Σπάνιο το γεγονός ένα διεθνές συγκρότημα να εμφανίζεται στην ίδια χώρα σε διάστημα λιγότερο του ενός χρόνου, χωρίς μάλιστα να έχει μεσολαβήσει κυκλοφορία καινούργιου δίσκου. Σπάνια ωστόσο και η σχέση των Fates Warning με τους Έλληνες και μοναδικής ομορφιάς οι εμφανίσεις τους στο παρελθόν. Άρα, μόνο έκπληξη δεν ήταν τελικά ότι οι Αμερικάνοι επέλεξαν την Ελλάδα για την ηχογράφηση του νέου live δίσκου τους, με την ελπίδα προφανώς να αποτυπωθεί και δισκογραφικά η περσινή μαγεία, που έκανε τον συγκινημένο Ray Alder να μονολογεί ότι το εγχώριο κοινό είναι το καλύτερο του κόσμου.
Το ζέσταμα της βραδιάς ανέλαβαν οι Ιταλοί Methodica, οι οποίοι, παρότι προσπάθησαν φιλότιμα, δεν φάνηκε να τράβηξαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του κόσμου. Τεχνικά οι γείτονες μοιάζουν ικανότατοι, έγινε όμως φανερό ότι από τις συνθέσεις τους λείπουν οι στιγμές που θα καρφωθούν στο μυαλό του ακροατή, κάνοντάς τον να κολλήσει μαζί τους. Πάντως, επιστρατεύοντας την ευφάνταστη σκηνική παρουσία τους, όπου κυριάρχησαν ο Marco Baschera στα πλήκτρα και ο τραγουδιστής/performer Massimo Piubelli, κατάφεραν εντέλει να μην περάσουν απαρατήρητοι, λαμβάνοντας στο φινάλε του set την επιδοκιμασία του κοινού.
Setlist
Destruction of Idols
When I fell out of the sky
The Angel Lies Dying
A Trick
The Lord of Empty Spaces
Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε το τυπικό κομμάτι της συναυλίας και άρχισε να γράφεται ιστορία! Για την ακρίβεια, η ιστορία της καλύτερης εμφάνισης των Fates Warning στην Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη setlist που έχουν εκτελέσει επί σκηνής στη μέχρι τώρα καριέρα τους, μα και η ιστορία μίας από τις καλύτερες συναυλίες (από άποψη ηχητικού αποτελέσματος) που έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ στη χώρα μας. Ευτυχώς που όλα αυτά θα καταγραφούν και δισκογραφικά, ώστε και οι απόντες να μπορέσουν να πάρουν μια ιδέα για το τι συνέβη στο Fuzz και μαζί να καταλάβουν γιατί όσοι ήταν παρόντες παραμιλάνε και θα παραμιλάνε για πολύ καιρό ακόμα.
Βεβαίως, οι μυημένοι στην τέχνη των Fates Warning –με βάση και όσα είχε προαναγγείλει η μπάντα για τη συγκεκριμένη εμφάνιση– ήταν κάπως υποψιασμένοι. Δύσκολα πάντως θα μπορούσε να προβλέψει κάποιος ότι στα εναρκτήρια 5 λεπτά της βραδιάς όλη η πρώτη σειρά θα κοίταγε με το στόμα ανοιχτό λόγω του απίστευτα γεμάτου και αψεγάδιαστου ήχου, ο οποίος παρέσυρε έως και τους φωτογράφους να χοροπηδήσουν πάνω στον ρυθμό του “Life Ιn Still Water”. Με τέτοιο ξεκίνημα, το γκρουπ απέβαλλε το όποιο άγχος συνεπάγεται η ηχογράφηση μιας συναυλίας και ο Ray Alder, προαναγγέλλοντας το ομώνυμο κομμάτι, μας κάλεσε να γίνουμε ΕΝΑ.
Άλλο που δεν θέλαμε. Πιάσαμε που λέτε από ένα μικρόφωνο ο καθένας και από τη φούρια μας όχι μόνο δεν αφήσαμε στίχο ατραγούδιστο, αλλά μαζί ακολουθήσαμε και κάθε σήκωμα των χορδών του Jim Matheos, μέχρι την τελευταία νότα. Ειδικά στο τμήμα της setlist που περιελάμβανε τραγούδια ελάχιστα ή και καθόλου παιγμένα live, όπως για παράδειγμα ο country-oriented ύμνος “Wish” και το 14λεπτό “And Yet Ιt Μoves”, που ξεκίνησε με τη μαγεία της ακουστικής του Αρχηγού και εξελίχθηκε σε ένα κονσέρτο για έγχορδα και πολυβόλα, το οποίο δεν άφησε τίποτα όρθιο από τα άψυχα και έμψυχα στοιχεία του χώρου.
Και αν αυτά γινόντουσαν στα …outsiders, βάλτε με το μυαλό σας τι γινόταν στα …φαβορί, όπως π.χ. στην «Τρίτη Aπόχρωση του Γκρι» και στα 2 περάσματα από την Ivory Gate Οf Dreams. Στη δε δυάδα “The Eleventh Hour/Point Οf View”, ήταν τέτοια η ένταση και η ανταπόκριση του κοινού, που ο Alder πήρε τη μπαγκέτα και μας μετέτρεψε σε κανονική χορωδία, καθώς ήταν μάλλον μάταιο να προσπαθήσει να ακουστεί πάνω από τις φωνές μας. Και ο μπαγάσας όχι μόνο δεν μας κράτησε κακία που του πήραμε τη δουλειά, αλλά στο τέλος μας (ξανα)ομολόγησε την αγάπη του.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο τέλος της εξιστόρησης, μιας και για ένα encore που μεταξύ άλλων περιείχε τα “Through Different Eyes/Monument/Eye Τo Eye”, λέξεις σωστές δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως το κλάμα αυτών που κάπου εκεί παραδόθηκαν οριστικά στα συναισθήματά τους, η λάμψη στο πρόσωπο του Νορβηγού οπαδού που ήρθε στην Ελλάδα μόνο για να γίνει μέρος της ιστορίας και το χαμόγελο που σπάνια εμφανίζεται στα χείλη του Matheos, επιβεβαιώνοντας ότι όλα πήγαν καλά.
Nothing Left to Say, It was Another Perfect Day!
Setlist
From the rooftops
Life in Still Water
One
APSOG – Pt. III
Pale Fire
Seven Stars
S.O.S.
Pieces of me
Firefly
The Light and Shade of Things
Wish
Another perfect day
The Ivory Gate of Dreams: IV Quietus
And Yet it moves
Nothing Left to say
The Ivory Gate of Dreams: VII. Acquiescence
Still remains
The Eleventh Hour
Point of View
Encore
Falling
APSOG – Pt. IX
Through different eyes
Monument
Eye to Eye
{youtube}SYGEuBr0swg{/youtube}
