Λίγο πριν την επίσκεψη του Μορφέα και προτού χαθούμε στις Ατελείωτες Νυχτών του, μέσω του Netflix και της πολύ-αναμενόμενης τηλεοπτικής μεταφοράς του ‘’Sandman’’, είναι μια καλή στιγμή να πραγματοποιηθεί μια μικρή επίσκεψη σε εκείνες τις φορές, που το έργο του Neil Gaiman ξέφυγε από τις σελίδες των μυθιστορημάτων, των μικρών ιστοριών ή των comics και προσγειώθηκε στην μικρή και μεγάλη οθόνη, με τον ίδιο άμεσα -ή και όχι- εμπλεκόμενο στην παραγωγή ή το σενάριο. Ακολουθούν 5 αγαπημένες στιγμές του Neil Gaiman στην μικρή και μεγάλη οθόνη, μέχρι σήμερα:
1. Doctor Who – The Doctor’s Wife (2011)
Βραβείο Hugo – ‘’Best Dramatic Presentation, Short Film’’ το 2011, για μια από τις αγαπημένες αυτοτελείς περιπέτειες του αγαπημένου Time Lord της cult Βρετανικής σειράς επιστημονικής φαντασίας δια χειρός του guest σεναριογράφου Neil Gaiman. Στο The Doctor’s Wife, o Gaiman δίνει την δυνατότητα στον Doctor να συναναστραφεί με τον αγαπημένο φίλο και αιώνιο σύντροφο στις περιπλανήσεις του ανά τον χρόνο και τον χώρο, TADRIS (ο μπλε αστυνομικός θάλαμος – διαστημόπλοιό του Doctor), καθώς εκείνο θα πάρει, για κάποιο μυστήριο λόγο και για ελάχιστο χρόνο, μορφή ανθρώπου. Η Surrane Jones και ο Matt Smith έχουν καταπληκτική χημεία και η σχέση τους -η οποία υφίσταται κοντά στα 1000 χρόνια, από την στιγμή δηλαδή που ο Doctor έκλεψε το TADRIS και ξεκίνησε την περιπλάνησή του στον χωροχρόνο- πείθει απόλυτα, καθώς ο Gaiman γράφει μερικούς από τους ομορφότερους και πιο πνευματώδεις διαλόγους της σειράς.
2. Coraline (2009)
Μπορεί ο Neil Gaiman να μην είχε κάποια συμμετοχή στην κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματός του, όμως το θαυματουργό studio Laika, επιστρατεύοντας τον απόλυτο master του χώρου Henry Selick (The Nightmare before Christmas, James and the Giant Peach) στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ανταποκρίθηκε στην ποιότητα του πρωτότυπου υλικού, δημιουργώντας ένα μικρό διαμάντι φαντασίας και μια από τις καλύτερες stop-motion ταινίες των 00ς. Η Coraline Jones μετακομίζει στην εξοχή, σε ένα σπίτι γεμάτο διεξόδους και ευκαιρίες για εκτόνωση και αποκέντρωση. Αυτό δυστυχώς, όμως, την αποξενώνει όλο και περισσότερο από τους εργασιομανείς γονείς της. Τότε θα ανακαλύψει, σαν μια άλλη Αλίκη, μια κρυφή πόρτα, η οποία θα την οδηγήσει σε μια εναλλακτική, ονειρική version του σπιτιού, με εναλλακτικούς γονείς, όπου όλα κυλάνε όπως ακριβώς επιθυμεί. Σύντομα ωστόσο θα έρθει αντιμέτωπη με ένα σκοτεινό και δυσάρεστο μυστικό. Το δυαδικό σύμπαν της ‘’Coraline’’ και οι γενναίες θεματικές προεκτάσεις που δίνει ο Gaiman στην ιστορία του, οπτικοποιούνται πανέμορφα από τον Selick και την ομάδα του, φτιάχνοντας ένα σαγηνευτικό σύμπαν που ισορροπεί διαρκώς σε μια λεπτή γραμμή ονείρου και εφιάλτη.
