Για μερικές μπάντες καταλαβαίνεις πως έχουν ένα ξεχωριστό εκτόπισμα από την πρώτη στιγμή που πατούν το σανίδι. Το πυκνό και ανυπόμονο κοινό στο Temple το συνειδητοποίησε κατευθείαν με τους Birds In Row: χωρίς να αφήσουν δευτερόλεπτο να πάει χαμένο μας παρέσυραν κατηγορηματικά σε ένα ολόδικο τους κόσμο, παράγοντας έναν ήχο που δεν αντιστοιχεί σε μία τριάδα. Τα drums δεν έχαναν beat, το μπάσο ακολουθούσε παντού μετά μανίας και οι κιθάρες μέσα από τα δεκάδες πετάλια ακούγονταν σαν ένα σμήνος από έντομα που κατέφθανε απειλητικά από απόσταση.
Ο frontman του γκρουπ σταμάτησε 2-3 φορές την ροή του live για να δώσει δύο ενωτικές «ομιλίες», που έσταζαν από αγάπη, συμπαράσταση και ενότητα απέναντι σε έναν όλο και πιο επικίνδυνο κόσμο, και λειτουργούσαν ως θεατρικά διαλείμματα για να εκτιμηθεί μετά και να κοινωνηθεί ακόμη πιο απολαυστικά ο γεμάτος συναίσθημα θόρυβος τους.
Ως προς τη setilist, έπαιξαν κατά κύριο λόγο κομμάτια από το περσινό δίσκο τους Gris Klein, αλλά έκαναν και ένα μικρό πέρασμα από παλαιότερες, κορυφαίες τους στιγμές αφήνοντας τους πάντες ικανοποιημένους. Ειδικά στο άτυπο encore (που δεν κάνουν ποτέ συνήθως) στο οποίο έπαιξαν μετά από αρκετό καιρό live το πιο σπουδαίο τους κομμάτι, “You, Me & The Violence”. Ήταν ένα live που σε έβγαζε διαφορετικό από το Temple, σαν ο hardcore ήχος τους να φύσηξε ένα αεράκι ελπίδας σε έναν κόσμο που δε θα αλλάξει ποτέ. Αξίζει να σημειωθεί πως τη βραδιά άνοιξαν οι Blame Kandinsky που με τον εντυπωσιακό, metalcore ήχους άφησαν και το δικό τους ίχνος.
Blame Kandinsky
Birds in Row
Διαβάστε επίσης: Για τους Birds In Row η μόνη ελπίδα είναι οι άνθρωποι
