Είναι συνηθισμένο μια συναυλία να ολοκληρώνεται μέσα σε χειροκροτήματα, ενίοτε θερμά. Λίγες όμως φορές τέτοιες στιγμές έχουν τόσο ηλεκτρισμό, με το χειροκρότημα να ακούγεται συμπαγές και ομόθυμο και με το ακροατήριο να στέκεται όρθιο για ώρα, σχεδόν ζητωκραυγάζοντας, δίνοντας την πλήρη κυριολεξία εκείνου που οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες αποκαλούνε «standing ovation». Δεν είναι επίσης συχνό όλος αυτός ο ενθουσιασμός να έχει προκληθεί από ένα και μόνο πιάνο (χωρίς καν μικροφωνική ενίσχυση) κι από έναν μουσικό ο οποίος μόλις πριν λίγους μήνες έκλεισε τα 30 του χρόνια.
Προφανώς, η όλη παρουσία του Tigran Hamasyan άγγιξε κάποιες χορδές και συνομίλησε μαζί μας σε ένα επίπεδο που ξεπερνάει την αισθητική μας ευαρέσκεια. Κι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, όπως ίσως για το πώς η αρμένικη παράδοση την οποία επικαλείται ο Hamasyan μπορεί και μεταφράζεται στις δικές μας συλλογικές μνήμες (άλλωστε η Αρμενία δεν είναι όσο μακρινή φαντάζει στον χάρτη)· για τις μελωδίες που πετύχαιναν αλάνθαστα τον συναισθηματικό τους στόχο· ή για τη δυναμική με την οποία ο λεπτοκαμωμένος πιανίστας απέδιδε τις συνθέσεις του (επί των πλείστων παρμένες από το πρόσφατο σόλο άλμπουμ του Ancient Observer), γεμίζοντάς τις με ζωηρούς αυτοσχεδιασμούς και ερμηνεύοντας με έναν τρόπο που έκανε όλο του το σώμα να πάλλεται καθώς τα ακροδάχτυλά του ακροβατούσαν πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Μπορούμε επίσης να πούμε πολλά για την πολύ ιδιαίτερη βιρτουοζιτέ του Hamasyan, εκείνη που πάντοτε βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση μεταξύ συγχρονικότητας και παράδοσης, παρόντος και παρελθόντος, «Ανατολής» και «Δύσης». Το θαυμάσιο με τον Hamasyan είναι ότι έχει κατακτήσει αυτή τη διαλεκτική μουσικοτροπία από πολύ νεαρή ηλικία και το ακόμα πιο θαυμάσιο είναι ότι δεν φοβάται (αντιθέτως, επιδιώκει) να την εφαρμόσει σε πολύ διαφορετικά μουσικά τερέν· κάτι που (μεταξύ άλλων) εξηγεί και την πολύχρωμη ανθρωπογεωγραφία του ακροατηρίου, με τα ράστα να απέχουν 2-3 καθίσματα από τη γραβάτα. Δεν πρόκειται δηλαδή για έναν μοντέρνο πιανίστα που προσθέτει και ολίγη από παράδοση για να ακουστεί διαφορετικός· ούτε, αντιστρόφως, για έναν παραδοσιακό μουσικό ο οποίος δανείζεται στοιχεία συγχρονικότητας για να ακουστεί σημερινός. Ο Hamasyan είναι και τα δύο, μοντέρνος και παραδοσιακός στη συσκευασία του ενός.
Κι αυτή ήταν μια διαπραγμάτευση η οποία στη σκηνή του Παρνασσού έμενε πάντοτε ανοιχτή, δηλαδή συνεχώς ανατροφοδοτούμενη και εν τω γίγνεσθαι, ποτέ τελεσίδικη ή εκφυλισμένη σε μία αναπαράσταση του εαυτού της. Ανά πάσα στιγμή, η μουσική του Hamasyan έμοιαζε να διαθέτει ένα δεδομένο βάθος, αλλά ταυτόχρονα και μια σπίθα που την έκανε ανήσυχη και την προέτρεπε να βρεθεί σε διάφορες θέσεις: να περιηγηθεί μέσα σ’ αυτόν τον φασματικό μουσικό τόπο και να δοκιμάσει αρκετές από τις άπειρες δυνατότητές του.
Φυσικά, όση αξία είχαν οι ίδιες οι τοποθετήσεις (η εύθραυστη μελωδικότητα των θεμάτων και η ζωηράδα των αυτοσχεδιασμών), άλλη τόση είχαν και οι στιγμές της μετάβασης από και προς το κέντρο αναφοράς της εκάστοτε σύνθεσης. Ίσως και περισσότερη, καθώς εκεί ο ευπρόσδεκτος μετεωρισμός της μουσικής γινόταν σχεδόν απτός, με τον Hamasyan να αποτυπώνεται ιδιαίτερα λεπτομερής στις δυναμικές αποχρώσεις του παιξίματός του, χρησιμοποιώντας διάφορα επίπεδα έντασης ή εκμεταλλευόμενος εξαιρετικά τους απόηχους (ιδίως των χαμηλών νοτών του πιάνου).
Ήδη από το δεύτερο κομμάτι της βραδιάς, τη συναρπαστική εκτέλεση του “Fides Tua”, ο Hamasyan είχε κερδίσει την αμέριστη προσοχή μας σε οπτικό, ακουστικό και συναισθηματικό επίπεδο. Έκτοτε θα εντυπωσιαζόμασταν αρκετές φορές με την εκτελεστική του δεινότητα, με τη μετρική/ρυθμική του οξύνοια, με την ευστοχία των μελωδιών του (θαυμάσιες εκείνες οι συγκοπές) και με την ευρηματικότητά του να βρίσκει διαρκώς τρόπους για να κρατάει τη μουσική του σε εγρήγορση. Αρκετές φορές, δε, συνόδευε ο ίδιος τον εαυτό του, όπως με εκείνο το υπέροχο σφύριγμα κάπου στη μέση (στο "Leninagone) "ή με το beatbox το οποίο έβαλε για λίγο στο κέντρο στο “Nairian Odyssey” (άλλη μια κορύφωση της βραδιάς). Εντός μιας γεμάτης αίθουσας, ο Tigran Hamasyan μάς χάρισε τη μουσική του για 2 ολόκληρες ώρες και εμείς τον ευχαριστήσαμε με έναν ζεστό αποχαιρετισμό.
{youtube}WfO-7j_UO7E{/youtube}
