Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την εποχή που έκανε πρεμιέρα το ατμοσφαιρικό θρίλερ “Angel Heart” που σκηνοθέτησε ο Άλαν Πάρκερ. Η Ελληνική απόδοση του τίτλου, «Δαιμονισμένος Άγγελος», μπορεί να ξέφευγε από το λογοπαίγνιο του πρωτότυπου, αλλά αποδείχθηκε μια από τις πιο πετυχημένες «βαφτήσεις» ξένης ταινίας.
Ο τίτλος εστίαζε στην κολασμένη ψυχή του αντι-ήρωα, ο οποίος έμπλεκε όλο και περισσότερο στον ιστό ενός πυκνού μυστηρίου. Ακόμα πιο εύστοχος είναι ο τίτλος του πρωτότυπου μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Χιόρτσμπεργκ, το «Falling Angel». Αυτή την πτώση του κεντρικού χαρακτήρα είναι που υπογραμμίζει η σταδιακή επαφή του με το μεταφυσικό και η κάθοδός του σε μνήμες που λούζει το σκοτάδι της κολάσεως.
Το “Angel Heart” είναι ένα στυλιζαρισμένο θρίλερ που διαδραματίζεται στην απειλιτική Νέα Ορλεάνη της δεκαετίας του 50. Το σενάριο συνδυάζει μια απλή ιστορία μυστηρίου με τον διαχρονικό μύθο του Φάουστ. Όχημα της αφήγησης είναι ένας φτηνο-ντετέκτιβ με το όνομα Χάρι Έιντζελ, ο οποίος αναλαμβάνει μια φαινομενικά απλή δουλειά: να βρει τα ίχνη ενός εξαφανισμένου τραγουδιστή με το όνομα Τζόνι Φέιβοριτ. Την αποστολή του την έχει αναθέσει ένας εκκεντρικός τύπος, με το όνομα Λούι Σάιφερ. Ένας άγνωστος κόσμος από δοξασίες και βουντού, θα κυκλώσει σαν δαιμονική απειλή τον ήρωα (ο οποίος έχει θέμα με τις κότες) και θα τον ρίξει σε ένα ανθρωποκυνηγητό που θα μπλέξει τα όρια πραγματικότητας και φαντασίας.
Συνδυάζοντας την ανάπτυξη της δαιδαλώδους πλοκής του Chinatown (με το προστατευτικό στα γυαλιά του Μίκι Ρουρκ να θυμίζει την σπασμένη μύτη του Τζακ Νίκολσον στο κλασικό νουάρ), την ατμοσφαιρική γραφή του Ρέιμοντ Τσάντλερ και τα αρχέτυπα φιλμ τρόμου του Ζακ Τουρνέρ (“Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι”, “Άνθρωποι Γάτες”), ο «στυλίστας» Άλαν Πάρκερ αποδείχθηκε άριστος γνώστης των βασικών μηχανισμών του φιλμ νουάρ. Ένα low life ρεμάλι, μπλέκει σε ένα μυστήριο με σκόρπια στοιχεία, μυστικά πέρα από τις δυνάμεις του και μοιραίες γυναίκες που θα παίξουν με τη συνείδησή του. Μέχρι την τελική αποκάλυψη που σηματοδοτεί την οριστική κάθοδο στον «κάτω κόσμο». Μια κάθοδος που οπτικοποιείται με τις σιδερένιες θύρες ενός ασανσέρ που οδεύει προς το υπόγειο.
Όλη η ταινία διαποτίζεται από μια σχεδόν ονειρική αίσθηση φόβου και ποτέ δεν αποχωριζόμαστε την οπτική του Χάρι Έιντζελ. Σκοτεινό, υποβλητικό και μονταρισμένο με απερίγραπτο νεύρο, το αποτέλεσμα είναι ένα από τα λαμπρότερα δείγματα μεταφυσικού τρόμου που προέκυψαν στην δεκαετία του 80. Οι fans των Led Zeppelin θα αναγνωρίσουν το αυθεντικό κτίριο που φιγουράρει στο εξώφυλλο του Physical Graffiti, σε μια απο τις σκηνές-κλειδιά της ιστορίας. Κερασάκι στην τούρτα, η σκηνή ανθολογίας, με τον επιβλητικό Ρόμπερτ Ντε Νίρο να τρώει το βραστό αυγό -που συμβολίζει την ψυχή του ανθρώπου – κοιτώντας με άδειο βλέμμα απειλής, μέσα στα μάτια τον Μίκι Ρουρκ. Μια αποθέωση της μινιμαλιστικής προσέγγισης του Ντε Νίρο, σε μια σκηνή άδεια από εφέ και μουσική, που δημιουργεί υποβολή μονάχα από την έκφραση, με τρόπο που απογείωσε τον Μεφιστοφιλικό τρόμο.
