Σε τούτη τη γωνιά του πλανήτη όπου έτυχε να βρεθούμε, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να συνδυάσουν το όνομά τους με ένα ολόκληρο είδος μουσικής –συναυλιακά μιλώντας πάντα. Δεν θα μπορούσε ας πούμε κάποιος να σκεφτεί χιπ χοπ live και να μην πέσει πρώτο στο τραπέζι το όνομα του DJ Noiz, ενώ το ίδιο ακριβώς (και ίσως ακόμα πιο έντονα) συμβαίνει με τα drum 'n' bass events και την Innersense Productions του Junior SP. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πριν λίγο καιρό οι παραπάνω κύριοι συνεργάστηκαν για να φέρουν μαζί στην Αθήνα τον Grandmaster Flash.
Μερικούς λοιπόν μήνες μετά τον Ed Rush, η Innersense ξανάφερε στα μέρη μας τον Goldie, drum 'n' bass θρύλο αλλά και γνωστό μουρλοκομείο παύλα ηθοποιό παύλα ιδιοκτήτη δισκογραφικής εταιρίας παύλα (πρώην) γκραφιτά. Η προσέλευση του κόσμου θεωρούνταν δεδομένη από μέρους μου, όταν όμως εισήλθα στο Χυτήριο το Σάββατο το βράδυ βρήκα μια αίθουσα σχεδόν άδεια. Λίγοι επομένως παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του σετ των Harris & Hooj, οι οποίοι θεωρώ πως έκαναν λάθος διαχείριση της ηχητικής ατμόσφαιρας στον χρόνο που βρέθηκαν στα decks. Σε ένα σετ δηλαδή που σκοπό είχε να προετοιμάσει το έδαφος για τον κύριο καλλιτέχνη, δεν κόλλαγαν οι σκληροί ήχοι και οι ακατάπαυστοι ρυθμοί τους οποίους επιλέξανε· θα ταίριαζαν μάλλον σε ένα after show party, παρά σε ένα warm-up.
Ο Goldie, πάλι, δεν αντιμετώπισε τέτοια θέματα. Έκανε επανεκκίνηση ύφους κι έχτισε ένα σετ που έμπλεξε με χαρακτηριστική άνεση ηλεκτρονικά ξεσπάσματα και μελωδικά μέρη, τα οποία και λειτουργούσαν ιδανικά ως γέφυρες μέχρι την επόμενη επέλαση των beats. Στην αρχή φάνηκε να δείχνει μια προτίμηση στο πρόσωπο του Dbridge –μιας κι έριξε στην αρένα τόσο το “True Romance” όσο και τη συνεργασία του με τον Jubei για το “These Things”– αλλά σύντομα επεκτάθηκε σε όλο το εύρος του drum 'n' bass, από τον Adam F και το “Brand New Funk”, μέχρι τις κυκλοφορίες της δικής του Metalheadz, σαν το “Madness” των Blocks & Escher ή τους Ulterior Motive. Ένα πρώιμο highlight υπήρξε βεβαίως και το “Be True” των Commix, που για να μην λέμε πολλά είναι classic με τα όλα του. Και έτσι άλλωστε του συμπεριφέρθηκε και το κοινό.
Πάντως ο Goldie δεν αρκέστηκε μονάχα στις μουσικές του επιλογές. Αποδείχτηκε ιδιαίτερα ενεργητικός και ως φιγούρα, πότε περνώντας μπροστά από τα decks για να παίξει με τον κόσμο και πότε χορεύοντας ή κάνοντας φιγουρίνια: σε μια στιγμή, αγκάλιασε ένα από τα ηχεία, με το μπάσο να του τραντάζει ολόκληρο το κορμί. Την ίδρωσε επομένως τη φανέλα από όλες τις πλευρές ο ιδιόρρυθμος Άγγλος, κάτι που εξηγεί και το γεγονός πως το Χυτήριο, από σχεδόν άδειο που ήταν στην έναρξη της βραδιάς, γέμισε ασφυκτικά ως την ώρα που βγήκε εκείνος στη σκηνή. Και μπορεί ως χώρος να μην ενδείκνυται για χορό –λόγω των επιπέδων στο πάτωμά του– όταν όμως υπάρχει θέληση μα και τέτοιο ηχοσύστημα, όλα ξεπερνιούνται. Μετά από λίγο, λοιπόν, τα όποια θεωρητικά είχαν περάσει στην άκρη και όλοι κουνιόντουσαν σαν αφιονισμένοι.
Αυτό ωστόσο που δεν γινόταν να προσπεραστεί από μέρους μου ήταν η ώρα, η οποία πέρναγε αμείλικτα. Και σε κάποιο σημείο με ανάγκασε να εγκαταλείψω τον χώρο, πριν καν ο Goldie ολοκληρώσει την εμφάνισή του. Έτσι στερήθηκα τα σετ του Gryogenics και του JuniorSP με τα οποία θα τελείωνε η βραδιά. Καθώς όμως τους έχω δει αμφότερους στο παρελθόν επί τω έργω, είμαι σίγουρος πως θα έντυσαν ιδανικά τις πρώτες πρωινές ώρες για τους ξενύχτηδες του κοινού...
{youtube}of02mVEIBmI{/youtube}