3. Good Omens (2019)
Η ιστορία ενός δαίμονα κι ενός αγγέλου, οι οποίοι προσπαθούν να αποτρέψουν τον ερχομό του Αντίχριστου και της Αποκάλυψης, θα μπορούσε σαν ιδέα να μετατραπεί σε ένα πρώτης τάξεως μεταφυσικό βιβλίο θρησκευτικού τρόμου. Όταν όμως αυτή η ιδέα προέρχεται από τη συγγραφική σύμπραξη Terry Pratchett και Neil Gaiman, το ‘’Good Omens’’ του 1990 καταλήγει μια από τις πιο ευφάνταστες και αστείες κωμωδίες που έδωσε η πρόσφατη αγγλική λογοτεχνία. Μετά από μια περιπέτεια δεκαετιών αναφορικά με την κινηματογραφική του διασκευή (ένα από τα πολλά ‘’καταραμένα’’ projects του Terry Gilliam) και την παρότρυνση του Pratchett, λίγο πριν φύγει από τη ζωή το 2015, προς τον φίλο του να αναλάβει εκείνος την τηλεοπτική του μεταφορά, o Gaiman το 2019 συνεργάζεται με BBC και Amazon, παίρνει πάνω του το σενάριο και την παραγωγή, παραδίδοντας 6 εξαιρετικά ωριαία επεισόδια, meta-αναρχικής και πνευματώδους κωμωδίας φαντασίας. Στο επίκεντρο της σειράς -και πιθανότατα ο λόγος της μισής της επιτυχίας- οι Michael Sheen και David Tenant, ως το απόλυτο τηλεοπτικό bromance των ‘10ς. Δύο ηθοποιοί με απίστευτη χημεία μεταξύ τους, οι οποίοι λάμπουν στους ρόλους τους και μιλάνε απευθείας στην καρδιά του θεατή. Ο 2ος κύκλος βρίσκεται ήδη σε διαδικασία παραγωγής και δεδομένου ότι το βιβλίο καλύφθηκε πλήρως στον 1ο, υπάρχει απορία για το πώς μπορεί να κινηθεί η ιστορία από εδώ και πέρα, όχι όμως αμφιβολία για το επίπεδό της, καθώς Gaiman και το δίδυμο Sheen-Tenant έχουν ήδη κερδίσει την εμπιστοσύνη και αγάπη του κοινού.
4. Stardust (2007)
Μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του ομότιτλου μυθιστορήματος του Neil Gaiman (εδώ κρατάει χρέη παραγωγού), το Stardust’είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Matthew Vaughn μετά το Layer Cake και αξιοπρεπέστατη ταινία ρομαντικής φαντασίας, κάτι σαν την αγγλική απάντηση στο The Princess Bride του 1987. O νεαρός Tristan αποφασίζει να βρει ένα πεφταστέρι, το οποίο επιθυμεί να προσφέρει στην κοπέλα που αγαπάει, ώστε αυτή να δεχτεί να τον παντρευτεί. Όμως, το αστέρι έχει τη μορφή μιας νεαρής κοπέλας, η οποία άθελά της θα τον μπλέξει σε μια σειρά περιπετειών με μάγισσες, ιπτάμενους πειρατές και σκοτεινούς, αιμοδιψείς κληρονόμους του θρόνου. Το Stardust είναι - όπως και ότι σχετίζεται με την πένα του Gaiman - μια ταινία αχαλίνωτης φαντασίας, με βασικά της όπλα το άπλετο διακριτικό χιούμορ, το λαμπερό cast (Charlie Cox, Claire Danes, Michelle Pfeiffer, Mark Strong, Robert De Niro, Ricky Gervais, Peter O’ Toole, Siena Miller, Henry Cavill) και όλα εκείνα τα καλά στοιχεία ενός κλασσικού παραμυθιού, που το κάνουν να αντέχει στο χρόνο και να αγαπιέται από κάθε επόμενη γενιά.
5. MirrorMask (2005)
Ο Neil Gaiman γράφει το σενάριο και συν-υπογράφει την ιστορία του MirrorMask παρέα με τον Dave McKean, illustrator, graphic designer και σταθερό συνεργάτη του σε πολλές από τις περιπέτειες του Sandman. Ο McKean κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ενώ η Jim Henson Company (Dark Crystal, ‘’Labyrinth’’) αναλαμβάνει την παραγωγή της πρώτης live-action σύμπραξης αυτών των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών. Το ‘’MirrorMask’’ κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD το 2005 και αφορά στην περιπλάνηση σε έναν φανταστικό κόσμο ενός ονειροπόλου κοριτσιού, στα πρότυπα του ‘’Alice in Wonderland’’ και του ‘’Pan’ Labyrinth’’. Αν και η ταινία διαθέτει μια πληθώρα ιδεών, η αταξινόμητη φύση τους και η άναρχη δομή του σεναρίου δεν έκαναν την ταινία την επιτυχία που ίσως περίμεναν οι δημιουργοί της, όμως αντ’ αυτού, 17 χρόνια μετά, έχει κερδίσει ένα cult status και την καθολική αναγνώριση από τους φίλους του φανταστικού. Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η αναμφισβήτητη αυθεντικότητα και μοναδικότητα του σουρεαλιστικού της κόσμου, ο οποίος φαντάζει τρομακτικός και πανέμορφος παράλληλα, καθώς οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη. Ένα μικρό, υποτιμημένο διαμαντάκι φαντασίας, για κάθε φίλο του Gaiman αλλά και των απόκοσμων δουλειών του Dave McKean.
