3 Αμερικάνικες Σειρές Που Αξίζει Να Δείτε

Your Honor

 https://www.youtube.com/watch?v=ZJPOla_1Px0

Ο Bryan Cranston είναι εγγυημένα απολαυστικός όταν ερμηνεύει έναν φιλήσυχο πολίτη υπεράνω υποψίας του οποίου τα οικογενειακά προβλήματα τον οδηγούν στα όρια της απόγνωσης. Η τελευταία φορά που τον είδαμε να παραβιάζει κάθε ποινικό νόμο σε ένα κρεσέντο αυτοσχεδιαστικής κομπίνας, ήταν στο καταιγιστικό Breaking Bad. Στο φετινό Your Honor υποδύεται έναν τίμιο δικαστή που αρχίζει να καταπατά κατά κόρον τους ηθικούς και γραπτούς νόμους για να καλύψει τα ίχνη του έφηβου γιου του, ο οποίος είναι υπεύθυνος για ένα θανατηφόρο hit & run. Τα ένστικτα προστασίας των οικογενειακών δεσμών, το πυρετώδες σλάλομ ανάμεσα στις μικρές παγίδες του νόμου, το αυτοκαταστροφικό κυνηγητό με το κάρμα και η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην παρεννοημένη ηθική και τον αμοραλισμό, διαμορφώνουν αυτό το σκοτεινό και αγωνιώδες δράμα. Φυσικά εδώ δεν θα βρούμε την υπαρξιακή αγωνία του Breaking Bad ούτε κάποιο ευρηματικό cliffhanger που θα μας κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας. Ωστόσο το Your Honor εξελίσσεται αρκετά ικανοποιητικά, χτίζει το σασπένς μέσα από τις λεπτομέρειες, εκφράζει ταξικό σχόλιο και διαθέτει ένα ωραία «παλιομοδίτικο» στυλ στο επίπεδο της ταύτισης του θεατή με τον ήρωα που προσπαθεί να επωμιστεί τα λάθη του γιου του· άνετα θα έπαιζε ο Harrison Ford τον συγκεκριμένο ρόλο σε μια ταινία των αρχών της δεκαετίας του ’90. Αν παρακάμψετε την ηθικολογία και την προβλεψιμότητα μερικών καταστάσεων, τα δέκα επεισόδια του Your Honor θα σας αποζημιώσουν απόλυτα σε επίπεδο ψυχαγωγίας.

The Good Lord Bird

 https://www.youtube.com/watch?v=H-Tm63y-S4s

Αν το Django Unchained του Tarantino ξέφευγε από τις καρτουνίστικες καταβολές του και την εμμονή του σκηνοθέτη να ξαναγράψει την ιστορία μέσα από το σινεμά, θα είχε πολλά κοινά με το The Good Lord Bird. Ο Ethan Hawke υποδύεται τον θρησκόληπτο και παρανοϊκό John Brown και είναι εξαιρετικός στο ρόλο του ημιπαράφρονα που όρισε τον εαυτό του ως θεόσταλτο «καταργητή» της δουλείας. Ο John Brown είναι ένας επικίνδυνος ιεροκήρυκας του «καλού», ένας ψυχοπαθής που θέλει λυσσαλέα να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Στην προσπάθειά του να εξαγνίσει τον κόσμο από την αμαρτία της ρατσιστικής εκμετάλλευσης, διασώζει ένα μικρό αγόρι από τη βαμβακοφυτεία. Στη συνέχεια του δίνει γυναικεία ταυτότητα και τον εντάσσει στον μισθωμένο στρατό του, ο οποίος τον ακολουθεί σε μια έκρηξη βίας στην καρδιά του αμερικανικού εμφυλίου. Τους ήρωες της σειράς έχει γεννήσει η πένα του συγγραφέα James Mcbride ο οποίος απογείωσε τη φαντασία του με την ιστορία του «αιδεσιμότατου» John Brown αλλά κράτησε έναν βαθύ σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα. Τα 7 επεισόδια της σειράς είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένα και αποφεύγουν με θαυμάσιο τρόπο όλες τις μελοδραματικές παγίδες και τις (ψευδο)ιστορικές πατριωτικές κορώνες των κινηματογραφικών ταινιών με αυτό το θέμα που έγιναν μόνο και μόνο γιατί οι παραγωγοί τους λιμπίστικαν τα Όσκαρ. Στο The Good Lord Bird δε θα βρείτε exploitation και κλισέ. Αντ’ αυτού θα απολαύσετε έναν σπάνιο folk τρόμο, μια σπουδή στην παράνοια και ένα άβολο σχόλιο πάνω στη θρησκεία και τη σεξουαλικότητα, σε μια αιματηρή εποχή της αμερικάνικης ιστορίας.

WandaVision

Έχουν λόγο ύπαρξης οι παραγωγές της Marvel, όταν δεν προσφέρουν υπερήρωες που επικοινωνούν με cool ατάκες και σαρώνουν τα πάντα με εκρήξεις και καταστροφές προκειμένου να σώσουν τον κόσμο από έναν μοχθηρό «κακό»; Να που μια παραγωγή της Marvel μπορεί να είναι συμπαθητική και σε θεατές που συμμερίζονται την αλλεργία του Martin Scorsese σε αυτό το λαοφιλές sub-genre του σινεμά της περιπέτειας. Το ευτυχές με το WandaVision είναι ότι φέρνει στο μυαλό τη retro αθωότητα της αλησμόνητης ταινίας Pleasantville του 1998 (αν δεν το έχεις δει, το αναζητάς χωρίς δεύτερη σκέψη). Βέβαια εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παραμύθι της Marvel, επομένως δεν υπάρχουν πυκνά νοήματα ή οποιαδήποτε αμφισημία στο σενάριο. Η Wanda Maximoff και ο Vision (τους ερμηνεύουν απολαυστικά η Elizabeth Olsen και ο Paul Bettany) είναι δυο υπέρ-όντα που ζουν το αμερικάνικο όνειρο, σαν γνήσιοι baby boomers. Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη αστραπιαία, ο χρόνος είναι ελαστικός και τα πάντα μοιάζουν αλλόκοτα σε αυτό το clean cut προάστιο. Η δημιουργός Jac Schaeffer (υπέγραψε το The Hustle) είχε την έξυπνη ιδέα να δανειστεί επιδερμικά από τις τεχνικές του The Truman Show και αρχικά τοποθετεί τα δυο ανθρωποειδή να είναι φυλακισμένα στο τεχνικό περιβάλλον ενός οικογενειακού sitcom, στο στυλ του I Love Lucy. Όσο περνάνε τα επεισόδια, εξελίσσεται και το format και περνάμε στα κωμικά σήριαλ του '70 και του '80. Το WandaVision λειτουργεί σαν ένας γλυκός φόρος τιμής στην αμερικάνικη τηλεοπτική κουλτούρα, πριν πάρουν το πάνω χέρι οι μάχες, οι εκρήξεις και τα απαραίτητα εξυπνακίστικα one liners. Σαν «κυριακάτικο» τηλεοπτικό binge watching πάντως, είναι μια χαρά –και στοιχηματίζω ότι θα είναι πολύ καλύτερο από επερχόμενο Black Widow.