Τα Remake που πρέπει να συμβούν!

Το «ξαναζεσταμένο φαγητό» είναι μονόδρομος για το σύγχρονο Χόλυγουντ που εδώ και χρόνια έχει στερέψει από φρέσκες ιδέες. Δεκάδες remake ρίχνονται στην αγορά κάθε χρόνο με σκοπό να διασώσουν τους τζίρους των major εταιρειών. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε υποστεί εκατοντάδες αχρείαστα remake και reboot, ανάμεσά τους πολλά «τέρατα», με το άνοστο Poltergeist, το ανεκδιήγητο Wicker Man ή το απαράδεκτο Straw Dogs να μου έρχονται πρώτα στο μυαλό. Ποιος πραγματικά χρειάζονταν το remake ενός Robocop ή ενός Total Recall όταν οι αυθεντικές ταινίες δεν έχουν γεράσει ακόμα, ενώ φέτος για κάποιο λόγο κάποιοι πίστευαν ότι χρειαζόμασταν ξαναγυρισμένο το Point Break.

Το πολύπαθο είδος του θρίλερ έχει υποστεί τα χειρότερα, με σωρεία κακών συνεχειών και reboot, πράγμα που έχει μια λογική αν αναλογιστούμε την παράδοση και την κουλτούρα των φτηνών slasher movies, αλλά ποιο νοσηρό μυαλό του Χόλυγουντ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει το remake του αξεπέραστου αριστουργήματος Don't Look Now (1973) ή ποιος παραγωγός πραγματικά πιστεύει ότι θα προσθέσει κάτι με το remake του An American Werewolf in London (1981);
Μια ματιά στις mainstream επερχόμενες Αμερικάνικες κυκλοφορίες, φανερώνουν περισσότερες από 100 κυκλοφορίες στα επόμενα 3 χρόνια, που ανήκουν στις κατηγορίες remake, reboot, sequel και spin-off.

Υπάρχουν συνέχειες που θα περιμένουμε πάντα με ενδιαφέρον, όπως οι 5η περιπέτεια του Indiana Jones που ανακοινώθηκε για το καλοκαίρι του 2009, μερικά remake που πιθανότατα να είχε ενδιαφέρον μια νέα ανάγνωση στην ιστορία τους όπως το The Magnificent Seven, αλλά και μερικές παντελώς αψυχολόγητες επιλογές, όπως το remake του Ben Hur (!) το φετινό καλοκαίρι.

Ένα έξυπνο και πετυχημένο remake δεν πρέπει να λειτουργεί πράξη οικονομικής απελπισίας του studio αλλά σαν ένας τρόπος να «ξαναζήσουν» παλιότερες ταινίες που δεν είχαν άμεση εμπορική απήχηση αλλά απέκτησαν cult υστεροφημία. Σαν μια ωραία διασκευή ενός άγνωστου παλιού τραγουδιού που θα του δώσει «ζωή» και θα κάνει μέρος του κοινού να αναζητήσει το αυθεντικό…

Αντί μιας ανάλυσης στην επικαιρότητα και όσων θα έρθουν, ακολουθεί μια εξοντωτική λίστα από 40 σχεδόν ταινίες με τυχαία σειρά, που έχουν δει ελάχιστοι και που ένα καλό σημερινό remake από το Χόλυγουντ, όχι μόνο κακό δεν θα τους έκανε, αλλά μπορεί και να το χρειάζονται για να ξαναζήσουν. Καλά B-movies, κάμποσο sci-fi και αρκετός τρόμος μαζί με campy και trashy ταινίες που είτε λάτρεψε το υποψιασμένο κοινό, είτε χάθηκαν σε κινηματογράφους της συμφοράς και στα τελευταία ράφια με βιντεοκασέτες. Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι διορατικοί executives στο Χόλυγουντ θα ψωνίσουν από αυτό το καλάθι.

Targets (1968)
Σκηνοθεσία Peter Bogdanovitch

Ο Boris Karloff στον πιο ρεαλιστικό ρόλο της καριέρας του στο ντεμπούτο του Bogdanovitch. Στο επίκεντρο ένας ηθοποιός ταινιών τρόμου και ένας ελεύθερος σκοπευτής που σκορπάει το θάνατο στα drive-in. Κοφτερό σαν λεπίδι, σινεφίλ θρίλερ με σχόλιο για την πραγματική βία και την φρίκη επί της οθόνης.

