Το πόσο γεμάτο θα ήταν το Piraeus Academy την περασμένη Κυριακή για τη συναυλία των Kreator, έγινε προφανές από την ουρά του κόσμου έξω από το venue. Πρόκειται βέβαια για μπάντα που φέρει ειδικό βάρος στο μεταλλικό πάνθεο, αλλά, ακόμα κι έτσι, η προσέλευση αυτή έδειξε ότι οι Γερμανοί θρασάδες δονούν ακόμα το metal τοπίο –κάτι που φάνηκε και από την αποδοχή που βρήκε το πρόσφατο άλμπουμ Gods Of Violence, για το οποίο και περιοδεύουν.
Tο εναρκτήριο λάκτισμα έδωσαν οι Dagoba, που για ένα μισάωρο επιδόθηκαν στην ανάπτυξη ενός πολύ καλού παλμού για ό,τι ακολουθούσε. Οι Γάλλοι καταφέρνουν να ισορροπήσουν μεταξύ σωστότατης τεχνικής, αλλά και αγνής, συναρπαστικής ταχύτητας. Τα κιθαριστικά riffs και οι ρυθμικές τους δομές μας συνεπήραν για τον χρόνο που βρέθηκαν στη σκηνή, δίνοντας από νωρίς καύσιμο στην πλατεία.
Σειρά είχαν οι Vader, οι οποίοι φάνηκε να έχουν αρκετούς πιστούς στην Ελλάδα. Χωρώντας απίστευτα πολλά κομμάτια σε λιγότερο από 1 ώρα εμφάνισης, οι Πολωνοί έδειξαν ότι μπορούν να διαχειριστούν με άνεση ένα τόσο πυκνό υλικό. H μουσική τους αποτέλεσε εξαιρετική γέφυρα μεταξύ των Dagoba και των headliners, η δε συμπυκνωμένη εκδοχή του Ultimate Incantation την οποία παρουσίασαν –άλμπουμ που μετρά ήδη 25 χρόνια από την κυκλοφορία του– δεν είναι τυχαίο ότι άγγιξε ακόμα και κόσμο που δεν είχε καν γεννηθεί όταν βγήκε. Έτσι, οι Πολωνοί κατάφεραν και να δείξουν πόσο αγαπούν τη χώρα μας, αλλά και να αποδείξουν ότι το υλικό τους παραμένει ακόμα σχετικό και ικανό να σε ταρακουνήσει.
Και οι Γερμανοί ξανάρχονται. Για μιάμιση ώρα οι Kreator εξαπέλυσαν μία συνεχόμενη σειρά από μεταλλικές ριπές, που έπεσαν στα κεφάλια του κοινού παραλύοντας το μυαλό και στέλνοντας το σώμα σε σοκ. Ο ήχος τους ήταν καθαρός και με όγκο σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς και η πλατεία του Piraeus Academy δεν σταμάτησε στιγμή να χτυπιέται. Η φωνή του Mille Petrozza αντιμετώπισε βέβαια ορισμένα μικροπροβλήματα στην απόδοσή της, τα οποία έσβησαν όμως μπροστά στην απίστευτη ενέργεια του Ιταλογερμανού frontman.
Η εμφάνιση των Kreator άνοιξε με το "Phantom Antichrist" κι έκλεισε (στο τρίτο σε σειρά encore) με το αγαπημένο "Pleasure Τo Kill"· στο ενδιάμεσο, η setlist υπήρξε καλοζυγισμένη, με τον τελευταίο τους δίσκο να μπαίνει όπως αναμενόταν στην πρώτη γραμμή. Η σκηνή και τα φώτα προσμετρούνται σαφώς στα θετικά, καθώς ταίριαξαν γάντι στο διήγημα των Γερμανών και συμπλήρωσαν την όλη συναυλιακή εμπειρία. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι το πρώτο encore αφιερώθηκε στους προσφάτως πεσόντες Fast Eddie Clarke (των Motörhead) και Martin Eric Ain (των Celtic Frost).
Tο κοινό φάνηκε να χαίρεται πολύ τραγούδια όπως το εμβληματικό "Violent Revolution" ή το "Betrayer", με τα γνήσια μέταλλα να πλησιάζουν επικίνδυνα το αυχενικό σύνδρομο και το mosh pit να κινείται σε φρενήρεις ρυθμούς. Και παρότι ο γράφων έχει προτίμηση σε πιο πειραματικούς μεταλλικούς ήχους, μία βραδιά σαν κι αυτήν της Κυριακής αποδεικνύει πως οι παλαίμαχοι της σκηνής διαθέτουν πλήθος ύμνων στη φαρέτρα τους. Ως βετεράνοι, ξέρανε σίγουρα πώς να ξεσηκώσουν το κατάμεστο Piraeus Academy· σημαντικότερο, όμως, ήταν που απέδειξαν ότι έχουν ακόμα κοφτερά δόντια.
{youtube}jumxy8wEWlc{/youtube}
