Το μεγάλο party έναρξης του Primavera Sound στις 31 Μαΐου μας άνοιξε για τα καλά την όρεξη για όσα θα έρχονταν στη συνέχεια, γι’ αυτό κι εμείς βάλαμε τα αθλητικά μας, μπόλικο αντιηλιακό και μεταβήκαμε στο Parc Del Fòrum από νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης. Είχε άλλωστε έρθει η ώρα για την πρώτη επίσημη ημέρα του φεστιβάλ και τα ονόματα που θέλαμε να δούμε ήταν πραγματικά πολλά. Να όμως που καταφέραμε και πήραμε μια γερή γεύση από όλα όσα σκοπεύαμε να δούμε, γεύση που – με ελάχιστες εξαιρέσεις – κρίνεται ως η πιο γλυκιά που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε.
18.00 και ο κόσμος κατηφόριζε ήδη μαζικά προς το Estrella Damm stage – το κεντρικό δηλαδή stage του φεστιβάλ – για να υποδεχθεί το πρώτο act που θα εμφανιζόταν σε αυτό. Και όταν λέμε μαζικά το εννοούμε, παρά τη θερμοκρασία που ήταν ακόμη υψηλή, ενώ η νύχτα προβλεπόταν παράλληλα τεραστίων διαστάσεων. Οι Black Country, New Road θα εμφανίζονταν σε αυτή για ένα δεύτερο gig στην πόλη της Βαρκελώνης μέσα σε τρεις μόλις μέρες, μιας και είχε προηγηθεί αυτό στη σκηνή του κλειστού Razzmatazz ως μέρος των καθιερωμένων προφεστιβαλικών εκδηλώσεων του Primavera. Και με το “Sweet Escape” της Gwen Stefani να ηχεί στο background, οι ίδιοι θα κατακτούσαν τη σκηνή «μπαίνοντας» με το “Up Song” και ενθουσιάζοντας το κοινό από την πρώτη στιγμή.
Με μόλις μια πενταετία στην ενεργό δράση, το συγκρότημα φάνηκε πως έχει δημιουργήσει πια ένα σημαντικότατο και loyal fanbase που τους ακολουθεί σε όλα τους τα βήματα – πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι το 2022 βρήκε τη μπάντα με την απώλεια του μέχρι τότε lead vocalist της, Isaac Wood, που αποχώρησε. Στο μονόωρο set τους, οι συμπαθέστατοι βρετανοί πιτσιρικάδες με βασική πλέον τραγουδίστρια την αιθέρια Tyler Hyde (κόρη μάλιστα του Karl Hyde των Underworld), θα παρουσίαζαν ολόκληρο τον δίσκο τους, Live at Bush Hall, που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Μάρτιο από τη Ninja Tune. Και παρά το γεγονός ότι ο art rock ήχος τους και το συνολικό μουσικό ύφος της μπάντας αντενδείκνυνται ίσως για τόσο μεγάλα stages και ανοιχτούς χώρους, το κοινό φάνηκε να λατρεύει το act, ενώ τραγούδησε πολλές φορές και έξω καρδιά και το “Happy Birthday” στον εορτάζοντα drummer τους, Charlie Wayne.
Γρήγορα βήματα για να ενυδατωθούμε και να μεταβούμε στο Ron Brugal stage, όπου οι Yard Act θα έβγαιναν ακριβώς στο τέλος των Black Country, New Road για να διδάξουν σε Καταλανούς και μη φεστιβαλιστές τι εστί post-punk σήμερα. Και βγαίνοντας στη σκηνή με το "Payday" (όπως μάθαμε τουλάχιστον, γιατί παίρνει και κάποια ώρα η μετάβαση από τη μια σκηνή στην άλλη), το συγκρότημα θα παρουσίαζε – με περίσσιο στυλ και ένα εντυπωσιακά μεγάλο κοινό να το ενθαρρύνει από κάτω – κομμάτια του από τον φοβερό ντεμπούτο δίσκο του, The Overload, που το Avopolis ακούει non-stop από το 2022 όταν και κυκλοφόρησε. Θέλουμε να τους απολαύσουμε και στα μέρη μας σύντομα μετά από αυτό το gig.