Primer (2004)
Σκηνοθεσία Shane Carruth

Το Inception κόστισε 160 εκατομμύρια δολάρια για να γίνει. Το Primer κόστισε γύρω στις 7 χιλιάδες (!) … και το συναγωνίζεται στα ίσια. Αυτό το no budget, σκεπτόμενο διαμάντι είναι ένα από τα καλύτερα sci-fi θρίλερ που έγιναν την τελευταία δεκαπενταετία και διαθέτει ένα από τα πιο πρωτότυπα και εγκεφαλικά σενάρια που έχουν γραφτεί. Τα ίχνη του πρωτοεμφανιζόμενου τότε σκηνοθέτη είναι σπάνια, πράγμα που δίνει μεγαλύτερη cult διάσταση στην ταινία. Ένα ακατέργαστος γρίφος που βροντοφωνάζει για remake.

Seconds (1966)
Σκηνοθεσία John  Frankenheimer

Ένας μεσήλικας ανακαλύπτει μια σκοτεινή εταιρεία που του δίνει την ευκαιρία να σκηνοθετήσει το θάνατό του και να ξαναρχίσει τη ζωή του στο σώμα ενός νεότερου άνδρα. Μετά από χρονοβόρα προετοιμασία  θα μετατραπεί σε έναν άλλον. Όμως όταν θα ανακαλύψει ότι η ειδυλλιακή ζωή που του προσέφεραν δεν είναι αυτό που φαντάζονταν. Ο Rock Hudson σε ένα εξαιρετικής κλάσεως θρίλερ στην παράδοση του Twilight Zone, που υποτιμήθηκε εγκληματικά στην εποχή του.

Class of 1984 (1984)
Σκηνοθεσία Mark L. Lester

Ακατάσχετη βία, ναρκωτικά, βιασμοί και gory σκηνικό επικρατεί στο αριστουργηματικό exploitation των 80’s που γνώρισε ένα φρικαλέο σίκουελ το 1990. Το πιο βίαιο σχολείο που έχουμε δει ποτέ, υπέροχοι «κακοί», ο Alice Cooper στο τραγούδι τίτλων. Ένα γερό update με το εκπαιδευτικό σύστημα του νέου αιώνα και έχουμε ένα διασκεδαστικό «b-movie waiting to happen».

They Live (1988)
Σκηνοθεσία John Carpenter

Οι εξωγήινοι ελέγχουν το μυαλό των ανθρώπων. Ο ήρωας Rowdy μπορεί να διακρίνει ποιος είναι γήινος και ποιος όχι μόνο μέσα από τα ειδικά μαύρα γυαλιά που φοράει. Κλασσικό b-movie που περιέχει μια αψυχολόγητη σκηνή διαρκείας που πλακώνονται οι δυο ήρωες για 20 ολόκληρα λεπτά! Αλλά πλακώνονται old school, σε στυλ WWF, ρίχνουν μπουνιές, κλωτσιές  πετάνε κάδους κτλ… Ο Kurt Russell εναντίον διαστημικών τεράτων, και πιο cool από ποτέ.

The Warriors (1979)
Σκηνοθεσία : Walter Hill

Ίσως είναι ιερό τέρας για τους λάτρεις του cult, αλλά πρόκειται για μια από τις πιο trashy ταινίες που όμως είναι τόσο ατμοσφαιρική που δεν το σκέφτεσαι ούτε δευτερόλεπτο. Η γεωγραφική οριοθέτηση του αιματηρού πολέμου των συμμοριών στη Νέα Υόρκη κόβει την ανάσα και το ενδυματολογικό στυλ της καθεμιάς είναι σημείο αναφοράς ακόμη… Φανταχτεροί gangsters, kung-fu brothers και bad ass chicks στο καστ…

