Ο ‘’Greek Freak’’ Γιάννης Αντετοκούνμπο, είναι πιθανότατα ο πιο αναγνωρίσιμος παίκτης του NBA αυτή τη στιγμή στον πλανήτη: κάτοχος ενός δαχτυλιδιού Πρωταθλήματος στα 29 του χρόνια, MVP δις, με δική του σειρά παπουτσιών σε συνεργασία με την Nike και ήδη καταχωρημένος στις λίστες με τους σπουδαιότερους μπασκετμπολίστες που πάτησαν ποτέ το παρκέ.
Αν αναζητήσει κανείς τις ρίζες του όμως, το ποιος ήταν πριν την λάμψη του NBA και το draft του στους Bucks, πιθανότατα θα σοκαριστεί από τις αντίξοες συνθήκες, κάτω από τις οποίες μεγάλωσε ο ίδιος και η οικογένειά του, καθώς και τη συστημική κακομεταχείριση που έλαβε από το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. Ο Γιάννης ήταν ένα ‘’αόρατο παιδί’’ για εκείνους, ένας μετανάστης 2ης γενιάς – κάτι που αυτομάτως στην Ελλάδα, εξομοιώνεται με μετανάστη πρώτης γενιάς, κοινωνικά στιγματισμένο δηλαδή ‘’εκ φύσεως’’- ο οποίος στερείται ελληνικής ιθαγένειας, καθώς και της αμφίδρομης κοινωνικής ισότητας που θα έπρεπε να συνοδεύει την επιτυχή του θεσμική ένταξη στην ελληνική κοινωνία. Αν συνυπολογίσει κανείς, που έχει επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας, το πόσο βαθιές ρίζες έχει ο ρατσισμός και η ξενοφοβία σε αυτή, σε συνδυασμό με την παραπαίουσα οικονομική κατάσταση της χώρας, η ιστορία της οικογένειας Αντετοκούνμπο, μπορεί εύκολα να ειπωθεί και ως ένα σκληρό δράμα κοινωνικού ρεαλισμού, μια ιστορία που, πλην της αναμφισβήτητης σκληρής δουλειάς του Γιάννη, μια αρκετά μεγάλη δόση τύχης της επέτρεψε να έχει ευτυχή κατάληξη, για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Όμως, το Rise -παραγωγής Disney και αποκλειστική κυκλοφορία για την νέα της τηλεοπτική συνδρομητική πλατφόρμα- παρότι αναγνωρίζει τις παραπάνω κοινωνικές και πολιτικές δυσκολίες της ιστορίας του Γιάννη, το κάνει ελαφρώς ‘’Disneoποιώντας’’ τις, εστιάζοντας περισσότερο στο νεοφιλελεύθερο Αμερικανικό όνειρο (ντυμένο με ελληνικά χρώματα): Αν είσαι ταπεινός και αποφασισμένος, με την στήριξη της οικογένειάς σου, δουλεύοντας σκληρά και επιμένοντας παρά τις όποιες κακουχίες, μπορείς να καταφέρεις το οτιδήποτε! Τα όποια εμπόδια, σε αυτές τις περιπτώσεις παρομοίων inspirational αθλητικών ταινιών, υπάρχουν εκεί κυρίως για να προσπεραστούν και να κατακτηθούν, όχι για να κατονομαστούν, να ερευνηθούν ουσιαστικά και -γιατί όχι- να ανατραπούν, έστω και με τον ίδιο τρόπο που ο Tarantino ξαναγράφει την ιστορία στις ταινίες του.