Amazon Music stage στη συνέχεια, όπου οι Ghost θα εμφανίζονταν στις 19.35. Και εκεί ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται, φορώντας τις επιβλητικές Papa Emeritus IV μάσκες που μοιράζονταν από νωρίς στο Fòrum και στο ομολογουμένως φοβερό Ghost photo booth που είχε στηθεί σε αυτό – και λειτουργούσε παράλληλα ως ευφάνταστο εξομολογητήριο αμαρτιών! Και παρά το γεγονός ότι η γράφουσα ουδεμία σχέση διατηρεί με το μουσικό είδος των Ghost και του ιθύνοντα νου αυτών – του χαρισματικού Tobias Forge – αν κάτι οφείλουμε να ομολογήσουμε είναι ότι η εμφάνιση της μπάντας ήταν μάλλον εκρηκτική και, όσοι βρεθούν και στην αθηναϊκή τους συναυλία εντός του καλοκαιριού, μάλλον θα τα περάσουν φοβερά.
Πριν τελειώσουν λοιπόν οι Ghost, μεταβαίνουμε σχεδόν τρέχοντας και για ακόμη μια φορά στο Εstrella Damm stage, αφού στις 20.20 θα εμφανιζόταν ένα από τα πλέον πολυαναμενόμενα ονόματα του φετινού Primavera Sound. Ο λόγος για τον τυφώνα των Turnstile που από το πρώτο κιόλας κομμάτι θα έβαζαν το κοινό σε κατάσταση φρενίτιδας – μπαίνοντας στη σκηνή σχεδόν ιπτάμενοι με το “Mystery”. Και από όλα όσα είδαμε στο φεστιβάλ – από το γιγαντιαίο moshpit, τις δεκάδες κόσμου που επιδόθηκαν κατά τη διάρκεια του set τους σε αχαλίνωτο crowd surfing (μαζί κι ένας νέος σε αναπηρικό αμαξίδιο που καταχειροκροτήθηκε) και τις διαρκείς κραυγές ενθουσιασμού όλου του κόσμου – η hardcore punk μπάντα από τη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ μοιάζει να ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Καιρός για τους εγχώριους διοργανωτές να αφουγκραστούν το ήδη γιγαντιαίο κοινό που έχουν σχηματίσει και στην Ελλάδα και να τους δούμε και στα μέρη μας.
Τέλος του set και τρέχοντας φτάνουμε στο Cupra stage για τα τελευταία κομμάτια της εμφάνισης του Pusha T, που παρότι είχε συγκεντρώσει ένα διόλου μικρό κοινό κάτω από την ομορφότερη και με θέα στη θάλασσα σκηνή του φεστιβάλ, τα πράγματα μάλλον φαίνονταν από χιλιόμετρα χλιαρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, ουδείς έχει λόγο να χάνει τον χρόνο του όταν υπάρχουν τόσα ακόμη stages με κάτι σίγουρα καλύτερο. Και τι καλύτερο από ένα chill set υπό τους ήχους των NxWORRIES, δηλαδή των Anderson .Paak και Knxwledge, κάτω από το Santander stage και ακριβώς δίπλα από το κεντρικό, που θα φιλοξενούσε αμέσως μετά τους New Order.
Αυτό που κανείς δεν μπορούσε βέβαια να υπολογίσει είναι το γεγονός ότι, για κακή μας τύχη, θα βρισκόμασταν μάρτυρες μιας πραγματικά ατυχούς εμφάνισης, τόσο του Bernard Sumner στα φωνητικά, όσο και των υπόλοιπων μελών της θρυλικής μπάντας, που έμοιαζαν να διατηρούν μια εντελώς διεκπεραιωτική στάση ως προς το gig τους, κάνοντας διαρκώς λάθη μέσα σε όλο το flatness τους. Έτσι λοιπόν, παρά το ότι ο ήχος των “Regret”, “Your Silent Face”, “Bizarre Love Triangle” και “True Faith” μεταξύ πολλών άλλων θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει ενθουσιασμό και ακατάπαυστο sing along στο κοινό (και σίγουρα στη γράφουσα που τους αγαπά βαθύτατα), η εμφάνιση των New Order αποτέλεσε ίσως την πιο άβολη στιγμή ολόκληρης της φετινής διοργάνωσης του Primavera Sound, και ούτε καν ένα “Love Will Tear Us Apart” στο σβήσιμο αυτής δεν θα μπορούσε να μας αλλάξει γνώμη.
