Διαχρονικά, το ελληνικό metal κοινό θεωρείται ένα από τα θερμότερα και πιστότερα στον κόσμο και πολύ συχνά στις συνεντεύξεις τους τα συγκροτήματα δεν παραλείπουν να του αποδώσουν τα εύσημα. Κάποια δε έχουν τιμήσει και έμπρακτα τη στήριξη αυτή, επιλέγοντας τη χώρα μας για ηχογραφήσεις/κινηματογραφήσεις ζωντανών εμφανίσεων. Πιο πρόσφατο παράδειγμα οι Enforcer, που εδώ και λίγες εβδομάδες έχουν παρουσιάσει το πυρηνικό Live By Fire, θυμίζοντάς μας τη σχέση πάθους που έχουν αναπτύξει με τους Έλληνες οπαδούς, μα και την ενέργεια την οποία μπορούν να εκλύσουν σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση.
Βεβαίως, τίποτα δεν συγκρίνεται με το πρωτότυπο, οπότε η παρουσία μέγα πλήθους στο live του Κυττάρου ήταν αναμενόμενη, πόσο μάλλον όταν από τη σκηνή επρόκειτο να παρελάσουν 4 ακόμα αξιόλογα σχήματα της σημερινής heavy metal σκηνής, στην πλήρη ακμή τους. Τζιν-σωλήνες, άσπρα μποτάκια, μαλλιά φουντωτά και αφέλειες, ραφτά, κονκάρδες, μπαντάνες, όλα στη θέση τους και φύγαμε…
Εναρκτήριο λάκτισμα –μεταφορικά ως προς τη σειρά εμφανίσεως, κυριολεκτικό ως προς το moshpit– από τους συμπατριώτες μας Nightbreed, που αποτελούν μία από τις πρόσφατες (δισκογραφικά) και πιο ποιοτικές προσθήκες στην εγχώρια old school thrash σκηνή. Η παρουσία τους ήταν γενικά πολύ καλή, με τον αεικίνητο Nir Beer να τραβάει την προσοχή από το πρώτο λεπτό· κέρδισαν το δίκαιο χειροκρότημα, παρότι αρκετοί ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τα τραγούδια τους. Συνθέσεις όπως το “Epilepsy” ή το “Holocaust” έρχονται κατευθείαν από τις καλύτερες μέρες του thrash στα 1980s, δίνοντας χώρο στα μέλη να ξεδιπλώσουν την τεχνική τους. Νομίζω ότι δεν υπολείπονται σε τίποτα (το αντίθετο μάλιστα) άλλων πιο προβεβλημένων σχημάτων της σκηνής και μακάρι να συνεχίσουν με την ίδια πίστη στις δυνατότητές τους.
Setlist
Satanized
In the mouth of madness
Epilepsy
Great Below
Holocaust
Taste of Blood
Pandemic
Nightbreed
Συνέχεια με τους Demolition Train, οι οποίοι με το ντεμπούτο τους Unleash The Hordes τράβηξαν την προσοχή τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Η μπάντα εμφανίστηκε με μεγάλη αυτοπεποίθηση στη σκηνή, και, έχοντας σύμμαχο το μεγάλο μέρος του κοινού –το οποίο τραγούδαγε κάθε στίχο– έδωσε μια παράσταση που κατατάχθηκε σε υψηλότερη θέση στο billing της βραδιάς (το λιγότερο). Κάποια μικρά θέματα στον ήχο, που σε στιγμές έβγαινε μπουκωμένος, δεν απασχόλησαν κανέναν. Οι συνθέσεις ενίοτε παίζονταν χωρίς διακοπή, χάριν της κεκτημένης ταχύτητας, όταν δε έφτασε η ώρα για το “All Hell Is Breaking Loose” με το οποίο έκλεισε… χορωδιακά το set, όλοι ήθελαν λίγο ακόμα.
Setlist
Wrecking Crew
Unleashed the Hordes
Kill your boss
Hell on Earth
Metal Mayem
Exploder
All Hell is Breaking Loose
Σειρά πήραν ύστερα στη σκηνή οι Monument, μπάντα από το East End του Λονδίνου, με έντονες μουσικές (και όχι μόνο) αναφορές στον πρώιμο ήχο των Iron Maiden. Οι όμορφες και δουλεμένες συνθέσεις και ο ταλαντούχος Έλληνας performer Peter Ellis ξεσήκωσαν τον κόσμο, ο οποίος, αφού τους αποθέωσε, έσπευσε να αναζητήσει τα CD τους στον σχετικό πάγκο –χωρίς δυστυχώς αποτέλεσμα. Συνθέσεις όπως το “Fatal Attack” και το έπος “Crusaders” εντυπωσίασαν με το πρώτο άκουσμα και νομίζω έτσι ότι οι ακόλουθοι αυτού του ήχου βρήκαν την επόμενη μεγάλη τους αγάπη. Κρατάμε τη δέσμευση ότι σύντομα θα επιστρέψουν ως headliners, σε μία εμφάνιση που υπόσχεται, πριν καν ανακοινωθεί, μεγάλες στιγμές.