Έτσι λοιπόν και το Rise, δεν είναι κάτι παραπάνω από μια τυπική inspirational αθλητική ταινία της Disney, στα πρότυπα ενός Remember the Titans ή ενός Mighty Ducks, για τους μεγαλύτερους σε ηλικία θεατές. Ένα clean cut ‘’ασφαλές’’ αθλητικό δράμα, γυαλισμένο και λουστραρισμένο αρκετά για να μην ‘’σοκάρει’’ ή προβληματίσει παραπάνω από όσο να εμπνεύσει, με όλα τα απαραίτητα κλισέ, εμψυχωτικά τσιτάτα και σεναριακές ευκολίες όπου χρειάζεται, για να ‘’ρέει’’ εύκολα και αβίαστα. Ένα ιδανικό, ανάλαφρο έργο για όλη την οικογένεια, κάποιο Κυριακάτικο μεσημέρι μετά το φαγητό. Είναι όμως απαραίτητα ‘’κακό’’ αυτό;
Η ταινία παραμένει, μέχρι και το φινάλε της, ψυχαγωγική και ευχάριστη στη θέαση, παρά την ‘’αναίμακτη’’ και κάπως ‘’παιδική’’ της φύση. Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία διατηρούν καθ’ όλη τη διάρκεια της, μια ζεστασιά και ένα καλοκαιρινό συναίσθημα θέρμης, στοιχεία που την καθιστούν πολύ εύκολη στη θέαση, ενώ δεν μπορεί να αγνοηθεί και το γεγονός ότι, η διάρκειά της είναι ιδανική ώστε να ειπωθεί επαρκώς η εν λόγω ιστορία. Οι ερμηνείες ολόκληρου του cast, παρά τις, ανά διαστήματα, ελαφρώς ξύλινες στιγμές από τα νεότερά του μέλη, έχουν μια παιδικότητα και μια γοητεία, η οποία διαχρονικά χαρακτηρίζει τις μεσαίου budget οικογενειακές ταινίες της Disney. Οι χαρακτήρες γίνονται πολύ άμεσα και εύκολα αγαπητοί και συμπαθητικοί στον θεατή. Οι σκηνές basket δεν είναι υπερβολικά λουστραρισμένες, αλλά συνάδουν ιδανικά με την ηλικία των πρωταγωνιστών και τις δυνατότητές τους. Ως ροή, η ταινία δεν κάνει κοιλιές και ακολουθεί πολύ προσεκτικά -σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια- τα βήματα που έχει θέσει το σενάριο, από το ναδίρ μέχρι την κατάκτηση του στόχου από τον Γιάννη.
Κυρίως όμως, αν μη τι άλλο και από όπου και να το εξετάσει κανείς, είναι μια ταινία για την ζωή του Γιάννη μέχρι και την επιλογή του από τους Bucks στα draft του 2012. Ο Γιάννης είναι ένας εξαιρετικά συμπαθής και προσιτός χαρακτήρας, ένα υπόδειγμα Έλληνα αθλητή που χαίρεσαι να τον βλέπεις να προοδεύει, τόσο στο NBA όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ένας άνθρωπος που, σε αντίθεση με άλλους superstars παρομοίου βεληνεκούς, έχει δώσει απλόχερα το δικαίωμα στους φίλους του, να τον προσφωνούν ‘’Γιάννη’’ και όχι με το επώνυμό του. Και παρά τα προβλήματα του, το ‘’Rise’’ είναι δύσκολο να μην ιδωθεί με αληθινό ενδιαφέρον από οποιοδήποτε θαυμαστή αυτού του σπουδαίου παίκτη – και πιθανότατα να περάσει καλά με αυτό.
Χωρίς να αποτελεί τομή για το είδος αυτό των αθλητικών ταινιών, μακριά από τον κοινωνικό ρεαλισμό ταινιών όπως το She Got Game ή την σκληρή ειλικρίνεια κάποιων documentaries όπως το Hoop Dreams, το Rise είναι ένα Disney-ικό παραμύθι που σκοπός τους είναι να εμπνεύσει τους νεότερους θεατές να κυνηγήσουν τους στόχους και τα όνειρά τους. Είναι φτιαγμένο με μεράκι και αγάπη, ενώ αφορά μια μοναδική περίπτωση ανθρώπου και αθλητή, ο οποίος με το ήθος και την αξιοπρέπειά του μέχρι σήμερα, σχεδόν μας ‘’υποχρεώνει’’ να ρίξουμε μια ματιά στην βιογραφική του αυτή ταινία και να χαρούμε μαζί του για την επιτυχία της.