Η εκρηκτική – κυριολεκτικά μάλιστα, με τόσα pyro effects – εμφάνιση της Halsey στη συνέχεια θα μας ανέβαζε κάπως τη διάθεση, με την 28χρονη Αμερικανίδα τραγουδίστρια να καταλαμβάνει το Santander stage με τα “Nightmare” και “Castle” ως openers στο set της, που διαφαινόταν ήδη εξαρχής εντυπωσιακό. Πράγματι, για όσο σταθήκαμε να τη χαζέψουμε, δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε το ταλέντο της, με εντυπωσιακά vocals, θεαματική σκηνική παρουσία και την άγρια προσωπικότητά της να μαγνητίζει τα βλέμματα ακόμη και όσων βρέθηκαν στην εμφάνισή της τυχαία μέσα στον χαμό μιας γιγαντιαίας διοργάνωσης. Angry pop για τη Gen Z, που όμως και οι γηραιότεροι millennials και όχι μόνο μετά χαράς απολαύσαμε.
Η ώρα είναι πλέον περασμένη και το ραντεβού με φίλους που πετύχαμε τυχαία στο φεστιβάλ έχει δοθεί από νωρίς στο Ron Brugal stage, γιατί η μεγάλη επιστροφή των Le Tigre στο touring μας προκαλεί ενθουσιασμό. Έκπληξη βέβαια πριν δούμε την αιώνια riot grrrl hero μας, Kathleen Hanna, δεν είναι άλλη από την Alison Goldfrapp, το τέλος του set της οποίας προλαβαίνουμε στο διπλανό stage. Και τι τέλος, αφού με τις sexy ερμηνείες της στα “Ooh La La”, “Strict Machine” και “Fever (This Is the Real Thing)” μας κάνει να παθαίνουμε FOMO τεραστίων διαστάσεων που δεν ήμασταν εκεί από νωρίτερα.
Ξανά λοιπόν στο Ron Brugal stage, όμως οι Le Tigre αργούν αρκετά να ανέβουν στη σκηνή, δημιουργώντας μας πονοκέφαλο ως προς το πώς θα προλαβαίναμε το επόμενο και κομβικότερο act της βραδιάς. Με περίπου 20 λεπτά καθυστέρησης, το συγκρότημα τελικά εμφανίζεται για να καταχειροκροτηθεί από ένα ενθουσιώδες κοινό που δεν μπορεί να περιμένει να ακούσει το αγαπημένο και χαρακτηριστικά φεμινιστικό name dropping του “Hot Topic” ή να λυθεί στο χορό στο “Deceptacon”. Έχοντας σαν φόντο μερικά από τα ομορφότερα και πιο ζωηρά visuals ολόκληρης της διοργάνωσης, οι Kathleen Hanna, Johanna Fateman και JD Samson ανοίγουν την εμφάνισή τους με τα “The the Empty”, “TKO” και “FYR”, όμως η τύχη δεν βρίσκεται στο πλευρό τους. Βλέπετε, ο ήχος τους ήταν υπερβολικά χαμηλός, με το κοινό να κραυγάζει μάλιστα ώστε να λυθεί το ζήτημα.