Killer Clowns from Outer Space (1988)
Σκηνοθεσία : Stephen Chiodo

Με τον επεξηγηματικό τίτλο της (στην παράδοση του Ed Wood) αυτή η παραγνωρισμένη ταινία αφηγείται την εισβολή εξωγήινων που σκοτώνουν φιλήσυχους πολίτες για τον απλό λόγο του ότι κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Ο λόγος είναι ότι έχουν την όψη Κλόουν. Ποιος δεν εμπιστεύεται άλλωστε ένα κλόουν…  Βέβαια κανείς δεν δείχνει απορημένος που στη μικρή πόλη καταφθάνουν συνέχεια ορδές από κλόουν από το πουθενά, ενώ δεν υπάρχει τσίρκο κοντά. Πίτες από ναπάλμ, φονικά ποπ κόρν και απειλητικά μπαλόνια.

The Stuff (1985)
Σκηνοθεσία Larry Cohen

Ένα ελαφρώς παρανοημένο σχόλιο στην καταναλωτική κοινωνία οπού όλοι τρελαίνονται για ένα νέο προϊόν που λέγεται “The Stuff” και είναι πολύ νόστιμο. Υποτίθεται ότι μπορείς να φας απεριόριστες ποσότητες χωρίς να παχύνεις ποτέ. Αυτό που δεν ξέρουν είναι πως πρόκειται για μια εξωγήινη ουσία άκρως εθιστική που μετατρέπει αυτόν που την τρώει σε ζόμπι. Πεντανόστιμο….!!!

Faster, Pussy-Cat! Kill! Kill! (1965)
Σκηνοθεσία : Russ Meyer

“Honey, we don’t like nothing soft. Everything we touch is hard.” Η αποθέωση του πλούσιου μπούστου επί της οθόνης. Το στυλ του Russ Meyer μπορεί να μην αντικατασταθεί ποτέ αλλά αυτή η παλαβή ταινία με τις αξέχαστες στρίπερς και τις -ολίγον psycho- go-go dancers είναι πολύ μπροστά από την εποχή της. Ελπίζουμε πως ο Tarantino (λάτρης της ταινίας) θα επιχειρήσει το remake που θέλει χρόνια να κάνει.

Dead and Buried (1981)
Σκηνοθεσία Gary Sherman

Ένας φωτογράφος συναντάει μια όμορφη κοπέλα στη παραλία, η οποία προσφέρεται να φωτογραφηθεί γυμνή. Ενώ το κάνει επιτίθεται από ένα μάτσο χωρικούς που τον καίνε ζωντανό. Ο σερίφης που εξερευνεί την υπόθεση παρατηρεί ότι με τον καιρό οι επιθέσεις πολλαπλασιάζονται. Όμως με ένα περίεργο τρόπο τα θύματα εμφανίζονται μέρες μετά να κυκλοφορούν μια χαρά στη πόλη…

The Wiz (1978)
Σκηνοθεσία : Sidney Lumet

Πολλοί ήταν αντίθετοι στην ιδέα να γίνει η «μαύρη» εκδοχή του Μάγου του ΟΖ στη δεκαετία του  70 και πίστευαν πως η Diana Ross ήταν μεγάλη για να παίξει τη Dorothy. Η ταινία είναι υπέροχη και διαθέτει μια soulful ατμόσφαιρα συνδυασμένη με camp ομορφιά. Καιρός να γίνει μια νέα εκδοχή με τη Beyonce τον Kanye West και πολλούς ακόμη super star. Προσέξτε τον Michael Jackson στο ρόλο του συμπαθέστατου σκιάχτρου.

A Bucket of Blood (1959)
Σκηνοθεσία Roger Corman

Ένας νεαρός με καλλιτεχνικές ανησυχίες νιώθει φθόνο για τους καλλιτέχνες που συναντάει. Για να καλύψει τα ίχνη της γάτας της σπιτονοικοκυράς του, την οποία σκότωσε άθελά του την καλύπτει με γύψο. Όλοι εκθειάζουν το «αντικείμενο», τον θεωρούν ταλαντούχο γλύπτη και θέλουν να δουν περισσότερα. Έλα όμως που δεν έχει ταλέντο και πρέπει να βρει παρόμοιους τρόπους για να παρουσιάσει «γλυπτά»! Η πρώτη ύλη για ένα σημερινό ανατριχιαστικό θρίλερ χωρίς την ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε νοοτροπία του Corman.

