Η 10η Μαΐου 1997 ήταν μια συναυλιακή μέρα με εκπλήξεις. Στο ιστορικό Ρόδον, είχαν μαζευτεί πάσης φύσεως μεταλλάδες για να παρακολουθήσουν το κονσέρτο 4 Φινλανδών τσελιστών, απόφοιτων της ξακουστής Sibelius Academy του Ελσίνκι. Τι κι αν η πλειονότητα του κόσμου δεν είχε ιδέα για το πώς μοιάζει ένα τσέλο; Αυτό το «plays Metallica» στην αφίσα, ήταν ικανό για να τραβήξει την προσοχή τους. Όσο για την εύλογη αρχική αμηχανία μεταξύ κοινού και μουσικών –μιας και κανένας δεν ήξερε πώς να συμπεριφερθεί απέναντι στον άλλον– έφταναν λίγες νότες και η εικόνα των σολίστ που έκαναν headbanging και τραγουδούσαν από καρδιάς τους στίχους, για να την κάνουν πέρα.
Πέρασαν 20 χρόνια, μέσα στα οποία το project Apocalyptica γνώρισε μεγάλη δόξα: άκρως επιτυχημένες διασκευές, μα και πρωτότυπες συνθέσεις, συνεργασίες με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του σκληρού ήχου (μεταξύ των οποίων και οι ίδιοι οι Metallica) και πολλές sold-out συναυλίες σε όλον τον κόσμο. Ήρθαν λοιπόν και από την Αθήνα να γιορτάσουν αυτήν την πορεία, πιάνοντας το νήμα από την αρχή, για να τιμήσουν τη γενεσιουργό αιτία μα και τη μεγαλύτερη μουσική επιρροή τους. Βεβαίως, η εικόνα του κόσμου που γέμισε το Gazi Music Hall ούτε κατά το ήμισυ δεν θύμιζε ως προς τις καταβολές το κοινό εκείνης της πρώτης συναυλίας. Αποδεικνύοντας ότι οι Apocalyptica (πέραν των άλλων) αποτέλεσαν έναν από τους καλύτερους Δούρειους Ίππους της metal μουσικής στα χωράφια του mainstream.
Η γιορτή ξεκίνησε νωρίς, μιας και η δυάδα “Enter Sandman” και “Master Οf Puppets” ήταν ό,τι έπρεπε για να μας αναγκάσει να κινηθούμε και να βάλουμε μπρος το τραγουδιστικό μας ταλέντο. Το πρώτο μέρος του set συνέχισε να ακολουθεί την track list του ντεμπούτο των Apocalyptica. Ωστόσο αυτή η αναβίωσή του επί σκηνής μόνο επετειακή δεν ήταν, μιας και το πέρασμα του χρόνου έχει επιδράσει ευεργετικά τόσο στην εκτελεστική ικανότητα των 4 Φινλανδών, όσο και στη «ματιά» τους πάνω στα αγαπημένα τους τραγούδια. Σε συνθέσεις ας πούμε σαν το “Harvester Οf Sorrow” ή το “Whenever I May Roam”, ο τρόπος με τον οποίον κατάφεραν να αναδείξουν τα δραματικότερα στοιχεία, προσέδωσε μια μοναδική μεγαλοπρέπεια. Επίσης, η έξυπνη χρήση των πεταλιών –που χάρισαν πιο κιθαριστική υφή στον ήχο του τσέλο– τους βοηθούσε να αποδίδουν με μεγάλη πιστότητα ακόμα και τα πιο απαιτητικά σόλο. Δημιουργώντας έτσι μια συναυλιακή αύρα, παρότι μέχρι εκείνη τη στιγμή οι ίδιοι παρέμεναν καθισμένοι σε διάταξη …κονσέρτου.
Μετά από 1 ώρα παρουσίας, μας αποχαιρέτησαν προσωρινά με την υποσημείωση ότι στο διάλειμμα δεν θα σερβιριστεί καφές και κέικ, αλλά μπύρες και ποτά. Ωστόσο, επέστρεψαν μετά από λίγο (κυριολεκτικά) δριμύτεροι, μιας και η προσθήκη του ντράμερ Mikko Siren τους απελευθέρωσε τόσο μουσικά όσο και χωροταξικά, με εκρηκτικά αποτελέσματα.
Οι μέχρι πριν από λίγο σολίστ μεταμορφώθηκαν έτσι σε ξέφρενους thrashers, πήραν θέσεις …μάχης και το κοπάνημα άρχισε με ένα old-school best of, το οποίο περιελάμβανε (μεταξύ άλλων) τα “For Whom Τhe Bell Tolls”, “Fight Fire With Fire”, “Escape” και “Battery”, ενώ είχε και τους ίδιους να κινούνται με αέρα εφήβου πάνω στη σκηνή, οδηγώντας μας σε μια μοναδική κατάσταση, όπου το ανηλεές headbanging και οι πόζες έδιναν και έπαιρναν. Αρχηγός σε αυτό ο γίγαντας Eicca Toppinen, ο οποίος με την ξανθιά του χαίτη θύμιζε κάτι από James Hetfield στα νιάτα του, και υπαρχηγός ο Perttu Kivilaasko, που έπαιζε τσέλο με τρόπους που περισσότερο θύμιζαν οπαδό με air-guitar, παρά μουσικό με κλασική παιδεία. Μέχρι και το “Seek Αnd Destroy” σε ρυθμό “Zorba The Greek” χόρεψε ο αθεόφοβος, παρασέρνοντας και τον πιο φρόνιμο (λόγω τραυματισμού) Paavo Lötjönen στον γενικότερο χαβαλέ.
Ιδανικό φινάλε κατόπιν με τα “Nothing Εlse Μatters” και “One” και δίκαιη αποθέωση για τους Apocalyptica, για την καλύτερη συναυλία που έδωσαν ποτέ στη χώρα μας. Η δύναμη της τέχνης τους παραμένει μοναδική· και όταν συνδυάζεται με επιλογές βγαλμένες κατευθείαν από την καρδιά τους, η επιτυχία είναι εγγυημένη.
Setlist
1. Enter Sandman
2. Master of Puppets
3. Harvester of Sorrow
4. The Unforgiven
5. Sad but True
6. Creeping Death
7. Wherever I May Roam
8. Welcome Home (Sanitarium)
9. Fade to Black
10. For Whom the Bell Tolls
11. Fight Fire With Fire
12. Until It Sleeps
13. Orion
14. Escape
15. Battery
16. Seek & Destroy
17. Nothing Else Matters
18. One
{youtube}7F9QUugcGzY{/youtube}
