Δεν θεωρώ πως ήμουν ενθουσιασμένος στο άκουσμα της επιστροφής των Cult of Luna στη χώρα μας. Σίγουρα όχι τόσο όσο όταν μας επισκέφτηκαν παρέα με την Julie Christmas για να παίξουν ζωντανά ολόκληρο το Mariner album. Ο τελευταίος δίσκος τους, The Long Road North, δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα μετά από ένα μοναδικό σερί εξαιρετικών κυκλοφοριών. Και στο live αυτό ήταν φυσικό να συμπεριλάβουν πολλές από τις νέες συνθέσεις στην setlist της περιοδείας, όπως και συνέβη. Αυτό που δεν γνώριζα βέβαια, ήταν πως το σχήμα είχε ετοιμάσει για εμάς μια πραγματική ηχητική πανδαισία, ίσως τον καλύτερο ήχο που έχει ακουστεί μέσα στο Fuzz Club, γεγονός που μετέβαλε άρδην την διάθεση μου για τις επιλογές της setlist.
Τα δύο group που γέμισαν τα support slots ήταν ντόπια σε αντίθεση με την υπόλοιπη περιοδεία, όπου οι Caspian και οι Birds in Row φρόντισαν να ζεστάνουν το κοινό. Ευτυχώς για τους παρευρισκόμενους που βρέθηκαν στο club πριν τις 21.30, αμφότεροι οι Sevengill και οι Calyces κατάφεραν να παρουσιάσουν το υλικό τους με αρκετά καλό ήχο και απόδοση. Oι μεν πρώτοι έπαιξαν ολόκληρο το πρώτο τους album με τίτλο Atem (2019) το οποίο θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το post metal των Isis, Pelican κτλ, ενώ οι Calyces έπαιξαν σχεδόν ολόκληρο το εξαιρετικό Impulse to Soar (2020).
Sevengill
Sevengill
Sevengill
Ειδικά οι δεύτεροι, φαίνεται ότι είχαν την εμπειρία με το μέρος τους, με το κιθαριστικό δίδυμο Στεργίου-Γκόλφη να εκτελεί τέλεια τα πιο τεχνικά μέρη, ενώ το αγαπημένο Ego Dries Up the Ocean που έκλεισε το set ήταν και το highlight της εμφάνισης τους.
Calyces
Calyces
Calyces
Calyces
Η σάλα του Fuzz είχε γεμίσει για τους headliners, οι οποίοι χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησαν την ηχητική επίθεση τους στις 21.30 ακριβώς. Στα δύο drum sets κάθονται οι Thomas Hedlund και Magnus Líndberg και αυτό που επακολούθησε στο "Cold Burn", δύσκολα περιγράφεται με λόγια.
Ένα πελώριο ηχητικό τείχος έπεσε πάνω μας, με κάθε όργανο να ακούγεται αυτούσιο, σε ένα πραγματικό σεμινάριο ηχοληψίας. Ειδικότερα οι lead κιθάρες του Fredrik Kihlberg ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχουν ακουστεί στον συγκεκριμένο χώρο εδώ και πολλά χρόνια ή όσο θυμάμαι τέλοσπάντων. Τα υποκίτρινα φώτα σε συνδυασμό με τον ξηρό πάγο και την εφιαλτική μελωδία του Nightwalkers γέμισε “θειάφι” την σκηνή. Οι συνθέσεις από το The Long Road North ακούγονταν θεόρατες και το διπλό live drumming δημιουργούσε επιπλέον ένταση κάτι που οι στουντιακές εκτελέσεις δεν μετέφεραν με τον ίδιο τρόπο στον ακροατή. Το "The Silver Arc" ίσως ήταν η καλύτερη εκτέλεση της βραδιάς με το μακρόσυρτο κιθαριστικό solo να διαλύει τα πάντα.
Cult of Luna
Cult of Luna
Cult of Luna
Στο "I:The Weapon" από το θρυλικό Vertikal, ο Johannes Persson πήρε φωτιά και το κοινό ακολούθησε, με τα κεφάλια να πηγαίνουν πάνω κάτω σε απόλυτο συγχρονισμό. Η βραδιά είχε μια ονειρική εξέλιξη ακόμα και για τους πιο δύσπιστους (count me in) και οι πρώτες νότες από το δεκαπεντάλεπτο ατμοσφαιρικό έπος "Lights on the Hill" από το A Dawn to Fear (2019) ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενες. Το κομμάτι είναι από τις καλύτερες στιγμές ενός δίσκου που ακούσαμε πολύ την περίοδο της καραντίνας και ίσως έχει συνδεθεί με αρνητικά συναισθήματα.
Cult of Luna
Cult of Luna
Οι Cult of Luna δεν κάνουν encore, όμως θα θεωρήσουμε ως τέτοιο την αλληλουχία των "Dim" από το Somewhere Along the Highway album και του καλύτερου τραγουδιού του νέου album που ακούει στον τίτλο "Blood upon Stone", σε μια προσπάθεια σύνδεσης του παλιότερου στυλ τους με τον νέο. Ο Persson ανέβηκε στο μπροστινό κάγκελο και το κοινό τον αγκάλιασε. Η βραδιά ολοκληρώθηκε μέσα σε πλήρη αποθέωση για τους Σουηδούς. Μετά τους The Ocean απολαύσαμε ένα ακόμα σχήμα που γεννήθηκε και άκμασε στην Ευρώπη του σύγχρονου metal των ‘00s και πλέον βρίσκεται στο απόγειο του. Ελπίζουμε να μας επισκεφτούν και άλλοι εκπρόσωποι της σκηνής αυτής με την ίδια επιτυχία.
