Γράφουν οι Άννα Γεωργάτου και Ναταλία Πετρίτη
Legendary Pink Dots: φιλοσοφία, χιούμορ, beats & παγανισμός
Σάββατο που θα μπορούσες να ήσουν Ελευσίνα, αλλά βρέθηκες στη Λιοσίων, γιατί πραγματικά αυτό ήταν το double bill της χρονιάς και δεν ήθελες να βρίσκεσαι πουθενά αλλού, παρά μόνο στο Gagarin. Εν αναμονή της κακοκαιρίας “Barbara” o Edward Ka-Spel ανέβηκε στη σκηνή 21:05 και ήδη από το πρώτο λεπτό ήταν ο Ka-Spel που ήξερες και θυμόσουν και ήθελες ξανά.
Κιθάρα και πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο κι ένας Edward θεατρικός, ευγενικός, πίσω από τα συνήθη σκούρα γυαλιά του, ηγετική μορφή των Legendary Pink Dots από το 1980, ο τύπος που ποτέ δεν θα βαρεθούμε και 13 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή του στην Ελλάδα και στα 69 του με άνεση στήνει ένα ενδιαφέρον setlist με τον ίδιο, όπως συνήθως, σε φωνή, στίχους και keybords, τον Randall Frazier σε synths και σε keys να αναλαμβάνει το 80% της μουσικής, τον Eric Drost στην κιθάρα και τον Joep Hendrikx στον ήχο.
Η cult μπάντα που αρχικά ονομαζόταν “One Day…” , αλλά τελικά άλλαξε το όνομά της με αφορμή τους ροζ λεκιέδες σε συγκεκριμένα πλήκτρα του πιάνου που χρησιμοποιούσαν στο στούντιο που ηχογραφούσαν, σχηματίστηκε το 1980 στην Αγγλία και μετακόμισε στην Ολλανδία λίγα χρόνια αργότερα όπου και παρέμεινε και κυκλοφόρησε πάνω από 40 άλμπουμ.
Δεν θυμάμαι αν τους βλέπω δεύτερη ή τρίτη φορά, αλλά η αίσθηση παραμένει η ίδια. Είναι σαν να είναι μια ομάδα παγανιστών ιερέων που γνωρίζουν τα σωστά ξόρκια, έχουν και το κατάλληλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και συνθέτουν ένα μαγικό διαστημικό ήχο. Σου δίνουν την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια μυστικιστική τελετή -κι όχι μια απλή συναυλία- γεμάτη συμβολισμούς, φιλοσοφία και σκοτεινό χιούμορ ανακατεμένα με ηλεκτρονικά beats. O Ka-Spel με τη συνήθη ριχτή φαρδιά ρόμπα-ζακέτα του και το μακρύ φουλάρι σε υπνωτίζει σαν σαμανιστής σε κάποια τελετή, αλάνθαστος στην έκφραση και την ένταση.
Δεν ξέρω πόση σημασία έχει να αναφερθούμε στο setlist της βραδιάς, αφού ακόμα κι αν είσαι φανατικός της μπάντας, στις συναυλίες τους μπορεί να ορκίζεσαι ότι ακούς κάτι για πρώτη φορά, αλλά να είναι κάτι παλιό και να σου έχει διαφύγει μέσα στα 40+ άλμπουμ. Ξεκάθαρη πρόθεση αυτή τη φορά, βέβαια, ήταν η παρουσίαση του τελευταίου τους άλμπουμ Museum Of Human Happiness, με σύντομες αναδρομές στο παρελθόν.