Heavy Metal (1981)
Σκηνοθεσία Gerald Potterton

Συρραφή από μικρές ψυχεδελικές ιστορίες πάνω στη μάχη του καλού και του κακού. Το πιο τρελό animation που έγινε ποτέ με αδιανόητη ατμόσφαιρα για την εποχή του. Με τα σημερινά μέσα του IMAX και του 3D, με μια ομάδα από καλούς σκηνοθέτες και μια νέα updated εκδοχή των φανταστικών ιστοριών, το Heavy Metal  θα έκανε το Sin City να μοιάζει με βιντεοταινία. Ο David Fincher έχει προσπαθήσει κατά καιρούς να κάνει το remake.

Re-Animator (1985)
Σκηνοθεσία Stuart Gordon

Εφιαλτικό θρίλερ της δεκαετίας του 80 με ιατρικά πειράματα από έναν αξέχαστο τρελό επιστήμονα που ακόμη και σήμερα είναι τρομακτικά. Υποτιμημένο θρίλερ που σκονίζονταν στα ράφια των video club του κόσμου, γνώρισε μερικά μέτρια σίκουελ και επιβάλλεται να το εφεύρουν από την αρχή για βάλουν μια τάξη στη γενιά που τρομάζει με τη γελοιότητα των Saw και των found footage ταινιών.

Barbarella (1968)
Σκηνοθεσία Roger Vadim

Η μάχη μιας υπερσεξουαλικής γκόμενας με το «κακό» του Durand-Durand. Το απόλυτο πάντρεμα του camp και του sci-fi. Η Jane Fonda (σε ένα ρόλο που θα πήγαινε γάντι στην Scarlett Johansson σήμερα) σε ένα πανηγύρι φτηνής φαντασίας, πολύχρωμων πολέμων, τριπαρισμένων σκηνών δράσης και ασυνήθιστων τεράτων. Ο ορισμός του guilty pleasure.

Labrynth (1986)
Σκηνοθεσία Jim Henson

Μαζί με το Time Bandits, μια από τις καλύτερες ταινίες με επίκεντρο τη παιδική φαντασία. Η Μικρή Sarah έχει 13 ώρες να βγει από τον λαβύρινθο για να σώσει τον αδερφό της. Μαγευτικό παραμύθι, αν και κάπως dated πλέον με τον David Bowie στον κεντρικό ρόλο. Θέαμα που αξίζει να επισκεφτεί ξανά το Χόλυγουντ, ειδικά τώρα που σκαρφίζεται τρόπους να ξαναφέρει τον Χάτι Πότερ στις ζωές μας.

Eating Raoul  (1980)
Σκηνοθεσία Paul Bartel

Αριστούργημα από την κόλαση που δυστυχώς κανείς δεν έχει δει. Το αναρχικό πνεύμα του Paul Bartel μετά από 30 χρόνια μπορεί να αναβιώσει. Διαθέτει διεστραμμένη φαντασία με σεξ και φόνους, με ένα ζευγάρι που στην προσπάθειά του να ανοίξει ένα ρεστοράν διαπράττει μια σειρά από εγκλήματα. Σκοτεινό και μακάβρια αστείο. Αναρωτιέμαι αν μια τόσο αμοραλιστική ιστορία θα έβρισκε απήχηση σε μια νέο-συντηρητική γενιά από moviegoers.

Heathers (1989)
Σκηνοθεσία Michael Lehmann

Ταινία σταθμός για τη νεανική κουλτούρα των σχολείων και το κυνήγι του popularity. Οι Christian Slater και Winona Ryder στου πρώτους σχεδόν ρόλους τους σε αυτό το Indie νεορομαντικό θρίλερ με θέμα την εφηβική ψυχολογία. Όλο και μειώνονται οι ταινίες με κεντρική ιδέα το «high school sucks» και η νέα γενιά έχει ανάγκη από μια νέα Veronica. Το είδος «anti-teen movie» το έχει συνθλίψει ο συντηρήσιμος των multiplex. Τέτοιους ρόλους θα έπρεπε να παίζει σήμερα η Kristen Steward.

