Μια πραγματική διαφήμιση για τα events ηλεκτρονικής μουσικής στην Αθήνα ήταν η εμφάνιση του Com Truise στο Ρομάντσο. Αυτό που χάρισε στο κοινό ήταν ένα υπερ-πλήρες set, που μάλιστα διέθετε την ανανεωτική πνοή των δυνατών και πολύ κινητικών synths, τα οποία οι καλοί DJs ξέρουν να χειρίζονται με εξυπνάδα, με μαεστρία και με «πνεύμα δρόμου».
Την ατμόσφαιρα ζέστανε ο Roundh0use, με εξαιρετικό τρόπο. Γνώριζε πότε να απαιτήσει την προσοχή του κόσμου, πότε να δώσει ρυθμό, πότε να υπονομεύσει το set με χιούμορ, πότε να παίξει με το στυλιστικό του ύφος, αλλά και πότε να δώσει φουλ ένταση. Ευτυχώς η σκυτάλη ανάμεσα στους δύο μουσικούς πέρασε σχεδόν αυτόματα, χωρίς χρονικό κενό· κι έτσι δεν «μούδιασε» ούτε στιγμή η καλή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στο Ρομάντσο.
Ο Seth Haley –ο οποίος βρίσκεται πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Com Truise– είχε ξεχωριστή και άκρως επαγγελματική παρουσία στον κατάμεστο χώρο. Άφηνε π.χ. κενά ανάμεσα στα κομμάτια, καθώς τα αντιλαμβάνεται σαν ξεχωριστές ενότητες· ο δε περφεξιονισμός του φαίνονταν στον τρόπο με τον οποίον υπηρετούσε τη μουσική του. Φυσικά πρόκειται για έναν «συνθέτη», που θέλει να βουτήξει βουλιμικά στον ηχητικό πολιτισμό της δεκαετίας του 1980. Απολαμβάνει λοιπόν φανερά τις vintage μελωδίες που παίζει και αισθάνεται περήφανα σκλάβος των καλοτεχνίτικων synth της ηλεκτρονικής φουρνιάς των πρώιμων 1980s.
Το πιο αξιοσημείωτο στοιχείο της live εμφάνισης του Com Truise στην Αθήνα ήταν ο τρόπος με τον οποίον κάνει τα μουσικά του αναπτύγματα να μην κουράζουν ποτέ, εξαιτίας επαναληπτικότητας. Τα διαστημικά του synths ακούγονται σαν ένα διαρκές, ατμοσφαιρικό fade-in. Επιπλέον τα τραγούδια του δεν καμώνονται τα σπουδαία: όταν πέφτουν τα δυνατά beats, δεν καπελώνουν τα πάντα, σαν αυτάρεσκες σφήνες.
Ωστόσο, το επίσης σημαντικό στην περίπτωση του Com Truise είναι ότι πρόκειται για ταπεινό performer, χωρίς τη μανία του crowd master με υψωμένο το χέρι, που έχει γίνει πια μια εικόνα ψύχωσης για τους σύγχρονούς του. Προτιμάει να παρουσιάζει ολοκληρωμένα «τραγούδια». Υπάρχει βέβαια και μια μελαγχολία στη μουσική του. Η synthwave ατμόσφαιρα και τα μινιμαλιστικά, ρομποτικά sci-fi visuals πίσω του, επικοινωνούσαν την αίσθηση πως οι κλασικοί ήχοι της πρώιμης electronica δεν πρέπει να φαίνονται απαρχαιωμένοι και ξεπερασμένοι σε μια νέα γενιά, η οποία τρέχει ασθμαίνοντας να προλάβει τις εξελίξεις της ψηφιακής τεχνολογίας.
Αυτός ο chillwave ηχητικός τάπητας που φτιάχτηκε για διαστημικά glo-fi ταξίδια, αποτελεί ευπρόσδεκτη καλλιτεχνική δήλωση, ειδικά σε μια εποχή που η electronica, προκειμένου να ξεμυτίσει στον ωκεανό του ιντερνετικού ανταγωνισμού, αναγκάζεται να τσιτώσει τα γκάζια, ώστε να λιώσει τα ηχεία. Όσο για τις μελωδίες του Seth Haley, δεν χρειάζεσαι καν αλκοόλ ή «ωραίο κόσμο» για να αφεθείς στο μυστήριό τους. Ας ξανάρθει σύντομα στη χώρα μας και ας παίζει μουσική μέχρι το ξημέρωμα.
{youtube}VcvJzRCc9ro{/youtube}
