Ως μια τέτοια άχαστη στιγμή διαφημίστηκε και η live performance του φημισμένου παραγωγού Andy Stott στα φετινά St. Paul's Sessions και εν μέρει ίσως δίκαια. Το ορκισμένο αθηναϊκό κοινό της techno σκηνής, αλλά και μπόλικοι αγνοί εραστές της μουσικής απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται, μαζεύτηκαν λοιπόν το βράδυ της Παρασκευής σε μια γωνιά του περιστυλίου του Ζαππείου, για να απολαύσουν την αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής σκηνής του Μάντσεστερ.
To set των Demdike Stare ήταν γεμάτο από αντιπροσωπευτικές στιγμές της αισίως δεκαετούς πορείας τους στα βρετανικά clubs και της άσκησής τους στους παγκόσμιους χάρτες της πειραματικής electronica. Η πρόσφατη κυκλοφορία τους Passion ήταν φυσικό αποκορύφωμα αυτών, ανανεώνοντας χορταστικά τα αισθήματα κοινού και κριτικών για τα πρόσωπα και τη μουσική τους περίπτωση. Παρ' όλη όμως τη δυναμική των κομματιών και των samples που επέλεξαν και απέδωσαν ικανοποιητικά, οι Sean Canty & Miles Whittaker δεν κατόρθωσαν ούτε να συναρπάσουν, ούτε να παρασύρουν στο Ζάππειο. Αντιθέτως, υπέπεσαν σε αχρείαστες αρρυθμίες, τις οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει.
Ο Andy Stott, από την άλλη, παρέμεινε απόλυτα συγκεντρωμένος πάνω από το λάπτοπ του, διατηρώντας άθραυστο τον μαγικό κύκλο της σπουδαίας μουσικής του. Ξεκινώντας από το πρόσφατο EP Ιt Should Be Us και καταλήγοντας σε ατόφιες χορευτικές στιγμές που σήκωσαν στον αέρα το κοινό, μετέτρεψε για λίγη ώρα την κοινή αίθουσα του Ζαππείου σε speakeasy techno club, με τους τοίχους και τους φεγγίτες να δοκιμάζουν τις αντοχές τους απέναντι στα ντεσιμπέλ που ξεχύνονταν από τον εξοπλισμό του.
Όσο κι αν μια επίκυψη διαρκείας πάνω από υπολογιστή και λοιπά μουσικά εξαρτήματα ήταν –και παραμένει– αρκετά δύσκολο να χωρέσει στον ορισμό του «ζωντανού», ο Andy Stott είναι μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, από αυτά που αξίζει κανείς να ξεφυλλίζει από κοντά όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Το φετινό επανιδείν με τους συντοπίτες και «συμπαίκτες» του στην club σκηνή του Μάντσεστερ (αλλά και στο label της Modern Love) Demdike Stare ήχησε σίγουρα περισσότερο σαν ένα unplugged club event, παρά σαν μια live performance. Κάτι πάντως που δεν το έκανε λιγότερο ωραίο. Για μερικούς μάλιστα νυχτόβιους χορευτές ίσως να ήταν και ακριβώς εκείνο που έψαχναν να ακούσουν το βράδυ που κάποιοι διαλέγουν για να γιορτάσουν τον έρωτα και κάποιοι άλλοι να τον απαξιώσουν.
{youtube}R3pbN3CpU4M{/youtube}
