Ξεκίνησε σαν ψίθυρος, εξελίχθηκε σε φήμη, μετατράπηκε σε talk of the town, κατέληξε το πιο «καυτό» συναυλιακό event του καλοκαιριού (πιθανότατα και της χρονιάς). Οι Foo Fighters ανέβηκαν στη σκηνή του Ηρωδείου –ενός κατάμεστου Ηρωδείου, για να μην ξεχνιόμαστε– και επιβεβαίωσαν αυτό που όλοι περίμεναν. Πως η παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας, μετά από 22 χρόνια ύπαρξης και πρωταγωνιστικού ρόλου στο παγκόσμιο rock στερέωμα, άξιζε όχι μόνο την αναμονή, αλλά και τη διαδικασία κυνηγιού για ένα από τα πολυπόθητα εισιτήρια. Τα οποία χάρισαν μια μοναδική εμπειρία στον κάθε ένα από τους 5.000 κατόχους τους.
Ο μύθος της εν λόγω ιστορικής βραδιάς είχε ξεκινήσει να χτίζεται από νωρίς, στον εξωτερικό χώρο της συναυλίας. Μια τεράστια ουρά ξεπρόβαλε δηλαδή με το που κατέβαινες στον σταθμό του μετρό Ακρόπολη και έστριβες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η έκτασή της θεόρατη, το μήκος της αρκετό για να χρειαστούν 2 ολόκληρα λεπτά περπατήματος από την αρχή μέχρι το τέλος της. Ο έλεγχος εξονυχιστικός, η διαδικασία χρονοβόρα και η ταλαιπωρία για κάποιους μεγάλη. Μόλις όμως έμπαινες στο Ηρώδειο και συνειδητοποιούσες τις συνθήκες και αυτό που ακολουθούσε, τα πάντα χάνονταν.
Μερικά λεπτά αφού το ρολόϊ έδειξε 21:00 εμφανίστηκε στη σκηνή ο Chad Smith των Red Hot Chilli Peppers, για να προϋπαντήσει και να παρουσιάσει τους κεντρικούς πρωταγωνιστές της βραδιάς. Ο Dave Grohl δεν άργησε να πατήσει σανίδι, γνωρίζοντας την αποθέωση. «Έχουμε κάνει πολλά τρελά πράγματα στην καριέρα μας, αυτό ίσως είναι το πιο τρελό», παραδέχθηκε από μικροφώνου, συμπληρώνοντας «είναι τιμή να εμφανιζόμαστε εδώ, θα φροντίσουμε να παίξουμε για τα 20 χρόνια που περιμένατε, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ όλο αυτό». Είχε κερδίσει το κοινό με γκολ από τα αποδυτήρια, μετά από αυτό το λογύδριο, το οποίο σου έβγαζε κάτι το αληθινό· από έναν άνθρωπο που κατά τη διάρκεια των 2+ ωρών που βρέθηκε στη σκηνή επιβεβαίωσε ότι είναι ο ορισμός του ροκ σταρ.
Ξεκίνημα με το “Times Like These”, το οποίο αρχίνισε σόλο, μόνο και μόνο για να τον συναντήσουν λίγο μετά και οι υπόλοιποι Foos. Εκρηκτική αρχή, ντελίριο ενθουσιασμού στους χιλιάδες θεατές, απόδοση που άφηνε πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια. Τα τσαμπουκαλεμένα riffs του “All My Life” αποτέλεσαν ιδανική συνέχεια, ενώ το “Learn Τo Fly” έκλεισε μια αρχική τριάδα κομματιών που δύσκολα θα μπορούσε να αφήσει κάποιον παραπονεμένο. Το δε “Pretender” συνέχισε ακάθεκτο τη χορευτική διάθεση και το αμείωτο κέφι στις εξέδρες του Ηρωδείου, ξεδιπλώνοντας μπροστά μας τον απίστευτο σόουμαν που λέγεται Dave Grohl.
Καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς ο Grohl ήταν αεικίνητος, επικοινωνιακός, παθιασμένος με αυτό που κάνει, παιχνιδιάρης με το κοινό. Ένας οργισμένος, πλακατζής έφηβος σε συσκευασία 48χρονου μακρυμάλλη, ο οποίος εσωτερικά λίγο έχει αλλάξει από τότε που έκανε ατελείωτες πρόβες στα ντραμς του και όνειρα για παγκόσμια rock επιτυχία.
Το ομολόγησε άλλωστε: «Μου αρέσει να παίζω rock 'n' roll και να χορεύει ο κόσμος, μπορώ να το κάνω αυτό όλο το βράδυ». Στη συνέχεια μας παρουσίασε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, τα οποία –αναλόγως το μουσικό τους όργανο– έπαιζαν κι ένα χαρακτηριστικό τραγούδι ο καθένας, επιλέγοντας από Bon Jovi και Queen, μέχρι Ramones, με το κοινό να τραγουδάει τις διάσημες επιτυχίες ακριβώς όπως έκανε και σε κάθε σύνθεση των ίδιων των Foo Fighters. O Grohl συνέχισε τις πλάκες, λέγοντας πως το σκηνικό του Ηρωδείου τον έκανε να αισθάνεται ότι θα τον φάνε λιοντάρια στην αρένα, ενώ παρομοίασε τη συναυλία με το πρώτο μας ραντεβού μαζί τους.