Setlist
Renegades
Fatal Attack
Carry On
Runaway
Crusaders
Rock the night
Τελευταίο support act οι Σουηδοί Screamer, οι οποίοι αποτέλεσαν την ιδανική εισαγωγή στους headliners. Mε αιχμή του δόρατος τον τεχνικά αρτιότατο τραγουδιστή τους Andreas Wikstrom, έκαναν μια τίμια εμφάνιση, η οποία μπορεί να μην είχε τις εξάρσεις και τις κορυφώσεις των προηγούμενων γκρουπ της βραδιάς, ωστόσο ανέδειξε την ποιότητα των συνθέσεών τους και κατάφερε να συνεπάρει το κοινό. Η μπάντα μοιάζει να βρίσκεται σε κάπως μεταβατική φάση, καθώς ο τελευταίος δίσκος κυκλοφόρησε πριν από περίπου 3 χρόνια, όμως η πρόσφατη επιτυχημένη αλλαγή frontman και το ταλέντο που αποδεικνύουν συνθέσεις όπως τα “No Sleep Till Hamilton” και “Slave Grinder”, μεγαλώνουν τις θετικές προσδοκίες για το άμεσο μέλλον.
Setlist
Demon Rider
Phoenix
On my way
Slavegrinder
Can you hear me ?
No Sleep Till Hamilton
Far away from home
Rock Bottom
Η ώρα για τους πρωταγωνιστές είχε φτάσει. Υπό τους ήχους του “Diamonds & Rust” των Judas Priest και τις κραυγές των παρευρισκόμενων, που πλέον αδημονούσαν, η σουηδική τετράδα με το μεσογειακό ταμπεραμέντο εφόρμησε στη σκηνή με το “Destroyer”, κηρύσσοντας την έναρξη της γιορτής και του 1ου τουρνουά ...καταδύσεων από χαμηλή σκηνή της Αθήνας!
Οι Enforcer απέδωσαν τις best-of συνθέσεις τους στο 101%, αποδεικνύοντας ότι είναι οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες της σκηνής τους παγκοσμίως και μία από τις κορυφαίες live μπάντες στο σύνολο του σκληρού ήχου. Η τεστοστερόνη της νεότητάς τους έμοιαζε να έχει διαχυθεί στον χώρο, επηρεάζοντας άπαντες, καθώς στο ασφυκτικά γεμάτο Κύτταρο δεν έβλεπες κανέναν που να μην ξελαρυγγιάζεται και να μην βρίσκεται σε κίνηση.
Επιπλέον, κάθε 10 δευτερόλεπτα, κάποιος από τους αφιονισμένους οπαδούς ανέβαινε στη σκηνή και, παίρνοντας φόρα –και ενίοτε σβάρνα τα μικρόφωνα και τους μουσικούς– σάλταρε προς τα χέρια των μπροστινών θεατών, οι οποίοι πρόθυμα των περιέφεραν ως τρόπαιο στον χώρο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αντίστοιχο συναυλιακό προηγούμενο, στο οποίο το stage diving να ήταν τόσο εκτεταμένο, μα και τόσο ταιριαστό στο όλο κλίμα.
Όσον αφορά το μουσικό μέρος, οι Enforcer εξακολουθούν να θυσιάζουν μέρος της ακρίβειας στον βωμό του πάθους και της ταχύτητας, δίνοντας έτσι στον κόσμο τους έναν σταθερό λόγο για να δίνει το παρών στις ζωντανές εμφανίσεις. Αξιοσημείωτο είναι όμως το ότι, μέσα στη γενικότερη τρέλα που επικρατούσε, γινόταν ευδιάκριτο πως διατηρούσαν την αυτοκυριαρχία τους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το παρελθόν, απόρροια προφανώς της εμπειρίας και του επαγγελματισμού που έχουν αποκτήσει, βαδίζοντας πλέον στο κλείσιμο της πρώτης τους δεκαετίας.
Μετά από 15 κομμάτια, που τραγουδήθηκαν μέχρι την τελευταία λέξη, και ένα θριαμβευτικό φινάλε με τα super hits “Katana” και “Midnight Vice”, ο παίδαρος Olof Wikstrand ξάπλωσε το δίμετρο κορμί του στα χέρια των μπροστινών, δείχνοντας με έναν ακόμα τρόπο ότι η μπάντα παραμένει true και ένα με τους οπαδούς της. Κάπως έτσι ήρθε το τέλος των μουσικών και …αθλητικών δραστηριοτήτων της βραδιάς, που από εδώ και πέρα θα αποτελεί σημείο αναφοράς στη συναυλιακή ιστορία της χώρας μας.
Μπορεί το ημερολόγιο να δείξει 2016 σε λίγες ημέρες, όμως αυτή η συναυλία συνέβη στην πραγματικότητα πριν από 30-35 χρόνια. Τότε που το heavy metal ήταν επαναστατικό, εριστικό, σέξι και πάνω από όλα διασκεδαστικό. Με τραγούδια ευκολομνημόνευτα από την πρώτη ακρόαση, που σε κάνουν να ξελαρυγγιάζεσαι σε κάθε ρεφρέν, να ξεβιδώνεσαι με την air-guitar σου σε κάθε σόλο, να ρίχνεις καμιά ψιλή στο διπλανό σου γιατί δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις την ενέργειά σου και να ταυτίζεσαι (έστω και για κάποιες στιγμές) με τους ήρωές σου στη σκηνή. Ωραιότερος τρόπος για να ξεκινήσουν οι γιορτές δεν υπήρχε. Merry Christmas metalheads και πάντα τέτοια!
Setlist
-Destroyer
-Undying Evil
-Mesmerized by Fire
-From Beyond
-Death Rides This Night
-Scream of the Savage
-Below the Slumber
-Run for Your Life
-Mask of the Red Death
- Katana
-Take Me Out of This Nightmare
-Midnight Vice
{youtube}TQE0pNK9ORY{/youtube}
