«Νομίζω ότι από την αρχή της δημιουργίας του VĪS ήταν ξεκάθαρο ότι η μουσική δεν θα επαρκούσε για να αποδώσει, να μεταφράσει την ιδέα πίσω από αυτό. Επίσης από την αρχή ένιωσα την ανάγκη να συνεργαστώ περισσότερο για αυτό το project, να προσθέσω περισσότερο κόσμο ακριβώς για να προσθέσω περισσότερα στρώματα στο έργο. Είναι κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν σε τέτοια έκταση, ήμουν πάντα αρκετά μοναχικός και ήταν πάντα δύσκολο για εμένα να «ανοιχτώ» κατά τη δημιουργική διαδικασία σε άλλους, να συμπεριλάβω κι άλλους σε αυτήν. Υπάρχει και ο καλλιτεχνικός εγωισμός πάντα στο παιχνίδι, αυτό που θες να τα κάνεις όλα μόνος σου. Και αυτό που κατάλαβα ήταν ότι δεν ήταν ένδειξη αδυναμίας αλλά δύναμης να ανοίξεις και να αφήσεις κι άλλους να μπουν σε αυτό που κάνεις και να δεις τι μπορείς να κάνεις όχι μόνο σου πια αλλά μαζί με άλλους».
Δεν συμβαίνει πια τόσο συχνά αλλά οι συστάσεις που έκανε στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Avopolis για το πρόσφατο έργο του VĪS ο David August ήταν ιδιαίτερα ακριβείς. Η ηλεκτρονική σκηνή έχει σε μεγάλο βαθμό «αλωθεί» τα τελευταία χρόνια από μεγάλα λόγια δήθεν πειραματισμών που αποδεικνύονται συχνά πουκάμισα αδειανά ενώ παράλληλα διάφορα ζημιογόνα απόνερα της mainstream κυριαρχίας της EDM επανέρχονται για να παρασύρουν ακόμα και τις «καλύτερες οικογένειες». Σε ένα τέτοιο καλλιτεχνικό τοπίο στο οποίο το αντίβαρο του “concept” κινδυνεύει να γίνει η ρόκα – παρμεζάνα της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής έρχονται κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή του David August για να αποδείξουν ότι η ολιστική προσέγγιση ενός ηλεκτρονικού έργου μπορεί πράγματι να έχει νόημα και να συναρπάσει.
Το VĪS ήταν ένα μαγικό σκηνικό ταξίδι μιας ώρας και κάτι που το τέλος του σίγουρα κατάφερε να μας οδηγήσει σε εκείνη την αριστοτελική καθαρτική πηγή από την οποία λένε εκπορεύεται η τέχνη. Μια εμπειρία που δεν έμεινε στις υποσχέσεις ενός δελτίο τύπου αλλά αποδόθηκε πιστή στο όραμα του εμπνευστή της και μας άφησε πλουσιότερους από ό, τι μας παρέλαβε. Θα έλεγε κανείς ότι όταν καλείσαι να αποτιμήσεις ένα δρώμενο, μια συναυλία, μια παράσταση αυτό είναι το μόνο νόμισμα που ίσως έχει ακόμα αξία.