Αναμονή για καλύτερες συνθήκες και το συγκρότημα συνεχίζει με τα αγαπημένα “My My Metrocard”, “What's Yr Take on Cassavetes” και “Viz” με το κοινό πια να το ζει για τα καλά, αλλά και να συγκινείται από τα mini speeches των Hanna και JD Samson για τη λεσβιακή ορατότητα, τη φεμινιστική χειραφέτηση και για το δικαίωμα όλων των θηλυκοτήτων στην ελευθερία επιλογής, οτιδήποτε κι αν αυτή αφορά– από το μήκος της φούστας τους, μέχρι την άμβλωση. Η ώρα όμως έχει περάσει πια για τα καλά και τελικά “Hot Topic” και “Deceptacon” θα μας μείνουν ως το μεγάλο απωθημένο του Primavera Sound 2023. Και αυτό γιατί απλά δεν γίνεται να χάσουμε ούτε ένα κομμάτι των headliners της βραδιάς, των Blur.
Έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση, οι πρόσφατα επανασυνδεδεμένοι Blur καταλαμβάνουν λοιπόν την κεντρική σκηνή του Primavera Sound λίγο μετά τις 02.00 τα ξημερώματα, με τουλάχιστον 40.000 κόσμου να περιμένουν με ενθουσιασμό για μια από τις συγκινητικότερες εμφανίσεις ολόκληρης της φετινής διοργάνωσης. “St. Charles Square”, “There's No Other Way” και “Popscene” ανοίγουν το set τους, ένα set με τις κομβικότερες στιγμές της δισκογραφίας της αγαπημένης μπάντας της Cool Britannia (OK, μαζί με τους Oasis), που όπως ήταν αναμενόμενο θα μάζευε και ολόκληρο τον Βρετανικής προέλευσης πληθυσμό που είχε επισκεφθεί το φεστιβάλ.
Με τον Damon Albarn σε απίστευτη φόρμα και με εμφανή όρεξη, οι νότες των “Tracy Jacks”, “Beetlebum”, “Coffee & TV” και “End of a Century” θα μας γυρνούσαν για τα καλά πίσω στα 90s, σε ένα setlist που ξεδιπλωνόταν με τον καλύτερο πιθανό τρόπο για να κορυφωθεί στις μεγαλύτερες επιτυχίες της δισκογραφίας τους και να δημιουργήσει πραγματική φρενίτιδα στο άκουσμα των κλασικών πια “Parklife”, “Girls & Boys” και “Song 2”. Η πραγματικά κορυφαία στιγμή, ωστόσο, ολόκληρης της εμφάνισης των Blur δεν θα ήταν άλλη από την ερμηνεία του “Tender” από το 13 του 1999, όταν και όλες οι φωνές των ανθρώπων στο Parc Del Fòrum θα ενώνονταν σε ένα ανατριχιαστικό sing along που όσοι είχαν την τύχη να βιώσουν, θα το θυμούνται μάλλον για πάντα. Το δε “Narcissist”, το ολοκαίνουριο single του συγκροτήματος από το επικείμενο The Ballad of Darren, θα ακουγόταν για πρώτη φορά επί ισπανικού εδάφους στη συνέχεια, για να δώσει πάσα για το glorious ending της εμφάνισής τους. “The Universal” λοιπόν για το τέλος, και σε αυτή τη φάση δεν γνωρίζουμε αν ο εμφανώς δακρυσμένος Damon Albarn είχε συγκινηθεί περισσότερο από εμάς. It certainly was our lucky day…
Σχεδόν δύο ώρες μετά και με μια δυσκολία στη συνειδητοποίηση όσων ζήσαμε την πρώτη μέρα του Primavera Sound, βρισκόμαστε στο Amazon Music stage για το σβήσιμο των ατμοσφαιρικών Darkside των Nicolás Jaar και Dave Harrington, που επέστρεψαν πρόσφατα δριμύτεροι. Γρήγορη στάση και στους εκρηκτικούς The Comet Is Coming στο Ron Brugal stage για μια τελευταία γεύση και λίγο πριν τις 05.00 παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Η επόμενη μέρα είναι άλλωστε μεγάλη.
Μείνετε συντονισμένοι στο Avopolis για τα αναλυτικά reviews και των τριών ημερών του Primavera Sound Festival 2023.
Διαβάστε επίσης: Primavera Sound 2023: η αυτοπεποίθηση των Confidence Man, το άστρο των Pet Shop Boys και το party έναρξης
