The Stranglers στο Fuzz (13/12/2019)

Τελευταία φορά που είχα δει τους Stranglers ήταν στον ίδιο χώρο, πίστευα όμως ότι θα είναι και η τελευταία, καθότι μου είχαν αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα, όπως είχε συμβεί και με τον Billy Idol παλιότερα: σε φάση «ε, και;». Μια τέτοια ανάμνηση είχα, φτάνοντας έτσι πολύ προκατειλημμένος στο Fuzz το βράδυ της Παρασκευής. Ομολογώ, όμως, ότι με ξάφνιασαν ευχάριστα.

Δεν ξέρω αν είναι τα χρόνια που περνάνε και όλα μοιάζουν αλλιώς. Δεν ξέρω αν είναι οι εποχές που αλλάζουν, δεν ξέρω αν επειδή σήμερα οι μόδες στο ευρύ φάσμα του ροκ βρίσκονται πλέον στο stoner, στο χιπ χοπ ή σε δήθεν underground μουσικές και σε μέτριες αναβιώσεις. Πάντως είμαι πολύ λίγος για να αρνηθώ ότι οι Stranglers αποτελούν τεράστια αξία στη μεγάλη εικόνα του punk rock, αυτή δηλαδή που εμπλουτίστηκε στη δεκαετία του 1980 με στοιχεία από το new wave, το art rock, τη gothic αισθητική, ακόμα και από την pop. Μιλάμε άλλωστε για το συγκρότημα που στα τέλη των 1970s αναφέρθηκε από κάποιους σαν «η καλύτερη μπάντα στον κόσμο», μετρώντας 2 πλατινένιους και 6 χρυσούς δίσκους, 12 τραγούδια στο βρετανικό top-20 και μια σταδιοδρομία που πλέον έχει συμπληρώσει τις 4 δεκαετίες.

Πολύς κόσμος στο Fuzz, ένα τσακ πριν το sold-out, ετερόκλητος μάλιστα κόσμος, κατά βάση πρόσωπα που δεν είχα ξαναπετύχει σε live των Stranglers. Από την άλλη, δεκάδες γνώριμες φάτσες απ' όσους τους έχουν δει και ξαναδεί παλιότερα απουσίαζαν, νιώθοντας ίσως ότι «φτάνει». Οι περισσότεροι έδιναν την εντύπωση ότι ανήκουν στο πλήθος εκείνο που συνήθως πάει στα Rockwave Festival και στα μεγάλα rock ονόματα, δίχως να κάνει φασαρία. Μεγάλος απών, επομένως, το κοινό του punk και new wave. Ίσως οι πολλές συναυλίες να μας έχουν πλέον ξεφραγκιάσει, όσους αγαπάμε αυτήν τη μουσική.

Ενώ όμως όλα τα παραπάνω δείχνουν απολύτως κατανοητά, αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί τις προηγούμενες φορές που είχα δει τους Stranglers έβγαζαν μια έντονη hard rock αίσθηση, ενώ την Παρασκευή έπαιξαν σαν το 1980s punk/new wave σχήμα που γνωρίζουμε. Δεν ξέρω αν άλλαξαν πλεύση στο μεταξύ, αν έφταιγε ο ήχος ή αν ήταν απλά η δικιά μου αίσθηση. Καμιά φορά έχουμε και φαντασία, αλλά πραγματικά ο ήχος στο Fuzz μου έφτιαξε τη διάθεση ήδη από το πρώτο χτύπημα του μπασοτύμπανου στο εναρκτήριο "Duchess". Ξέχασα λοιπόν τα πάντα και μπήκα στη μαγική σκουριά που υπάρχει πίσω από τους Stranglers.

Αν και έχουν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ από το 2012, ο επαγγελματισμός των Stranglers, η τεράστια μουσική τους ικανότητα, το δυνατό και αψεγάδιαστο δέσιμό τους επί σκηνής και φυσικά τα σπουδαία και ιστορικά τραγούδια που έχουν στη βαλίτσα τους και μεγάλωσαν ήδη κάμποσες γενιές, έφταναν και περίσσευαν. Η παρουσία του Jean-Jacques Burnel και του Baz Warne ακτινοβολούσε την αντιδραστική και χιουμοριστική τους ιδιοσυγκρασία, ο Dave Greenfield ήταν εξαιρετικός, το ίδιο και τα τύμπανα ενός πιτσιρικά ονόματι Jim Macaulay, ο οποίος έδωσε ρέστα. Ένα πραγματικά σπουδαίο σόου, μια παράσταση ικανή να χαράξει μνήμες στην παρέα στις πρώτες σειρές με την 15άχρονη που αντάλλασσε κουβέντες με τον Warne. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο, πάντα.

Η συναυλία κράτησε περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, με τους Stranglers να έχουν σταθερή απόδοση μέχρι και το encore, βγάζοντας το «συναίσθημα» που έπρεπε. Αν έκλεινες δηλαδή τα μάτια, βρισκόσουν στη Βρετανία των 1980s. Όσο για μένα, είχα μείνει καρφωμένος στο μπάσο του Burnel καθ' όλη τη διάρκεια –πραγματικά δεν ξέρω αν έχω ακούσει καλύτερο punk μπάσο, ζωντανά. Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν από εκεί. Μεγάλο λοιπόν respect και αποθέωση στο "No More Heroes", από ένα πλήθος που εμφανώς κατευχαριστήθηκε τη βραδιά στο Fuzz. Έστω και χωρίς τσιγάρο, γιατί όλα είναι μια ιδέα. Αλλά και οι Stranglers, επίσης.

To setlist της βραδιάς:

Duchess
Norfolk Coast
I've Been Wild
(Get a) Grip (on Yourself)
Time To Die
No Mercy
Nice 'n' Sleazy
The Raven
5 Minutes
Unbroken
Golden Brown
Always the Sun
Midnight Summer Dream
Nuclear Device
Peaches
Toiler on the Sea
15 Steps
Walk On By (Dionne Warwick cover)
Something Better Change
Relentless
Hanging Around
Tank

encore:

Go Buddy Go
No More Heroes

{youtube}14neZRjesHY{/youtube}