Silent Running (1972)
Σκηνοθεσία Douglas Trumbull

Η βασική επιρροή πίσω από το WALL-E, ακόμα και πίσω από το Avatar.  Όσοι το έχουν δει καταλαβαίνουν. Ο σκηνοθέτης (σχεδιαστής πολλών από τα εφέ του 2001: A Space Odyssey) δημιούργησε μια μεγαλεπήβολη οικολογική ιστορία φαντασίας με ρομπότ, φουτουριστικά σκηνικά και μοναχικούς αστροναύτες με ηθικά διλλήματα. Όμως τα ξεπερασμένα ειδικά εφέ και τα παλιομοδίτικα (;) ρομπότ αδικούν μια από τις πιο όμορφες ταινίες του είδους.

Attack of the 50 Ft. Woman (1958)
Σκηνοθεσία Nathan Juran

Δεν μπορείς παρά να αγαπήσεις μια ταινία που η αλκοολική και ζηλιάρα σύζυγος εκτίθεται σε ραδιενέργεια και γίνεται «50 feet tall»! Θα εκδικηθεί έτσι τον άπιστο άντρα της και την ερωμένη του. Τα εφέ της ασπρόμαυρης ταινίας του 1958 δεν βλέπονται πια και θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια τόσο πρωτότυπη ιστορία εκδίκησης σήμερα. Έχει γίνει ένα ριμέικ στα 90’s με τη Daryl Hannah αλλά είναι μάλλον δυσέυρεστο.

The Hidden (1987)
Σκηνοθεσία Jack Sholder

Το Hidden θα μπορούσε να ήταν μια από τις δημοφιλέστερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας αλλά έμεινε… hidden. Ένας ψυχοπαθής εξωγήινος εισβάλει σε σώματα ανθρώπων και σπέρνει τον πανικό και το θάνατο. Τα ξεπερασμένα ειδικά εφέ δεν θα το αφήσουν ποτέ να έχει μια δεύτερη ευκαιρία να γίνει η απάντηση στο Terminator. Ταινία με μικρό αλλά φανατικό κοινό που ακόμη απαιτεί δικαιοσύνη.

The Lost Boys (1987)
Σκηνοθεσία Joel Schumacher

Στην εποχή του παροξυσμού των βαμπίρ, το Lost Boys μπορεί να γεννηθεί ξανά από τις στάχτες του. Από τις πρώτες ταινίες που έπαιξαν με το μύθο των βρικολάκων και την εφηβική αδρεναλίνη. Σκοτεινό και ρομαντικά αιματηρό. Ένα καλό remake πιθανότατα να έσπαγε τα ταμεία σήμερα.

Basket Case (1985)
Σκηνοθεσία Frank Henelotter

Μια απόλυτα αρρωστημένη low-budget κωμωδία με δυο σιαμαίους δίδυμους. Μόνο που ο ένας είναι κανονικός και ο άλλος είναι ένα γλοιώδες ανατριχιαστικό πράγμα που ζει σε ένα κουτί που ο άλλος κουβαλάει μαζί του. Οι δυο τους κυνηγούν να εκδικηθούν τους γιατρούς που τους χώρισαν. Υψηλής ποιότητας χαμηλή αισθητική της grindhouse γενιάς ταινιών που χρειάζεται φρεσκάρισμα.

Ginger Snaps (2000)
Σκηνοθεσία John Fawcett

Δυο αδελφές πλησιάζουν τη δύσκολη εφηβεία και έχουν σκεφτεί να αυτοκτονήσουν μαζί. Όταν η μια δαγκώνεται από ένα λυκάνθρωπο αλλάζει συμπεριφορά και απομακρύνεται από την αδερφή της. Ταυτόχρονα αφυπνίζεται σεξουαλικά και αναπτύσσει σκοτεινές εμμονές. Σύγχρονο horror flick που στη μετά-Twilight εποχή μπορεί να βρει το κοινό της.

