Η τελευταία live ανάμνηση που μας είχαν αφήσει οι Placebo ήταν ιδιαίτερα αρνητική: πριν από δύο χρόνια στην Τεχνόπολη ο Brian Molko ήταν μες τα νεύρα, είχε ουρλιάξει “shut the fuck up!” προς το κοινό και η ενέργεια τους δεν θύμιζε τίποτα από εκείνο το γκρουπ που μεσουρανούσε πριν από δύο δεκαετίες. Η αποκατάσταση της σχέσης τους fans τους στην Ελλάδα, που αποδεδειγμένα τους λατρεύουν, ήταν αναγκαία κι αυτό ακριβώς συνέβη το πρώτο βράδυ του Αυγούστου στο θέατρο Λυκαβηττού. Ο Brian Molko ήταν ιδιαίτερα ορεξάτος, ο Stefan Olsdal όργωνε τη σκηνή, ο ήχος ήταν εξαιρετικός και οι Placebo εξέπεμπαν την πάλαι ποτέ αύρα τους.
Ο κόσμος είχε κατακλύσει το θέατρο παρά τη τσιμπημένη τιμή, με ένα μιξ από νεαρούς fans που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν κυκλοφορούσε το “Every You Every Me” και 50άρηδες που είχαν αγοράσει τα πρώτα άλμπουμ των Placebo σε CD από το Metropolis, περίμεναν τους Βρετανούς με ανυπομονησία. Βασικό αίτημα των Placebo σε αυτό το tour, όπως και στα περισσότερα τους τα τελευταία χρόνια, είναι ο περιορισμός της χρήσης των smartphones καθώς παρεμποδίζουν τη φυσική επικοινωνία μεταξύ γκρουπ και κοινού, ένα μήνυμα το οποίο αναγραφόταν και στις οθόνες του χώρου πριν από την εκκίνηση του live. Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν συμμορφώθηκε στην παράκληση κατά τη διάρκεια των μεγάλων επιτυχιών, αλλά αυτό δεν φάνηκε να ξενερώνει τον Molko ήταν ιδιαίτερα κεφάτος και δοτικός στο μεγαλύτερο διάστημα της συναυλίας.
Το setlist των Placebo ισορρόπησε ιδανικά ανάμεσα στα καλύτερα τραγούδια του τελευταίου, τιμιότατου δίσκου τους Never Let Me Go και σε μερικές από τις πιο ένδοξες στιγμές της σπουδαίας πορείας τους. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα “Beautiful James”, “Happy Birthday in the Sky” και “Sad White Reggae” τα οποία έδεσαν όμορφα με κλασικά τους κομμάτια τους όπως τα “Every You Every Me” (με το μαζικό sing along), “For What It’s Worth” και “The Bitter End”. Δεν έλειψαν και τα πολιτικά σχόλια: στο “Try Better Next Time” άλλαξε το στίχο “Cry better next time" με το “Free Palestine” (ορμώμενος από τις παλαιστίνιες σημαίες που αντίκρισε ανάμεσα στο πλήθος) ενώ κάπου ακούστηκε και ένα “Fuck the government” με υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο.
Δεν ξέρω κι εγώ πόσες κιθάρες άλλαξε ο Molko μέχρι να φτάσουμε στο encore όπου δεν ακούστηκε το ταιριαστό “Song To Say Goodbye” (είχε γίνει νωρίτερα), αλλά η ακόμη πιο ταιριαστή διασκευή στο “Running Up That Hill (A Deal With God)” της Kate Bush στον εμβληματικό λόφο της Αθήνας. Λίγο πριν τις διακοπές, οι Placebo μας θύμισαν άλλες εποχές και με μία ανείπωτη υπόσχεση ακόμη πιο σπουδαίας επιστροφής σύντομα.
