Χρωστάμε όλοι μια συγγνώμη στον Τζόελ Σουμάχερ. Ήταν μια εποχή που ήμασταν νεότεροι και καλομαθημένοι απ' τους δύο πρώτους, έξοχους Batman του Τιμ Μπάρτον. Από τη στολή με ρώγες που φορούσε ο Τζόρτζ Κλούνεϊ, μέχρι το κενό βλέμμα του Βαλ Κίλμερ, το Batman Forever και το Batman and Robin έμοιαζαν με πολύχρωμη παιδική χαρά για νήπια, οπότε δικαιολογημένα είχαμε είχαμε σύρει στον Σουμάχερ τα εξ’ αμάξης. Πού να φανταζόμασταν το κουρασμένο βλέμμα που κουβαλάει στις πρόσφατες ταινίες της DC ο μόνιμα αγουροξυπνημένος βουτυρομπεμπές, Μπεν Άφλεκ.
Την απόλυτη ευθύνη για το νέο ανοσιούργημα υπερηρώων, έχει ο Ζακ Σνάιντερ. Πρόκειται για έναν τεχνοκράτη (ούτε γι' αστείο καλλιτέχνη), ο οποίος χρειάζεται στρατιές εξειδικευμένων τεχνικών στη δούλεψή του για να κατασκευάσει πλαστικές εικόνες, βουτηγμένες στα συντηρητικά. Ο Ζακ Σνάιντερ είναι ένας Μάικλ Μπέι με στυλ και στο Justice League έχασε κάθε έλεγχο χρήσης του βαρυκόκαλου CGI. Δεν βοήθησε βέβαια και ο γκροτέσκο «βιομηχανικός» σχεδιασμός παραγωγής του Πάτρικ Τατόπουλος, ο οποίος παρασκευάζει μια διάρροια από εκρήξεις, μέσα από φίλτρα εικόνων για video games.
Το Justice League είναι στην ουσία η all-star σύμπραξη υπερηρώων που θέλει να απαντήσει εμπορικά στους Εκδικητές της Marvel, ανακυκλώνοντας όλα τα κλισέ του είδους σε μια καθόλου διασκεδαστική περιπέτεια, με σκηνές που καταρρέουν στο μυαλό αμέσως μόλις καταναλωθούν. Κάθε studio προσπαθεί να χτίσει ένα δικό του σύμπαν που να επιτρέπει σίκουελ, spin-off και πρίκουελ, ικανά να αλληλοεπιδρούν (π.χ. Batman VS Superman). Η Warner χρησιμοποιεί λοιπόν τώρα τους ήρωες της DC Comics, με πρωτοπαλίκαρο τον Ζακ Σνάιντερ και με τις ευλογίες του Κρίστοφερ Νόλαν, σε μια σειρά ταινιών που έχει παράξει πολλά ανουσιουργήματα τύπου «Ομάδα Αυτοκτονίας», αλλά και άρτια φτιαγμένες περιπέτειες τίμιας ψυχαγωγίας «Wonder Woman».
Η σύνοψη του Justice League είναι τόσο απλή, ώστε να την καταλαβαίνει και ένα πεντάχρονο παιδί: ένας σούπερ κακός θέλει να καταστρέψει τον κόσμο μαζεύοντας τρία κουτιά που αν να ενώσει μεταξύ τους οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Οι σούπερ καλοί για να τον σταματήσουν θα σχηματίσουν μια ομάδα που απαρτίζεται αρχικά απ' τον Άκουαμαν, τον Φλας, τον Σάιμποργκ, τη Wonder Woman και τον Μπάτμαν. Ο γρήγορος Φλας του Έζρα Μίλερ θα ρίξει όλες τις αστείες ατάκες, ο Μπάτμαν του Άφλεκ περπατάει σαν να συνέρχεται μόλις από κακό hangover, ο Άκουαμαν προσπαθεί να ρίξει λίγη μάτσο γοητεία στο μπλέντερ και η Wonder Woman έχει χάσει κάθε στοιχείο που την έκανε υπέροχη στην solo ταινία της. Πραγματικά, οι Αμαζόνες στη Wonder Woman ήταν εξαιρετικά κινηματογραφημένες, με ανάγλυφη γοητεία και δομημένο σύστημα αξιών. O Ζακ Σνάιντερ τα θεωρεί αυτά χαμένο χρόνο και οι Αμαζόνες στην ταινία του είναι μια απλή ονείρωξη με ωραίες γκόμενες που φοράνε μπικίνι και είναι καλές στον τοξοβολία. Περισσότερο τον απασχολεί η καλή τοποθέτηση προϊόντος της Mercedes-Benz.
Η πρόσφατη Wonder Woman μας έδειξε ότι δεν αρκεί να είναι κάποιος υπερήρωας για να είναι καλός. Χρειάζεται να διαμορφώσει ηθική, να παλέψει με τραύματα και με εσωτερικά διλήμματα, για να μη βυθιστεί στη μεσσιανική εικόνα. Τον Σναίντερ δεν τον αφορούν αυτά. Οι ήρωες του Justice League μας επιδεικνύουν τι είναι ικανοί να κάνουν, σε έναν φιλικό ανταγωνισμό ειδικών ικανοτήτων. Καθόλου δεν χολοσκάνε για τους λόγους που τους καθιστούν ήρωες στα μάτια των θνητών. Είπαμε, χρωστάμε όλοι μια συγγνώμη στον Τζόελ Σουμάχερ. Αν με τά απ' τις φασαριόζικες αυτές υπερπαραγωγές, ξαναδούμε σήμερα το Batman Forever και το Batman and Robin, στοιχηματίζω ότι θα έχουν την αθώα γοητεία του Adam West που με γροθιές και με «Kaboooom!» έσπαγε στο ξύλο ομοιόμορφα ντυμένους εγκληματίες.
{youtube}mSe0mgbAdaw{/youtube}
