Η μουσική της Laurel Halo δεν είναι η electronica που θα υπάρξει ως χαλί για αχαλίνωτο clubbing: αν και οι ρυθμοί τους οποίους πλέκει δονούν τα σώματα με τεράστια επιτυχία, η γεύση που αφήνει είναι πολύ πιο εγκεφαλικής φύσης. Καταφέρνοντας να δημιουργήσει μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά της και έχοντας συμμετοχές σαν κι αυτήν της Julia Holter στον καινούριο της δίσκο Dust, η Halo βρήκε την καλύτερη στιγμή για να κοινωνήσει το μυστηριώδες αφήγημά της στο αθηναϊκό κοινό.
Στεφομένη το φωτοστέφανο του ονόματός της, η Αμερικανίδα μουσικός (κάτοικος Βερολίνου, πλέον) εμφανίστηκε στην Αγγλικανική Εκκλησία παρέα με τον δαιμόνιο και μόνιμο ντράμερ της Eli Keszler, στο πλαίσιο των St. Paul's Sessions. Ο Νεοϋορκέζος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των ήχων της Halo, καθώς η μανιώδης ορμή με την οποία εναλλάσσει τα μοτίβα του ή τα μονότονα, ρυθμικά χτυπήματά του, αποτελούν ιδανικό φάρο μέσα στις ομιχλώδεις μελωδίες της Halo.
Μέσα λοιπόν στο απόλυτο σκοτάδι, με δύο προβολείς στραμμένους στην ξύλινη ψηλοτάβανη οροφή της εκκλησίας και με δύο (παντελώς άχρηστες) ριπές από καπνό, το δίδυμο εμφανίζεται στη σκηνή και επιδίδεται στην ανάπτυξη ενός μακροσκελώς μυστικιστικού διηγήματος. Η Halo παίζει με τις παύσεις και τα κρεσέντο, καθώς συνοδεύει τη μουσική της με συρισμούς και βογγητά, μέχρι να φτάσει, λίγο πριν το διάλειμμα, να σχηματίσει λέξεις στα φωνητικά της. Τα μακρόσυρτα τραγούδια της αποτελούν ένα πνευματικό τριπ, που προκαλεί και παιδεύει το κοινό, πολλές φορές αφήνοντάς το μετέωρο, να απορεί αν είναι η κατάλληλη ώρα να χειροκροτήσει ή όχι.
Παρόλο που τα απλωμένα κομμάτια της Halo προσφέρουν γόνιμο έδαφος για να δημιουργηθεί κοιλιά στη διαδικασία ακρόασης, κάτι τέτοιο συνέβη μόνο σε ελάχιστα σημεία της βραδιάς, με την κατάμεστη εκκλησία να αποσπάται και να θάβει τα χέρια της σε τσέπες για να αποκαλύψει κινητά-προβολείς μέσα στα σκοτάδια της άιθουσας. Οι φωνές ωστόσο από το μακρινό υποσυνείδητο τις οποίες επιστρατεύει η Halo για να πλέξει τις υφές της μουσικής της επιτάσσουν την προσοχή του κοινού, γιατί αυτό που προσπαθεί να επικοινωνήσει η Αμερικανίδα δεν χαρίζεται έυκολα: απαιτεί σκέψη και προσήλωση, ώστε να φανερώσει το νόημά του μέσα από τις στρώσεις των ειδών που το έχουν επηρεάσει.
Αν επομένως τα αυτιά παραμείνουν τεντωμένα, τότε η ισορροπία του ψηφιακού με το οργανικό που επιτυγχάνει η Laurel Halo έρχεται χέρι-χέρι με τη μνημειώδη εσωτερικότητά της. Και δωρίζει στον προσεκτικό ακροατή ένα άκουσμα υψηλής αξίας, ζωγραφισμένο με αβάν γκαρντ πινελιές.
{youtube}U_SSYFaMe_g{/youtube}