H συναυλία ξεκίνησε με industrial και avant-garde διάθεση και τα "Hands Face Space", "Cloudsurfer" και "Postcards From Home" αντίστοιχα, το ξεχωριστό "This is The Museum" κατά τη διάρκεια του οποίου o Ka-Spel είχε μια ατυχή πτώση, αλλά σηκώθηκε χαμογελαστός με αυτοσαρκαστική διάθεση κι απλώς ψιθύρισε "Feeling a little stupid, that’s all" -και τα τέσσερα από το τελευταίο τους άλμπουμ Museum Of Human Happiness-, ακολούθησε το "Junkyard" από Angel In The Detail του 2019, το "Cruel Brittania", το "Nightingale" που μας σημάδεψε και το "The Mouse that Ate The Shopping Mall" με τους ψυχεδελικούς στίχους, το cool spoken word "Rainbows Too?" από το Plutonium Blonde του 2008 με την ανάσα του Ka-Spell την εντυπωσιακή, το "Isis Veiled" του 1992 στο encore, μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, για να μας θυμίσει την αξέχαστη συνεργασία του Edward Ka-Spell και του cEvin Key των Skinny Puppy, στο ψυχεδελικό project The Tear Garden. Στο encore και το υπεραγαπημένο μου "Happy Birthday Mr President" από το Angel In The Detail του 2019 και το "The Grain Kings" από το 1991 για το κλείσιμο.
Η μουσική των Legendary Pink Dots είναι ένα μείγμα από ηλεκτρονική μουσική, psychedelic folk, experimental/avant-garde, post-punk, ambient, synthpop, jazz, noise, goth-rock, κλασική και ελάχιστη σημασία έχει στο τέλος της ημέρας να την ορίσουμε.
Cult και art-rock και rock and roll μαζί για εμένα προσωπικά και αφού υπάρχει φιλοσοφία και παγανισμός, όλα καλά. «Μουσείο της ανθρώπινης χαράς» και το σωστό ξεκίνημα για να ακολουθήσουν στη σκηνή οι And Also The Trees που πρέπει να δεις live για να καταλάβεις, και για τους οποίους θα σας τα πει αναλυτικά η Ναταλία Πετρίτη, εγώ μόνο να πω “Πόσο θεός αυτός ο ντράμερ!!!»
Ένα double bill πράγματι «βγαλμένο από τις πιο τρελές φαντασιώσεις των απανταχού μουσικόφιλων με νεοκυμματικές ανησυχίες» και, Death Disco, χρόνια πολλά και σε ευχαριστούμε!!
Άννα Γεωργάτου
And Also The Trees
Περιέργως διχασμένο μου φάνηκε το κοινό που συνέρρευσε το βράδυ του Σαββάτου στο πάντα φιλόξενο Gagarin 205: από τη μια εκείνοι κι εκείνες που βρέθηκαν στο venue για να ακούσουν τους ατμοσφαιρικούς βρετανο-ολλανδούς Legendary Pink Dots, στην πρώτη τους περιοδεία δίχως τον Philip Knight που συμμετείχε σε παραπάνω από 40 δίσκους της μέχρι τώρα πορεία τους, και από την άλλη οι die hard fans των θρυλικών And Also The Trees, έτοιμοι να γιορτάσουν παρέα με το συγκρότημα τις τέσσερις δεκαετίες μουσικής δημιουργίας που οι ίδιοι έχουν πια συμπληρώσει, με προσμονή για ακόμη ένα καταιγιστικό live επί αθηναϊκού εδάφους. Και αυτός ο αχρείαστος διχασμός που παρατηρήθηκε μετά από συζητήσεις στις οποίες συμμετείχα σε διάφορα πηγαδάκια γνωστών στη Λιοσίων, φάνηκε εν τέλει να καταρρέει μπροστά σε ένα double bill που θα θυμόμαστε για καιρό και που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού μιας γεμάτης δεκαετίας της Death Disco.
Για τους Legendary Pink Dots τα λέει πολύ καλά η Άννα Γεωργάτου πιο πάνω, που μας είχε ανακοινώσει την προσμονή της για τη συναυλία καιρό τώρα, οπότε σειρά μου να μεταφέρω το κλίμα της εμφάνισης των headliners της βραδιάς, που μόνο για το τυπικό της υπόθεσης προσφωνούνται ως τέτοιοι, μιας που μιλάμε για πραγματικά ισότιμες και ιδιαίτερα αγαπητές μπάντες.
