόμενων μοντέλων- infuencers, που έπειτα από έναν money related τσακωμό τους σε ένα ακριβό εστιατόριο, επιβιβάζονται σε μια πολυτελή θαλαμηγό για μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά, δώρο φυσικά στα πλαίσια μιας paid partnership από αυτές που βλέπουμε συνεχώς στον κόσμο του Instagram. Εκεί θα βρεθούν όμως ανάμεσα σε πραγματικούς κροίσους (από κληρονόμους δυναστειών, μέχρι οπλέμπορους και Ρώσους επιχειρηματίες), από αυτούς που δεν έχουν ανάγκη από δώρα χορηγών για να κάνουν τις διακοπές τους, με τον Karl να έρχεται σε αμηχανία ως προς την κοινωνική του θέση και τη Yaya να θέτει τον εαυτό της σε έναν διαρκή αγώνα ώστε να αποδείξει πως, ακόμη κι έτσι, αποτελεί το αντικείμενο του πόθου των ακολούθων της στα social media.
Το ειδυλλιακό ταξίδι του ζευγαριού όπως και όλων των υπολοίπων - εξωφρενικά προνομιούχων- ταξιδιωτών, θα πάρει αναπάντεχη τροπή όταν μια θύελλα θα βυθίσει την πολυτελή θαλαμηγό τους, με εκείνους να ναυαγούν τελικά σε αυτό που μοιάζει με έρημο νησί, μαζί με ένα μικρό ποσοστό των συνεπιβατών τους και δύο εργαζόμενες του πληρώματος: την βασική υπεύθυνη παροχών του σκάφους, η οποία και αμείβεται πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες της, και μια καθαρίστρια που μοιάζει αόρατη σε ολόκληρο το ταξίδι. Τότε είναι όμως που τα πάντα θα έρθουν άνω κάτω, μιας που η εν λόγω Φιλιππινέζα καθαρίστρια είναι και η μόνη που ξέρει να ψαρεύει. Και αυτό είναι φυσικά κάτι που θα εκμεταλλευτεί όπως της αξίζει, δημιουργώντας μια αντίστροφη ιεραρχία στην κοινότητα των ναυαγών στο νησί.
Ο Östlund δίχως να αναζητεί τρόπους να εντυπωσιάσει με ψαγμένα αντικαπιταλιστικά/μαρξιστικά ιδεολογικά τσιτάτα (διακωμωδώντας μάλιστα ακόμη και αυτά στις σκηνές με τον καπετάνιο του σκάφους) και ιεραρχώντας ψηλά το να χαρίσει άπλετο γέλιο στους θεατές του Τριγώνου της Θλίψης, παρουσιάζει μια ακομπλεξάριστη, απλοϊκή, λαϊκή θα λέγαμε, κωμική ταινία, με πολλές φορές εξαιρετικά χοντροκομμένο χιούμορ (το βράδυ της θύελλας συνοδεύεται άλλωστε με μπόλικη ναυτία και εμετούς όλων των οικονομικά επιφανών ταξιδιωτών), που αν και αρκετές φορές προβλέψιμη ως προς την πλοκή της και το στρατηγικά ανοιχτό της φινάλε, χαρίζει 2,5 πραγματικά απολαυστικές ώρες στο κοινό που θα την παρακολουθήσει.
Γυρισμένη κατά το ήμισυ στην παραλία Χιλιαδού της Εύβοιας και με ένα cast αποτελούμενο μεταξύ άλλων από τον αγαπημένο Woody Harrelson, τον ανερχόμενο Harris Dickinson και την δυστυχώς πρόωρα χαμένη Charlbi Dean, το Τρίγωνο της Θλίψης είναι η παιχνιδιάρικη αλληγορία που δεν ξέραμε ότι είχαμε ανάγκη για τις τελευταίες μας εξορμήσεις στα θερινά σινεμά και ένας από τους πιο ξεκαρδιστικούς Χρυσούς Φοίνικες των τελευταίων ετών.
Σουηδία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ελλάδα. 2022. Διάρκεια: 147΄. Διανομή: Feelgood Entertainment
Δείτε το trailer της ταινίας:
