Οι Νορβηγοί Maraton με μία έννοια συνδέονται με τους 22, οι οποίοι είχαν ανοίξει το προηγούμενο headline live των Leprous στην Αθήνα (δείτε εδώ), τόσο αισθητικά, όσο και λόγω της κοινής παρουσίας του παίδαρου τραγουδιστή Per Kristian Trollvik.
Μπούκαραν φουριόζοι και με το μείγμα ηλεκτρονικής ποπ, industrial και acid rock που χαρακτηρίζει τον ήχο τους κατάφεραν να μας κουνήσουν για τα καλά, παρότι σε αρκετούς πήρε λίγο χρόνο να εξοικειωθούν με το πρωτότυπο στυλ τους. Τόσο ο δυναμισμός τους, όσο και ο εξαιρετικά ευγενικός τρόπος με τον οποίον μας απευθύνονταν ανάμεσα στα τραγούδια, δημιούργησε ένα αγαπησιάρικο κλίμα. Ήταν συνολικά μια τέλεια αρχή, για μια ακόμα τελειότερη συνέχεια.
Setlist
Prime
Almost human
Seismic
Change of Skin
Mosaic
Altered State
Spectral Friends
Σε αντίθεση με τους πυραυλοκίνητους Νορβηγούς, η εμφάνιση των Γάλλων Klone, που ακολούθησαν, ήταν γεμάτη ατμοσφαιρικότητα και λυρισμό. Με φανερή την αυτοπεποίθηση λόγω του πολύ επιτυχημένου Le Grand Voyage (2019) και την εμπειρία από τη 15αετή παρουσία τους δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της σκηνής, η μπάντα στάθηκε με τη στόφα των κλασικών του χώρου.
Σημείο αναφοράς τους είναι ξεκάθαρα ο τραγουδιστής Yann Ligner, ο οποίος έχει την ικανότητα να σε καθηλώνει με την εκφραστικότητα και την αφηγηματικότητά του, μολονότι και οι υπόλοιποι –με προεξέχοντα τον πιτσιρίκο Martin Weill στα τύμπανα– δεν υστερούσαν ούτε στην εκτελεστική ικανότητα, ούτε στην επικοινωνία. Αν και οι πολύπλοκες και μακρές συνθέσεις τους δεν ήταν εύκολο να γίνουν πλήρως αντιληπτές με την πρώτη, οι Klone κατάφεραν να μεταδώσουν το καλλιτεχνικό τους στίγμα και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όσους δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν τους είχαμε προσέξει όσο θα έπρεπε.
Setlist
Yonder
Rocket Smoke
Breach
Sealed
Give Up the Rest
Immersion
Nebulous
Silver Gate
Για τους Leprous, το γεγονός ότι μιλάμε για την τρίτη συναυλιακή παρουσία τους στην Ελλάδα σε περίπου 18 μήνες, φτάνει ασφαλώς για να εξηγήσει την αγάπη και τη στήριξη του κοινού. Εντωμεταξύ, βέβαια, οι Νορβηγοί κυκλοφόρησαν το Pitfalls (2019), που παρά τα διθυραμβικά σχόλια τα οποία απέσπασε, ήταν αμφιλεγόμενος δίσκος για πολλούς από τους οπαδούς –οπότε η ανταπόκριση στη ζωντανή παρουσίασή του είχε έξτρα ενδιαφέρον. Ωστόσο, όποια και αν ήταν τα ερωτήματα που έθεσαν τα νέα δεδομένα, η απάντηση των Leprous επί σκηνής, στάθηκε εμφατική: μιλάμε για εμφάνιση «Σοκ και Δέος»!
Μία ανάσα του Einar Solberg αρκούσε για να πάρει μπρος το φουλαρισμένο Fuzz και να τον ακολουθήσει σαν υπνωτισμένη χορωδία στα νωχελικά βήματα του “Below” και του “I Lose Hope”, μέχρι να έρθει το “Stuck” και να ανεβάσει την ηχητική και συναισθηματική φόρτιση για τα καλά. Από εκεί και πέρα τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την επέλαση των Νορβηγών, οι οποίοι άλλοτε με χιτάρες σαν το “From The Flame” και άλλοτε με τα καταθλιπτικά ambient ηχοτόπια που βρίσκονται διάσπαρτα στο Pitfalls μας εγκλώβιζαν σταδιακά στη δυστοπία τους, για να μας οδηγήσουν μέσα από μοναδικά στιγμιότυπα σε ένα ονειρικό φινάλε.
Σε κάθε τραγούδι στηνόταν στη σκηνή κι ένα ξεχωριστό δρώμενο, με τους μουσικούς να εναλλάσσονται στα όργανα ανάλογα με τις ενορχηστρωτικές ανάγκες, τον Solberg να ξεσπάει με δυσαρμονικές κινήσεις που υπογράμμιζαν τη βιωματική του σχέση με τους στίχους, τον επιβλητικό Raphael Weinroth να εμφανίζεται στο κέντρο για να δώσει με το τσέλο του επιπλέον δραματικότητα και τον κορυφαίο Baard Kolstad να παραδίνει σεμινάρια τεχνικού drumming.
Η επιλογή της δυάδας “Distant Bells” και “The Sky Is Red” αντί κάποιου εμπορικότερου και πιο επικοινωνιακού τραγουδιού στο κλείσιμο, ήταν σίγουρα μια αξιοσέβαστη δήλωση πίστης της μπάντας στη νέα κατεύθυνσή της. Ταυτόχρονα, όμως, υπήρξε και μια αποκαλυπτική διαδικασία για το κοινό, καθώς το ζωντανό χτίσιμο αυτών των πολύπλοκων συνθέσεων –με τη μέγιστη επιμέλεια και ακρίβεια– αποτυπώθηκε ως σαφώς ανώτερο από την οποία εμπειρία μπορεί να σου προσφέρει η ηχογραφημένη ακρόασή τους. Κι όταν αυτά αποτελούν το επιστέγασμα μιας τέτοιας λαμπρής εμφάνισης, ποιος μπορεί να αδικήσει τον κόσμο, που αρνιόταν να φύγει και ζητούσε επιτακτικά «κι άλλο», με ένα καθολικό, παρατεταμένο μπιζάρισμα;
Δεύτερο encore, λοιπόν, για πρώτη φορά σε αυτήν την περιοδεία των Leprous, με το “Slave” να καταναλώνει τα τελευταία συναισθηματικά αποθέματά μας και τα μέλη της μπάντας να μοιράζουν απλόχερα όσα χαμόγελα και ευχαριστίες δεν είχαν μοιράσει σε όλες τις προηγούμενες συναυλίες τους εδώ. Μιλάμε για χαρές που έφτασαν μέχρι του σημείου ο Kolstad να κάνει stage diving στις πρώτες σειρές και τον Einar Solberg να αυτοσαρκάζεται για μια επική τούμπα στο κενό που είχε ρίξει και ο ίδιος νωρίτερα.
Οι Leprous υπερασπίστηκαν θριαμβευτικά το νέο τους καλλιτεχνικό τους όραμα και μας άνοιξαν την όρεξη για όσα ακόμα σημαντικότερα μπορούν να δημιουργήσουν στο μέλλον. Είναι ίσως η μεγαλύτερη μπάντα του καιρού μας στον προοδευτικό ήχο και είμαστε πολύ τυχεροί που τους ζούμε και από κοντά, τώρα που γράφουν τις πιο λαμπρές σελίδες τους.
Setlist
Below
I Lose Hope
Stuck
The Valley
The flood
From the Flame
Observe the Train
Alleviate
The Cloak
Distant Bells
1st encore
The price
The sky is red
2nd encore
Slave
{youtube}24K9PLj_dzQ{/youtube}
