Ιδανικός χώρος ήταν το Temple το βράδυ της Παρασκευής για τον πανύψηλο Ολλανδό με τα μαύρα ρούχα και τα μακριά μαλλιά τον οποίον μας σύστησε –δίνοντας τις ευλογίες του– ο Jim Jarmusch, αναθέτοντάς του τα soundtracks σε 2 από τις ταινίες του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, καθώς κατά τις 22:00 εμφανίστηκε, ενώπιον λιγοστού κόσμου, η συνθέτρια και τραγουδίστρια Έλενα Μαλάμου, παρέα μονάχα με την κιθάρα της. Παρά ταύτα, η επί σκηνής παρουσία της στάθηκε εντυπωσιακή καθώς μας παρουσίαζε κομμάτια από τον πρώτο της δίσκο, κινούμενα σε ένα όμορφο μείγμα folk/country με rock επιρροές. Διασκεύασε επίσης πολύ όμορφα το "The Sound Of Silence" των Simon & Garfunkel, αλλά και το "Diamonds & Rust" της Joan Baez. Κρατώντας καθόλη τη διάρκεια του set μια γλυκιά επαφή με το κοινό, αποχώρησε καταχειροκροτούμενη.
Αμέσως μετά, είδαμε μια εξέδρα να στήνεται στη σκηνή και μια καρέκλα να τοποθετείται επάνω της, προορισμένη για τον πρωταγωνιστή της βραδιάς και την one-man band εμφάνισή του. Τα φώτα του Temple, οι καπνοί, αλλά και η θήκη του 24χορδου λαούτου που έμεινε ανοιχτή δίπλα του, δημιούργησαν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα γύρω από τη φυσική παρουσία του Jozef Van Wissem, ο οποίος άρχισε να ξεδιπλώνει μια μουσική με μεσαιωνικούς απόηχους και σύγχρονες, πειραματικές απολήξεις.
Η συναυλία ξεκίνησε με το "How You Must Leave" από το άλμπουμ του 2018 We Adore You, You Have No Name –για το οποίο και περιοδεύει ο Δανός, παρότι ήδη έβγαλε κι άλλον δίσκο, παρέα ξανά με τον Jim Jarmusch. Οι ευκίνητες άκρες των δακτύλων του γέμισαν το Temple με έναν ήχο δύσκολο αλλά μαγικό, καλώντας μας σε μια μινιμαλιστική γιορτή, όπου όμως έπρεπε να κρατηθούμε επί 1 ώρα μονάχα από ένα λαούτο. Σαν να ήταν το μοναδικό μέσον για την επιβίωση του μυαλού, της ψυχής, μα και της φαντασίας μας.
Ο Van Wissem δεν στάθηκε πάντως μόνο στο περσινό του άλμπουμ: απλώθηκε και στο When Shall This Bright Day Begin του 2016 για τα "Ruins" και "Detachment", ενώ έπαιξε και το "The Mystery Of Heaven" από τον ομότιτλο δίσκο που έκανε με τον Jarmusch (2012), ξετυλίγοντας όλο εκείνο το μυστήριο που διέκρινε στη μουσική του ο αγαπημένος σκηνοθέτης.
Η setlist περιέλαβε επίσης το "Apology", καθώς και τα "Temple Dance Of The Soul", "Once More With Feeling", "Love Destroys All Evil" και "Continuation Of The Last Judgement" –ένα ακόμα στιγμιότυπο συνεργασίας με τον Jarmusch. Ο Ολλανδός ανέλαβε τα φωνητικά στο "The Day Is Coming", προσφέροντας μια υπέροχη εκτέλεση, ξαναγύρισε για λίγο στον περσινό του δίσκο για το "Beyond The Brook Of Blood The Rain Is Fire" και τελείωσε τη συναυλία με το "Let Us Come Before His Presence Ιn His Hands Are All the Corners", από το Nobody Living Can Ever Make Me Turn Back του 2017.
Κάθε κομμάτι έδειχνε να ξεκινά με τον ίδιο, πανομοιότυπο τρόπο. Όμως οι δρόμοι που έπαιρναν στη συνέχεια απέδειξαν ότι είχαμε ενώπιόν μας έναν μουσικό ο οποίος ήξερε πολύ καλά τι έκανε, αξιοποιώντας στο έπακρο και τον ιδιαίτερο ήχο του λαούτου, όσο και τη φύση των κυκλικών μοτίβων που προτιμούσε για την εξέλιξη των συνθέσεών του. Το δε πρόσωπο του Van Wissem, ενώ παρέμεινε φαινομενικά ανέκφραστο καθόλη τη βραδιά, ήταν τελικά εκφραστικότατο, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο σε μια συναυλία με σκοτεινή και υπνωτιστική διάθεση.
{youtube}b56S7h41ygc{/youtube}
