Τα πρώτα κρύα ήρθε να συνοδεύσει το περασμένο Σάββατο η σκοτεινή γιορτή της Arcane Angels στη Death Disco (φεστιβάλ υπ' αριθμόν ΧΙΙΙ-ΙΙΙ), υποδεχόμενη ένα διεθνές billing black metal συγκροτημάτων, τα οποία συνθέτουν μεγάλο μέρος της κατεύθυνσης που παίρνει στις μέρες μας ο «μαυρισμένος» αυτός χώρος.
Πρώτοι σε σειρά έπαιξαν οι Consider Suicide, δυστυχώς όμως ήταν και το συγκρότημα που πρόλαβα στις τελευταίες του νότες μπαίνοντας στον χώρο. Σημειώθηκε ωστόσο ο επιτυχημένα ambient ήχος τους, αλλά και η πρώτη σε σειρά άνοδος του Kim Carlsson στη σκηνή για τη συγκεκριμένη βραδιά.
Δεύτεροι ήταν οι Βέλγοι Drawn Into Descent, μία σχετικά νέα μπάντα, που αντλώντας πρωταρχικές επιρροές από τα αυτοκτονικά βάθη του depressive suicidal black metal (dsbm), χτίζει το ατμοσφαιρικό metal της με τρόπο απόλυτα ταιριαστό στις βαριές, καταθλιπτικές της τάσεις. Τα αδέρφια Verheulpen κουβαλάνε μεγάλο κομμάτι του ήχου του συγκροτήματος, με το ρυθμικό μέρος να έρχεται και να γεμίζει τις απλωμένες μελωδικές γραμμές με εξαιρετικό τρόπο, βάζοντας φωτιά στα θορυβώδη ξεσπάσματα.
Οι επιρροές από μπάντες-σταθμούς του dsbm ύφους (όπως οι Austere) ήταν σαφείς και έγιναν περισσότερο αισθητές στις μελωδικές ανάπαυλες. Οι Drawn Into Descent έπαιξαν ένα χορταστικό set στη Death Disco, το οποίο εκτιμήθηκε από το ολιγάριθμο κοινό, με τα μέλη τους να δίνουν το παρών και στα sets των επόμενων γκρουπ –κάτι που πάντα προσμετράται στα θετικά.
Σειρά είχαν κατόπιν οι Laster, για μια εμφάνιση με έντονα θεατρικά στοιχεία. Τα ψηλόλιγνα, μαυροντυμένα μέλη της εξαιρετικής μπάντας από την Ουτρέχτη παρουσιάστηκαν έμπροσθέν μας με μάσκες, οι οποίες έφερναν σε σκοτεινότερες, πιο συμμορφωμένες εκδοχές των Ιταλών γιατρών της πανούκλας· και επιδόθηκαν στην ανάπτυξη τοίχων ήχου, που κατέκλυσαν τη Death Disco και συνεπήραν το κοινό στα εφιαλτικά τους τοπία. Μικρές παραφωνίες όπως το διαρκές πάλεμα του κιθαρίστα με τη ζώνη της κιθάρας του δεν κατάφεραν να σπάσουν ούτε λίγο την ατμόσφαιρα των Ολλανδών. Στο κοινό μάλιστα πλανιόταν διαρκώς η απειλή ότι, σε κάποια από τις φορές που μας παράσερναν σε ψευδή αίσθηση ασφάλειας, το επικείμενο ξέσπασμα θα ακολουθούσε η επίθεση των πτηνόμορφων μουσικών.
Οι χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, οι κολλητικές μελωδίες που αποτελούσαν τις υπόγειες ραφές της μουσικής τους και τα δομημένα σε επίπεδα φωνητικά, έδεσαν σε απόλυτη αρμονία με τις ρυθμικές κατασκευές των ντραμς. Δείχνοντας έτσι ότι έχουν επιδείξει μεγάλη πρόοδο στο υλικό τους, οι Laster παρέσυραν το κοινό σε ένθερμη ανταπόκριση σε κάθε τους κομμάτι: αν και δεν ήταν headliners, ήταν μάλλον το highlight της βραδιάς.
Με τους χρόνους που είχε ανακοινώσει η διοργάνωση να τηρούνται με απόκλιση δευτερολέπτων, ανέβηκαν στη σκηνή οι Hypothermia. Κάθε μέλος τους φορούσε από ένα μπορντώ, αραχνοΰφαντο σάλι, ανάμεσά τους βέβαια και ο Kim Carlsson, στη 2η εμφάνισή του μέσα στη βραδιά ύστερα από το άνοιγμα με τους Consider Suicide. Τους Σουηδούς περίμενε ένα ζεστό καλωσόρισμα από το λιγοστό, πλην ένθερμο, κοινό.
Στη μπάντα πήρε πάντως λίγο να συντονιστεί, με τον κιθαρίστα Hans Cools να σέρνει τα vans του στο πάτωμα στον ρυθμό του μπάσου πριν καν ξεκινήσει το set, διαβεβαιώνοντάς μας ότι «είναι μια σοβαρή μπάντα», μέσα στα γέλια του κόσμου. Το αφήγημα των Hypothermia ξεκίνησε σε ασήκωτους, κατηφείς ρυθμούς, με τα απόκοσμα φωνητικά του Carlsson άλλοτε να βγαίνουν από τα έγκατα της Γης κι άλλοτε να φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη, λες και πήγαζαν από την κορυφή του κεφαλιού του. Ο παγερός ήχος χρειάστηκε κάποια λεπτά ώστε να καλύψει την αίθουσα, πράγμα στο οποίο συνετέλεσε και η επιμονή τους να παίρνουν τον χρόνο τους μεταξύ των κομματιών, με απλωμένες παύσεις, με κουρδίσματα που ο Carlsson κάλυπτε με την υπερφυσική φωνή του, αλλά και με παρακλήσεις για ...λίγη μπύρα!
Παρόλαυτα, η διάθεση μας έγινε τελικά έρμαιο του κατάψυχρου ευαγγελίου που κηρύττουν οι Σουηδοί, με τις ρυθμικές αλλαγές και τα απλωμένα κρεσέντο να μας συνεπαίρνουν μέσω καταιγιστικών κιθάρων, καθώς και μέσω του αλάθητου μπάσου του Phil A. Cirone. Τελικά, όταν το συγκρότημα παίρνει μπρος, είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα πολύ δεμένο θέαμα, με τους μουσικούς να αποδεικνύονται ευαίσθητοι στις κατευθύνσεις που μπορεί να δώσει ο καθένας στο υλικό, χτίζοντας έναν γεμάτο ήχο, με ποικίλες αναφορές και μια ζωηρή αίσθηση ψύχους.
{youtube}gtZ62dcIAVU{/youtube}
