«We’re gonna keep this fire up» ήταν η πρώτη φράση του Ives Irie των Delinquent Habits, το βράδυ της Παρασκευής. Και ο λόγος του επισφραγίστηκε από ένα πραγματικά άψογο live, με το καλιφορνέζικο χιπ χοπ να δίνει ηχηρότατο «παρών» στο sold-out Temple.
Δεδομένου ότι το ελληνικό κοινό θρέφει πολυετή συμπάθεια για το latin χιπ χοπ γενικότερα –και το εν λόγω τρίο, ειδικότερα– θα μπορούσε να προβλέψει κανείς το αδιαχώρητο που θα γινόταν στο Temple. Παρόλα αυτά, αξίζει πριν από οτιδήποτε να δοθούν τα εύσημα στη διοργάνωση, η οποία, στεκόμενη στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρίθηκε με γρήγορα αντανακλαστικά στην είσοδο του κόσμου, που από τις 21:15 γέμισε το πεζοδρόμιο κατά μήκος της Ιάκχου. Υπήρξαν επίσης όλες οι απαραίτητες προβλέψεις για σωστό εξαερισμό και πολύ καλό ήχο, ακόμα και για τη γαλαρία· «τεχνικές» λεπτομέρειες, που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητες.
Ο ΙΖΩ και Οι Άλλοι, από την εγχώρια οικογένεια της Mind The Rap, ανέλαβαν τα προκαταρκτικά beats, με κομμάτια όπως το "Ευλόγησον" (από τη νέα δουλειά του ΙΖΩ, η οποία αναμένεται μέσα στον χειμώνα) και το "Abrah Katabrah" από τη συνεργασία του με τους Άλλους το 2016. Παρέμειναν στη σκηνή για περίπου 45 λεπτά, ο κόσμος όμως μάλλον ανυπομονούσε για το «κυρίως πιάτο», ανταποκρινόμενος τυπικά και σχεδόν μηχανικά στα καλέσματά τους. Γεγονός ωστόσο που δεν τους πτόησε καθόλου.
Γύρω στις 22:30 δόθηκε εναρκτήριο σήμα από τα βαριά beats του DJ Invincible, τα οποία θα έδιναν τον ρυθμό ακούραστα και άκαμπτα για τις επόμενες (σχεδόν) 2 ώρες, με τη γενναιόδωρη διάρκεια του live να αποδεικνύεται ένα ακόμη bonus για τη φετινή εμφάνιση των Delinquent Habits στην Αθήνα. Στο παιχνίδι μπήκε σύντομα ο Kemo The Blaxican και στη συνέχεια ο Ives Irie, ολοκληρώνοντας έτσι την καλιφορνέζικη τριάδα, η οποία ήρθε να τιμήσει το old school χιπ χοπ στο κέντρο της Αθήνας με περίσσια ζωηράδα. Και μάλιστα όχι μόνο μέσα από τη δική της 20ετή δισκογραφία, μα και από άλλες μουσικές αναφορές στην περίφημη Δυτική Ακτή –ένα στοιχείο κοινότητας και διακειμενικότητας που δυστυχώς πολλά live αντιμετωπίζουν στερεοτυπικά.
Οι Delinquent Habits παρουσίασαν λοιπόν ένα γεροδεμένο πρόγραμμα, με κομμάτια από τη νεότερη δισκογραφία τους, αλλά και με τα πρώτα singles, εκείνα που εκτίναξαν το latin χιπ χοπ στην κορυφή των παγκόσμιων charts. Και το σημειωτέο είναι ότι ο κόσμος ακολουθούσε πιστά κάθε ελιγμό των Καλιφορνέζων στο Temple, καθ' όλο το φάσμα του οδοιπορικού τους, τραγουδώντας και χορεύοντας με τον ίδιο ενθουσιασμό το "La Voz" και το "70’s Flow" από το It Could Be Round Two (2017), το "La Chinga" από τα σόλο χρόνια του Kemo (2011), το "Return Οf Τhe Tres" και το "Feel Good" από το Merry-Go-Round (2000), και φυσικά το "Tres Delinquentes" (1996).
Πέρα όμως από τα «χατίρια», το παραδοσιακό στα πλαίσια της χιπ χοπ κουτλούρας freestyle και τα ορχηστρικά διαλείμματα για ...τεκίλα, οι Delinquent Habits έχουν ομολογουμένως και μία πολύ δυνατή και άμεση επικοινωνιακή ενέργεια. Ακόμα κι αν οι γλώσσες και οι καθημερινότητες χωρίζονται από έναν Ατλαντικό, έχτισαν ένα δυνατό αίσθημα «συνανήκειν», το οποίο δεν αποδιδόταν τόσο στην καλλιτεχνική δεινότητα της performance τους, όσο σε ένα ντόμπρο «γούστο» για το χιπ χοπ, το οποίο μοιράζονταν όλοι στο Temple, πάνω και κάτω από τη σκηνή. Κι αυτό το αίσθημα μόνο κορυφωνόταν, μέχρι και το τελευταίο λεπτό.
Για την ακρίβεια, η ατμόσφαιρα εκτροχιάστηκε όταν περίπου μισή ώρα πριν το τέλος ακούστηκε (προς έκπληξη όλων) το “Hiphop” του Dead Prez και έπειτα έπεσε η προειδοποίηση «Let’s take it back to the oldschool», για να σηκωθούν χέρια και κουκούλες στον αέρα. Και έτσι, οι Delinquent Habits έπιασαν το νήμα από την τελευταία τους επιτυχία “California”, για να το φτάσουν μέχρι το “Insane In The Brain” των Cypress Hill και το “Jump Around” των House Οf Pain· κλείνοντας την περίφημη «επιστροφή των τριών» στην Ελλάδα, που άφησε τους Αθηναίους μόνο με την καλύτερη των διαθέσεων.
{youtube}Pw62KK5J6-U{/youtube}
