Εφτά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα με πλήρες line-up, και δύο έπειτα από όταν έπαιξαν εδώ με ηλεκτρονικό set, οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Diorama επέστρεψαν στη Death Disco, αυτή τη φορά με το πλήρες πρόγραμμα: ξεκινώντας από την προβολή εκφραστικών visuals και φτάνοντας έως τη συμπλήρωση του οργανικού ρόλου της κιθάρας και των τυμπάνων, τα στοιχεία που προσέθεσαν ήσαν άκρως διαδραστικά στη σμίλευση ενός εντεινόμενου, συναυλιακού vibe.
Το κλίμα ήταν ήδη τεταμένο από οπαδική ανυπομονησία μόλις άνοιξαν οι παχιές, βελούδινες κουρτίνες, αποκαλύπτοντας την τετραμελή σύνθεση στις προκαθορισμένες της θέσεις. O Markus "Marquess" Halter έμοιαζε ακλόνητος στον τομέα των τύμπανων, τη στιγμή που o Sash Fiddler είχε αναλάβει τον έγχορδο ρόλο της κιθάρας, με τους Felix Marc & Torben Wendt να μοιράζονται τα πλήκτρα και τα γνώριμα, υποδόρια φωνητικά. Ο Wendt, ειδικότερα, διάβαινε διαρκώς τη μικρή σκηνή της Death Disco, άλλοτε στητός στον ρόλο ενός επιβλητικού frontman κι άλλοτε καθήμενος, για να εκπληρώσει από την πλευρά του τον διπλό ρόλο που έφεραν τα πλήκτρα.
Μέσα σε όλα αυτά, διττό ρόλο έμελλε να διαδραματίσει και η ίδια η χημεία της μπάντας. Διότι οι Diorama αποκάλυψαν σωρεία στρωμάτων και διαφορετικών συναισθημάτων πάνω στα οποία βασίστηκαν για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Όντας άκρατα συναισθηματικοί, αλλά και αναμφίβολα χορευτικοί, κάθε κομμάτι που έπαιξαν εξυπηρέτησε μια διαστελλόμενη συγκινησιακή κλιμάκωση. Ωστόσο, από τη στιγμή που τα υπόλοιπα μέλη έμειναν καθηλωμένα στις θέσεις τους, ο ρόλος της σκηνικής υποστήριξης άνηκε αποκλειστικά στον Torben Wendt: έναν αεικίνητο performer, ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να παροτρύνει τον κόσμο για την ενεργή, έμπρακτη συμμετοχή του.
Από εκεί και πέρα θα μπορούσαμε να επιλέξουμε αρκετά highlights. Τα "Defcon", "Child Οf Entertainment" και "Why" εντυπωσίασαν, αλλά ήταν οι σποραδικές κραυγές στο "E Minor", το μαζικό sing-along στο "Advance", όπως και τα ρυθμικά παλαμάκια στο "Synthesize Me" που έμειναν περισσότερο νωπά στη μνήμη. Όλα αυτά, μάλιστα, μέσα σε ένα set το οποίο ξεπέρασε τη διάρκεια των 2 ωρών, καθώς η ζωτικότητα του κοινού απεδείχθη κομβική στο να παρακινεί τη μπάντα να αποδώσει από ένα επιπλέον τραγούδι. Φαίνεται ότι, παρά το θερμό κλίμα του καλοκαιριού, κάθε μέλος των Diorama απόλαυσε τον χρόνο του επί σκηνής, ακριβώς όσο και οι τάξεις των προσφιλών παρευρισκομένων.
Την ουσιωδέστερη έκπληξη επιφύλασσε ωστόσο ο εορτασμός των γενεθλίων του Halter –και δη καταμεσής μιας ατμόσφαιρας καθόλα οικογενειακής. Αφού κατέβηκε στις πρώτες σειρές του κοινού, κάθε εναπομείναν μέλος άλλαξε όργανο ώστε να εκτελεστεί υποτυπωδώς το γνώριμο γενέθλιο τραγούδι προς τιμήν του. Ο ίδιος φάνηκε ιδιαίτερα συγκινημένος μόλις (ακολούθως) δόθηκε το μικρόφωνο προς την πλευρά του: δυσκολευόταν να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση.
Εν κατακλείδι, η φετινή επίσκεψη των Diorama ήταν μια χαρακτηριστική «night to remember» περίσταση –τόσο χάρη στη θετική ενέργεια των μελών, όσο και στη διαδραστικά λαλίστατη παρουσία του «πολύ» Torben Wendt. Στάθηκε καταλυτικός στο να σπάσει ο πάγος μεταξύ μπάντας και ακροατηρίου, χάρη στη σμίλευση μιας απαράμιλλης οικειότητας στην οποία βασίστηκαν οι κορωνιαίες στιγμές του set. Φυσικό δε φαντάζει το ότι δεν δίστασε να δηλώσει απογοητευμένος που δεν κατάφερε για μία ακόμη φορά να δαπανήσει μια εβδομάδα στη χώρα μας, σκέψη που φέρει σε κάθε επίσκεψή του. «Ίσως την επόμενη φορά», αναθάρρησε. Κρίνοντας από το εύρος των αντιδράσεων, η επόμενη ευκαιρία δεν θα αργήσει πολύ να έρθει.
{youtube}hu58ty_aWOQ{/youtube}