Two-Lane Blacktop  (1971)
Σκηνοθεσία Monte Hellman

Δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ ξανά στο σινεμά οι μουσικοί James Taylor και Dennis Wilson που στην ταινία του Hellman κάνουν ένα road trip στους αυτοκινητόδρομους της Αμερικής. Στον απόηχο του Easy Rider και του Five Easy Pieces, το Two-Lane Blacktop δεν έφτασε ποτέ τη φήμη των άλλων ταινιών της εποχής και για δεκαετίες ήταν εξαφανισμένο. Μια νέα «βελτιωμένη και επαυξημένη» εκδοχή της ταινίας θα ήταν πολύ επίκαιρη στη νέα δεκαετία.

2.000 Maniacs! (1964)
Σκηνοθεσία Herschell Gordon Lewis

Έξι άνθρωποι είναι καλεσμένοι να λάβουν μέρος σε μια γιορτή μιας Αμερικάνικης πολιτείας του Νότου που οργανώνουν οι ντόπιοι. Όμως πρόκειται για εκδίκηση για τον εμφύλιο πόλεμο και ο σκοπός είναι να τους σκοτώσουν έναν-έναν! Ταινία εκδίκησης με ήρωες που δεν μπορούν να ξεφύγουν από την εφιαλτική μικρή πόλη.

Myra Breckenridge (1970)
Σκηνοθεσία Michael Sarne

H Myron θα κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλλου και θα πάει στο Χόλυγουντ όπου θα συστήνεται ως Myra.Εκεί θα βρει το alter ego της, θα διεκδικήσει την περιουσία του πλούσιου θείου της, θα συναντήσει αλλόκοτους χαρακτήρες και θα μπλέξει με τη νυμφομανή φίλη του θείου της που είναι manager. Μέσα στο χάος και την παραφροσύνη η χυμώδης Raquel Welch παίζει ανέμελα το ρόλο της και είναι μέσα στη καλή χαρά!

Surf Nazis Must Die (1987)
Σκηνοθεσία Peter George

Ο τίτλος της ταινίας θα μπορούσε να είναι τραγούδι των Dead Kennedys. O εγγονός μιας σκληροτράχηλης γιαγιάς δολοφονείται από νέο-ναζί surf punks! Η αιματοβαμμένη εκδίκηση που θα ακολουθήσει είναι για γέλια σε αυτό το trashy D-movie αλλά με λίγη φροντίδα μπορεί να γίνει μια σούπερ κωμωδία τρόμου.

Long Weekend (1978)
Σκηνοθεσία  Colin Eggleston

Παραγνωρισμένο αριστούργημα που δεν είδε κανείς για πολλά χρόνια. Ένα ζευγάρι ξεφέυγει για ένα Σαββατοκύριακο στη φύση και η αδιευκρίνιστη απειλή έρχεται από παντού. Ο κίνδυνος παραμονεύει σε ήχους και στη σιωπή της φύσης. Κρύβεται κάτι στο δάσος; Υπόδειγμα αριστοτεχνικού τρόμου.

The Changeling (1980)
Σκηνοθεσία Peter Medak

Ο George C Scott στο ρόλο ενός μουσικού που μετά το χαμό της γυναίκας του και της κόρης του σε ατύχημα μετακομίζει σε μια μεγάλη έπαυλη. Κάτι φαίνεται να υπάρχει όμως στο σπίτι… Αγαπημένο θρίλερ του Μάρτιν Σκορσέζε που αξίζει ένα σοβαρό ριμέικ.

Night Moves (1975)
Σκηνοθεσία Arthur Penn

Ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ Harry Moseby αναλαμβάνει να εξερευνήσει την υπόθεση μιας χαμένης ηθοποιού. Η λύση του μυστηρίου θα ξεδιπλωθεί στην παράδοση του Black Dahlia σε ένα σπουδαίο θρίλερ με άριστο σασπένς. Λιγότερο γνωστή ταινία του Penn με τον Gene Hackman σε μεγάλη φόρμα.

Reckless (1984)
Σκηνοθεσία James Foley

Απίστευτα κλισέ ερωτικό  μελόδραμα που δεν είχε την απήχηση του Ghost ή του To Gun. Ο φτωχός πλην τίμιος αθλητής, η πλούσια και με ευαίσθητη καρδιά μαζορέτα και ο κρετίνος γκόμενός της εμπόδιο. Ένας παράνομος νεανικός έρωτας που με σωστό casting και ένα δυνατό soundtrack θα έσπαγε ταμεία… Εν δυνάμει χρυσορυχείο αυτό το remake.

