Ήταν μια περίπτωση συναυλίας που έκανε «μπαμ» από μακριά. Ακόμα δηλαδή και χωρίς να διάβαζες ανταποκρίσεις από την πρώτη μέρα των Αμερικανών στο Six d.o.g.s., δεν απαιτούσε πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι αυτό θα ήταν ένα από τα πιο εκρηκτικά λάιβ στο ελλιπές σε εκπλήξεις (και πρωτοτυπία) συναυλιακό τερέν της καλοκαιρινής Αθήνας. Ένα κανονικό σαμποτάζ εκ των έσω στην ανώδυνη ψυχαγωγία, χωρίς την αίσθηση του κίνδυνου.
Πράγματι, οι Of Montreal αποδείχθηκαν καταπληκτικοί στη σκηνή. Είναι συγκρότημα που ξεκάθαρα αποτελεί κανονικότατη, δικαιολογημένη «πρόταση». Καμία κοροϊδία, κανένας μαϊντανός, καμία επίπλαστη indie ταμπέλα –παρά μόνο μια μπάντα την οποία οφείλει να δει το κοινό μιας πόλης που θέλει να λέει ότι δεν κοιμάται μουσικά. Το μάλλον περιοριστικό περιβάλλον του Six d.o.g.s. έζησε λοιπόν στιγμές μεγαλειώδεις την Τρίτη και την Τετάρτη: φιλοξένησε μια συναυλία φτιαγμένη από αυθεντικά υλικά, καμωμένη για ανθρώπους που αισθάνονται ότι ανήκουν στην ίδια φυλή και εκτελεσμένη με πύρινο πάθος.
Ο κόσμος ήρθε κουρδισμένος να περάσει καλά· το ένιωθες στην ατμόσφαιρα. Όμως ήταν μία από τις περιπτώσεις που οι υψηλές προσδοκίες ανταμείφθηκαν και με το παραπάνω. Το συγκρότημα από την Τζόρτζια υπήρξε πλήρως προσηλωμένο, βρισκόταν απόλυτα στη «ζώνη», τα μέλη του δεν ξέφυγαν ούτε στιγμή από την παραζάλη του ίδιου τους του καταρρακτώδους ήχου. Διαβασμένοι, με όρεξη, σαν να περνούσαν για πρώτη φορά από δύσκολη οντισιόν μπροστά σε μια απροσπέλαστη επιτροπή κριτών. Ικανοί να σπάσουν τα φράγματα και διαθέσιμοι να αφήσουν αποτύπωμα στη μνήμη όσων βρέθηκαν για χάρη τους στα λίγα τετραγωνικά μέτρα του συναυλιακού χώρου στην Αβραμιώτου.
Οι Of Montreal στάθηκαν λοιπόν περήφανα στη σκηνή, χωρίς εκπτώσεις ή περιττές βαθυστομίες. Και εξαπέλυσαν μια ηχητική ψυχεδελο-ποπ επίθεση σε διάκοσμο πυκνού electro-funk, η οποία προκάλεσε κύματα ευφορίας και σωτήριου θορύβου. Ορκίζομαι μάλιστα πως είδα δάκρυα σε κάποιους θαμώνες! Από τραγούδια όπως το "Bunny Ain't No Kind Of Rider", το "Party's Crashing Us", το "Oslo In The Summertime", μέχρι και τo πολυαναμενόμενο 15λεπτο κρεσέντο του "The Past Is A Grotesque Animal", το Six d.o.g.s. δονήθηκε και η μπάντα ικανοποίησε σε κάθε επίπεδο.
Η ατμόσφαιρα αυτής της συναυλίας είθε να συντροφεύει κάθε επερχόμενο λάιβ στην πόλη· και η επιλογή ενός τέτοιου συγκροτήματος είθε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους εγχώριους promoter.
Όπως και τη βραδιά της Τρίτης, έτσι κι εκείνη της Τετάρτης άνοιξαν οι My Wet Calvin. Παρότι ήθελα να δω το support σετ που θα παρουσίαζαν ντυμένοι μέδουσες, οι ανάγκες της πρωινής δουλειάς τράβηξαν αναπάντεχα σε μάκρος, με αποτέλεσμα να φτάσω στο Six d.o.g.s. όταν πια είχαν κατέβει από τη σκηνή. Σε μια επόμενη λοιπόν περίσταση...
{youtube}G6NIAY2aDiM{/youtube}