Στις 23:00 ακριβώς και τηρώντας κατά γράμμα το timetable της συναυλίας, οι And Also The Trees προσγειώθηκαν στο stage του Gagarin παίζοντας τις πρώτες νότες του ολοκαίνουριου μα ήδη αγαπημένου “In A Bed In Yugoslavia” από το Bone Carver που μόλις πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε σπάζοντας την εξαετή σιγή τους, με το κοινό να τηρεί αυτή τη φορά σιγή σεβασμού προς το συγκρότημα και να υποδέχεται με ενδιαφέρον τους ήχους κλαρινέτου του πρόσφατου μέλους τους, Colin Ozanne. Την σκυτάλη θα έπαιρνε στη συνέχεια ακόμη ένα κομμάτι της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς, το “Beyond Action and Reaction”, με το βαρύτονο κιθαριστικό riff του να ξετυλίγει όσο περνούν τα δευτερόλεπτα τα πολλαπλά ηχητικά layers των μελωδιών στις οποίες οι Trees μας έχουν συνηθίσει, εμπνέοντας ήδη από νωρίς στο κοινό μια μυσταγωγικού τύπου συναυλία, με τα απαραίτητα ωστόσο ηχηρά highlights.
Με το “Your Guess”, που τόσο ατμοσφαιρικά είχαν ερμηνεύσει και πριν από πέντε χρόνια στη Death Disco, οι And Also The Trees θα μας γυρνούσαν στη συνέχεια στο παρελθόν, προσφέροντας την καλύτερη προοικονομία για το “Maps in Her Wrists and Arms” του εμβληματικού Virus Meadow από το 1986 και τον Simon Huw Jones να έχει πια βγάλει – όπως πάντα – το σακάκι του, μένοντας με την κλασική του εμφάνιση με λευκό πουκάμισο και γκρι γιλέκο.
“Shantell”, “Brother Fear”, “Bridges” και άλλες δουλειές του συγκροτήματος από το παρελθόν θα παντρεύονταν αρμονικά σε ένα ιδανικό setlist για τη βραδιά με νέα τους κομμάτια, όπως το “The Book Burners” και “The Seven Skies”, με ένα “Dialogue” από το The Klaxon του 1993 να δυναμιτίζει πραγματικά τις αντιδράσεις του κοινού που δεν μπορούσε ανά διαστήματα να διατηρήσει τις κραυγές ενθουσιασμού του.
“Scarlet Arch”, “So This Is Silence” και “Prince Rupert” ήταν τα κομμάτια που οι And Also The Trees επέλεξαν να ερμηνεύσουν σε ένα encore που θα ικανοποιούσε ακόμη και τους πιο απαιτητικούς του κοινού, για να βρεθούν τελικά στη σκηνή και για ένα δεύτερο encore με το “Slow Pulse Boy”, το βάθος και η ατμοσφαιρικότητα του οποίου θα δημιουργούσε πραγματικά ανατριχίλα σε όσες και όσους εξαιρετικά τυχερούς/-ές βρεθήκαμε το Σάββατο στο Gagarin.
Αν κάτι κρατώ από την εμφάνιση των And Also The Trees είναι ότι η μιάμιση ώρα που αυτή κράτησε θα μπορούσε με μεγάλη άνεση να είναι διπλάσια ή και τριπλάσια, με τον χρόνο να κυλά σαν νερό και το κοινό να ταξιδεύει νοητά στη βρετανική εξοχή που γέννησε τον ήχο του συγκροτήματος από το πρώτο κιόλας λεπτό που εκείνο βρέθηκε στη σκηνή της Λιοσίων. Και τι πιο ταιριαστό από το να φεύγεις από ένα τέτοιο live υπό βροχή…
Full Setlist:
In a Bed In Yugoslavia
Beyond Action and Reaction
Your Guess
Maps in Her Wrists and Arms
Shantell
The Book Burners
Brother Fear
Virus Meadow
Bridges
Dialogue
Wallpaper Dying
The Seven Skies
Missing
Rive Droite
Encore:
Scarlet Arch
So This Is Silence
Prince Rupert
Encore 2:
Slow Pulse Boy
Ναταλία Πετρίτη