The Devil’s Nightmare (1971)
Σκηνοθεσία Jean Brismée

Μια νύχτα σε ένα σκοτεινό κάστρο του Βελγίου, όπου 7 ταξιδιώτες μετά από ένα ατύχημα θα αναγκαστούν να περάσουν τη νύχτα και θα σαγηνευτούν από την sexy Erika Blanc. Εκεί θα δουν το διάβολο αυτοπροσώπως. Ταινία για τα drive-in αλλά που λειτουργεί άψογα.

Miracle Mile (1986)
Σκηνοθεσία Steve De Jarnatt

Ένας μουσικός γνωρίζει  μια σερβιτόρα και αμέσως γοητεύεται από αυτήν. Λίγο πριν το πρώτο του ραντεβού λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που του λέει πως σύντομα θα ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει αν ήταν αληθινό τηλεφώνημα ή φάρσα αντιλαμβάνεται το σταδιακό ξέσπασμα του πανικού γύρω του, ενώ ψάχνει τον υποσχόμενο έρωτά του. Το σενάριο της μικρής ανεξάρτητης ταινίας είναι προορισμένο για μεγάλο blockbuster.

Hush…Hush, Sweet Charlotte (1964)
Σκηνοθεσία Robert Aldrich

Και μόνο που βλέπεις τη Bette Davis να παίζει σαν υστερική και να τρελαίνεται σε κάθε σκηνή και περισσότερο είναι απόλαυση. Υστερικό μελόδραμα και camp όσο δεν πάει και βίαιο για την εποχή του είναι αυτή η ταινία που ήταν πολύ πιο μπροστά από το “What Ever Happened to Baby Jane?”. Ρόλος-ευκαιρία για κάθε γυναίκα ηθοποιό που έχει περάσει τα 50 και έχει αποθέματα τόλμης μέσα της.

Ladyhawk (1984)
Σκηνοθεσία Richard Donner

Ας ξεχάσουμε το βαρετό Rutger Hauer, τη γελοία μουσική των Alan Parsons Project (ο Jerry Goldsmith θα ήταν απασχολημένος τότε) και την κιτς ατμόσφαιρα. Αυτό το ρομαντικό έπος με σπαθιά και μάγους είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Μεσαιωνική φαντασία με ιππότες και κατάρες που σήμερα θα έσπαγε ταμεία. Δυστυχώς, ο Ridley Scott πριν μια δεκαετία είχε την «έμπνευση» να ασχοληθεί με τον Ρομπέν των Δασών και όχι με αυτό τον μύθο.

Straight Time (1978)
Σκηνοθεσία Ulu Grosbard

Ίσως να πρόκειται για την πιο υποτιμημένη ταινία του Αμερικάνικου κινηματογράφου της δεκαετίας του 70.  Το Straight Time θα έπρεπε να είχε την φήμη του Dog Day Afternoon ή του Bonnie & Clyde. Γνώρισε εισπρακτική αποτυχία και έμεινε για χρόνια άφαντο. Ο Dustin Hoffman στο ρόλο του παθιασμένου με τις ληστείες εγκληματία  που το σύστημα οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Μεγάλη ταινία που αξίζει να αναστηθεί με μια νέα απόπειρα.  Ο ρόλος που ο Edward Norton γεννήθηκε να παίξει.

The Toxic Avenger (1984)
Σκηνοθεσία Michael Herz & Lloyd Kaufman

Ο Melvin είναι ένας outsider της μικρής πόλης που ζει. Όταν όμως πέσει σε βαρέλια με τοξικά απόβλητα, θα μετατραπεί σε…. κάτι σαν αποκρουστικό super hero. Ίσως αυτό το obscure και κακόγουστο, no brainer movie να μην είναι για όλα τα γούστα. Όμως ανήκει στη μεγάλη παράδοση των φτηνών θρίλερ των 50’s και είναι ο ορισμός των απόλυτα cult ταινιών που… είναι τόσο κακές που τελικά είναι υπέροχες!