Ανάμεσα στα “Cold Day Ιn Τhe Sun” και “Walk” το γκρουπ στρίμωξε το πρώτο νέο της κομμάτι, το “La Dee Da”. To “These Days” ανέβασε κατόπιν ρυθμούς και προετοίμασε το έδαφος για την έκρηξη του “My Hero”, το οποίο τραγούδησε το σύνολο του κοινού σε ένα απερίγραπτο sing-along, δημιουργώντας ένα τοίχος από υψωμένα χέρια που χειροκροτούσαν, άλλοτε ρυθμικά, άλλοτε σε διάθεση αποθέωσης –εικόνα βέβαια που θα επαναλαμβανόταν στο μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς. Ένα από τα highlights της (γεμάτης από ξεχωριστές στιγμές) συναυλίας σημειώθηκε όταν ο χαρισματικός frontman ανέβασε την κόρη του Harper επί σκηνής για να παίξει ένα τραγούδι στα ντραμς τα οποία μαθαίνει, για μόλις 2η φορά μπροστά στο κοινό τους. Εκείνη άρχισε λοιπόν να χτυπά τα τύμπανα στον ρυθμό του “We Will Rock You”, ο κόσμος την καταχειροκρότησε ενώ τραγουδούσε τα λόγια του, και ο Grohl την ξαναφώναξε στη σκηνή για να μας πει το ευχαριστώ που είχε ξεχάσει, σε ένα στιγμιότυπο πραγματικά ξεχωριστό.
Μετά το ολοκαίνουργιο “Dirty Water”, το οποίο για να είμαστε ειλικρινείς δεν ήταν και τίποτα αξιομνημόνευτο, ο Grohl μας ταξίδεψε πίσω στο 1995 και το πρώτο άλμπουμ των Foo Fighters, επιλέγοντας το “This Is A Call” και ενθουσιάζοντας τους παλαιότερους θαυμαστές τους. Το “Arlandria” επιβεβαίωσε και ζωντανά ότι είναι από τα καλύτερα κομμάτια του δεύτερου μισού της δισκογραφίας τους, ενώ το “Rope” που το ακολούθησε απέδειξε πως παραμένει ένα single-δυναμίτης. Κάπου εκεί ακούσαμε τα φρέσκα “Arrows” (το οποίο έπαιξαν για πρώτη φορά ζωντανά) και “Sunday Rain”, το καλύτερο από τα νέα τραγούδια του γκρουπ, με ένα εναρκτήριο riff που θύμιζε κάτι από Cracker.
Μεταξύ τους βέβαια είχε πρωταγωνιστήσει το “Monkey Wrench” που συγκίνησε όλους τους γεννηθέντες τη δεκαετία του 1980, όσους έλιωναν μπροστά στην τηλεόραση προκειμένου να το πετύχουν στο MTV. Το “Best Οf You”, κατόπιν, έφερε ανατριχίλες με τη συναισθηματικά φορτισμένη μελωδία του, αλλά και τις αυθόρμητες ιαχές του κοινού. Οι οποίες κατάφεραν να κάνουν μέχρι και τον λαλίστατο κατά τα άλλα Grohl να σωπάσει για μερικά δευτερόλεπτα, απολαμβάνοντας τη στιγμή. Κατάφερε βέβαια με ένα του ...ρέψιμο (έτσι για την αλητεία), να αλαφρύνει το κλίμα. Το φετινό “Run” ανέβασε ρυθμούς στη συνέχεια, ενώ στο φινάλε του ο Grohl είπε πως δεν λένε αντίο στο κοινό τους στο τελείωμα της κάθε συναυλίας. «Απλά τραγουδάμε αυτό», συμπλήρωσε, παίζοντας τις πρώτες νότες του “Everlong”, που αποτέλεσε ιδανικό κλείσιμο μιας ξεχωριστής βραδιάς, από πολλές και διαφορετικές απόψεις.
Μιας βραδιάς που όσοι παρακολούθησαν σίγουρα θα θυμούνται για πάντα, μιλώντας για κάτι που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη τους. Αυτές ήταν οι κουβέντες που άκουγες κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Ηρωδείου, συνομιλίες που απλά επιβεβαίωναν τα όσα είχες βιώσει κι εσύ στις παραπάνω από 2 ώρες συναυλίας. Οι Foo Fighters ήρθαν, είδαν και απήλθαν, σφραγίζοντας τον τίτλο μίας από τις πιο αξιομνημόνευτες εμφανίσεις επί ελληνικού εδάφους, της οποίας ο μύθος είναι καταδικασμένος μόνο να διογκώνεται, στο πέρασμα του χρόνου.
{youtube}BG7hcF_ZnLk{/youtube}
